Το γιουρούσι των συνδικαλιστών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Συνδικαλιστές που τα προηγούμενα χρόνια έχασαν την εξουσία και την απήχηση που είχαν στους χώρους εργασίας που δραστηριοποιούνται, αλλά και στην κοινωνία, ύστερα από την αποκάλυψη του ρόλου τους και της διαπλοκής τους, επιχειρούν τώρα τη μεγάλη επιστροφή, όπως λένε.
Έχουν την πεποίθηση πως με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να επιστρέψουν σε ρόλους που είχαν στο παρελθόν, να είναι δηλαδή συνδικαλιστοπατέρες που πωλούν εκδούλευση και εξουσία και προς τις δύο κατευθύνσεις. Στόχος τους σε κάποιο χρονικό διάστημα να καταφέρουν να βρεθούν σε θέση που βρίσκονταν στο παρελθόν, δηλαδή ακόμα και να συνδιοικούν επιχειρήσεις και οργανισμούς ή το λιγότερο να επηρεάζουν τη λήψη των αποφάσεων.
Προς την κυβέρνηση διατείνονται ότι ελέγχουν συνδικάτα και εργαζόμενους τους οποίους μπορούν να ποδηγετήσουν και να τους κινητοποιήσουν υπέρ των επιδιώξεων της κυβέρνησης ή να φρενάρουν τυχόν αντιδράσεις. Προς τους εργαζόμενους καλλιεργούν την εντύπωση ότι έχουν άκρες με την καινούρια εξουσία και επομένως είναι σε θέση να προωθήσουν γενικά, αλλά και προσωπικά, αν χρειαστεί αιτήματα.
Στις περιπτώσεις Οργανισμών και Επιχειρήσεων που ελέγχονται από το Δημόσιο, το παιχνίδι τους είναι πιο πολυσύνθετο.
Στους εργαζόμενους διατείνονται ότι έχουν σχέσεις με τις διοικήσεις αναφέροντας πως έχουν βγει για καφέ ή για φαγητό με τον πρόεδρο ή τον διευθύνοντα σύμβουλο (ανάλογα με την περίπτωση), προς τους διοικούντες ότι έχουν σχέσεις με ισχυρά μέλη της κυβέρνησης, υπουργούς ή αναπληρωτές υπουργούς και προς τα μέλη της κυβέρνησης ότι είναι πρόθυμοι να περάσουν τις θέσεις και την πολιτική τους στο χώρο τους, να στηρίξουν με παρεμβάσεις στους εργαζόμενους.
Προς το παρόν το newsit.gr γνωρίζει πως δύο τουλάχιστον μεγαλοσυνδικαλιστές έχουν “φάει πόρτα” από ισάριθμους υπουργούς στους οποίους πήγαν να πουλήσουν εκδούλευση με αντάλλαγμα ενίσχυσή τους με διάφορους τρόπους και προώθησε των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εξέλιξη αυτή τους δυσαρέστησε σε πολύ μεγάλο βαθμό και έκτοτε έχουν αρχίσει να εκφέρουν έναν αντικυβερνητικό λόγο και να υποδαυλίζουν τυχόν αντιθέσεις που υπάρχουν μεταξύ των εργαζομένων και της κυβέρνησης.
Εκτός αυτών των δύο, φαινόμενα συνδικαλιστικής προστασίας και εκδούλευσης παρατηρούνται και “στη μεγάλη μας φίλη”. Το παιχνίδι ξεδιπλώνεται με μαεστρία από μεγαλοσυνδικαλιστή. Ο εν λόγω κύριος αφού έθεσε στην υπηρεσία της νέας κατάστασης τη συνδικαλιστική του θέση σε δεύτερη φάση προχώρησε ακόμα περισσότερο ισχυριζόμενος πως έχει στενούς δεσμούς με τα κέντρα αποφάσεων. Γνωρίζοντας ότι κανείς δεν θα μπορούσε να επιχειρήσει να διασταυρώσει τους ισχυρισμούς του “πούλησε” ανύπαρκτη σχέση με ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα ο οποίος όταν το πληροφορήθηκε έγινε “Τούρκος” με ότι αυτό σημαίνει.
Ο ίδιος συνεχίζει το έργο της προσέγγισης με όπλο τη θέση του στο συνδικάτο.
Ταυτοχρόνως για δείξει στους εργαζόμενους πως είναι ισχυρός με το νέο καθεστώς διαδίδει φήμες πως έχει και κοινωνικές συναναστροφές, ενώ επιχειρεί να τοποθετήσει και ανθρώπους της αρεσκείας του σε θέσεις κλειδιά.
Για το “παιχνίδι” του συνδικαλιστή έχουν γνώσει και στην κυβέρνηση, αλλά οι πληροφορίες λένε πως το γνωρίζει και οι διοίκηση.
Πάντως, προς το παρόν φρένο στη δράση μπαίνει από την κατεύθυνση που έχει δώσει το Μαξίμου σύμφωνα με την οποία οι συνδικαλιστές κάνουν, το έργο του, οι υπουργοί και το υπόλοιπο προσωπικό τη δική τους και δεν θα πρέπει ο ρόλος των συνδικαλιστών να διαχυθεί και στη δημόσια διοίκηση, στις επιχειρήσεις του Δημοσίου και τους οργανισμούς.
Προς; το παρόν οι δυσαρέσκειες που έχουν εκδηλωθεί δεν έχουν αλλάξει τη γραμμή και στην κυβέρνηση σκέφτονται πως το πολιτικό κόστος από την ανάμιξη των συνδικαλιστών θα είναι μεγαλύτερο από την τυχόν βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν, ενώ δεν παραγνωρίζουν και τα προσωπικά παιχνίδια.