Ντέρμπι για την ανάδειξη του νικητή δείχνουν τα γκάλοπ. Όμως η θέση και η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι η ίδια μέσα στο γήπεδο, παρότι διεκδικούν την πρώτη θέση.
Η δεύτερη πρέπει να κερδίσει, ενώ ο δεύτερος είναι ικανοποιημένος και με την ισοπαλία. Επομένως, η Ν.Δ. χρειάζεται να βάλει…γκολ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πρώτος και με μηδέν παθητικό.
Που σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αρκεστεί στη μεγαλύτερη συσπείρωση από το 77% αν θέλει να κόψει πρώτη το νήμα και πρέπει να διευρύνει την επιρροή της στις τάξεις των άλλων κομμάτων και να αποσπάσει ψηφοφόρους από αυτά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του θα είναι ικανοποιημένος περιορίζοντας τις απώλειες και τις διαρροές, που σημαίνει ότι ο κύριος στόχος του είναι να αυξήσει τη συσπείρωση.
Από αυτές τις θέσεις πηγάζουν και οι διαφορετικές επικοινωνιακές και προπαγανδιστικές τακτικές που ακολουθούν. Του μεν ΣΥΡΙΖΑ έχει κυρίως αμυντικά και απολογητικά χαρακτηριστικά, ενώ της Νέας Δημοκρατίας είναι εξόχως επιθετική και έχει ως στόχο την αποδόμηση του Αλέξη Τσίπρα, καθώς και της κυβερνητικής πρακτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο ερώτημα ποιος είναι πιο κοντά στη νίκη, η απάντηση είναι πως αυτή εξαρτάται πρωτίστως από τις αντοχές του ΣΥΡΙΖΑ και όχι τόσο από τη δυνατότητα της Νέας Δημοκρατίας να διεμβολίσει άλλους πολιτικούς χώρους και να κερδίσει ψηφοφόρους ή αν θέλετε να επαναπατρίσει εκείνους που στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις επέλεξαν άλλα κόμματα.
Αν για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανεβάσει τη συσπείρωση του πάνω από το 65% και κοντά στο 70% από το τωρινό 55% περίπου, τότε θα είναι πολύ δύσκολο για τη Νέα Δημοκρατία να κερδίσει τις εκλογές.
Προς το παρόν το χαμηλό ποσοστό που φαίνεται να έχει η Λαϊκή Ενότητα, ευνοεί ασφαλώς τον Αλέξη Τσίπρα, αφού εκτιμάται πως το μεγαλύτερο μέρος των αναποφάσιστων οι οποίο προέρχονται από το ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται να επανακάμψουν και να δώσουν στο κόμμα που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές μία δεύτερη ευκαιρία.
Βεβαίως, η επανάκαμψη δεν είναι μία εύκολη και σχεδόν αυτόματη διαδικασία, όπως θα μπορούσε να φανεί με μία πρώτη επιπόλαιη ματιά. Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων που άπτονται της κυβερνητικής πρακτικής και της διαπραγμάτευσης για με τους δανειστές δείχνουν πως το εκλογικό σώμα είναι σφόδρα δυσαρεστημένο από τις κυβερνητικές επιδόσεις.
Επιπλέον τα ευρήματα που αναφέρονται στην ικανότητα διαπραγμάτευσης για το χρέος και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων δείχνουν πως οι δύο μονομάχοι είναι ισόπαλοι.
Αν λάβουμε δε υπόψη πως η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί με βάση τις συμπεριφορές και επιλογές του παρελθόντος, αφού η κρίση έχει ανατρέψει την οπτική τους και τα κριτήρια, γίνεται αντιληπτό πως τώρα είναι παρακινδυνευμένη κάθε πρόβλεψη για το νικητή, παρότι η κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την ανάγκη για τη Νέα Δημοκρατία να κερδίσει και για το ΣΥΡΙΖΑ να αμυνθεί φαίνεται να ευνοεί το δεύτερο.