Το δις εξαμαρτείν ουκ… πολιτικών σοφών. Θα λέγαμε παραφράζοντας τη ρήση του Μένανδρου. Αν και σήμερα σοφούς Ελληνες πολιτικούς ούτε με το φανάρι του Διογένη δεν βρίσκεις.
Μάλιστα αν λάβουμε υπόψη ότι η επανάληψη της… αμαρτίας, αν τελικά συμβεί, θα επέλθει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τότε θα καταλήξουμε στο αβίαστο συμπέρασμα ότι οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι να διδαχτούν, είναι ανίκανοι να βγάλουν διδάγματα από το ιστορικό γίγνεσθαι.
Και εξηγούμαστε. Από τα μέσα του 2014 η οικονομία άρχισε να σηκώνει κεφάλι. Η βιασύνη και η αδημονία του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει την κυβερνητική εξουσία το συντομότερο δυνατό, και η πολιτική αβεβαιότητα η οποία ακολούθησε εξαιτίας της βαρουφάκειας διαπραγματευτικής τακτικής παραλίγο να στείλει τη χώρα στα βράχια.
Μπορεί να γλιτώσαμε το ναυάγιο και την ολοκληρωτική καταστροφή, όμως η οικονομία επέστρεψε σε ύφεση και δεν επιβεβαιώθηκαν οι προσδοκίες για υψηλή ανάπτυξη. Βεβαίως, ορισμένοι επισημαίνουν τις αντοχές της οικονομίας και έχουν απόλυτο δίκιο.
Μόνο που αυτές τις αντοχές η οικονομία τις αναπτύσσει μόνη και χωρίς της βοήθεια του πολιτικού συστήματος, για να μην πούμε κόντρα στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύονται οι πολιτικοί (κυβέρνηση και αντιπολίτευση). Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν αντί να της βάζουν τρικλοποδιές, να βοηθούσαν ανοίγοντας το δρόμο και διευκολύνοντας την πορεία της με μεταρρυθμίσεις, αναζωογονητικές πολιτικές και προπαντός πολιτική σταθερότητα.
Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 και το 2015 αρνήθηκε να βάλει πλάτη στην οικονομία, βιάστηκε να πάρει την εξουσία τον Ιανουάριο λες και αν γίνονταν εκλογές τον Οκτώβριο του 2015 δεν θα τις κέρδιζε ο ίδιος αλλά ο φθαρμένος Σαμαράς. Ως τότε βεβαίως αν συναινούσε σε ένα κλίμα πολιτικής σταθερότητας η οικονομία θα είχε σταθεί, έστω και δειλά στα πόδια της.
Δυστυχώς σήμερα τείνει να συμβεί το ίδιο. Όχι εξαιτίας εκλογών, γιατί οι μνηστήρες είναι τόσο αδύναμοι, δεν θέλουν να πάρουν στα χέρια τους την καυτή πατάτα και επιθυμούν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά η σημερινή κυβέρνηση και οι ίδιοι να μην λερωθούν με μνημονιακές αποφάσεις. Ευγενής μεν φιλοδοξία, αλλά καθόλου υπεύθυνη πολιτικά καθότι δεν είναι ώρα για αναχωρητισμούς, κομματικές ενδοσκοπήσεις και επιλογή της θέσης του πονηρού υπονομευτή ή στην καλύτερη περίπτωση του θεατή αντί του πρωταγωνιστή.
Εύλογη η επιθυμία του Κυριάκου Μητσοτάκη, να μεταρρυθμίσει πρώτα τη ΝΔ και μετά να διεκδικήσει την κυβέρνηση. Όμως, καλό θα είναι τόσο αυτός, όσο και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί και λοιποί πολιτικοί των ευρωπαϊκών δυνάμεων, να μην επαναλάβουν το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ και να συμβάλλουν να βγει η χώρα από την κρίση, να βοηθήσουν με δηλώσεις και πράξεις, αντί με άκριτες, ανιστόρητες και ενίοτε ασόβαρες παρεμβάσεις και ενέργειες να τορπιλίζουν την πορεία της οικονομίας. Κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι να κινηθούν σαν υπεύθυνοι ηγέτες του λαού και όχι σαν πολιτικοί νάνοι.
Είναι εφικτό; Είναι. Υπάρχουν πιθανότητες; Με το χέρι στην καρδιά πολύ λίγες.
Πάντως, η οικονομία είναι εδώ παρούσα σε πείσμα αναλυτών, γκουρού και άλλων μέντιουμ της ελληνικής και διεθνούς οικονομίας και επίμονα αναζητά την έξοδο από το τούνελ και μάλιστα κόντρα ακόμα και στις πράξεις πολιτικών νάνων.
Το επιβεβαιώνουν τα τελευταία στοιχεία για τη βιομηχανική παραγωγή το Δεκέμβριο που αυξήθηκε κατά 5,2%, η αύξηση των εξαγωγών χωρίς το πετρέλαιο το οποίο αλλοιώνει την εικόνα εξαιτίας των διεθνών τιμών, η πορεία της ανεργίας και η δημιουργία 100.000 περίπου θέσεων εργασίας το 2015, η δημιουργία για πρώτη φορά από το 2000 περισσότερων θέσεων εργασίας το Δεκέμβριο στη μεταποίηση, η βελτίωση του οικονομικού κλίματος όπως το μετρά το ΙΟΒΕ, η αύξηση των επικεφαλής των επιχειρήσεων που βλέπουν να περιορίζονται τα νέφη στον ορίζοντα, η αυξημένη κίνηση και τον Ιανουάριο στα αεροδρόμια που δείχνει τη σφριγηλότητα του τουρισμού και το 2016, οι προσδοκίες για πολύ μεγαλύτερο αριθμό τουριστών ύστερα από τις εξελίξεις στην Τουρκία και την Αίγυπτο.
Υπάρχουν και άλλες πλευρές και ενδείξεις της οικονομίας που λειτουργούν ως πρόδρομα φαινόμενα τα οποία σηματοδοτούν την τάση εξόδου από την κρίση. Όπως, υπάρχουν και εκείνες οι δραστηριότητες που λειτουργούν ως βαρίδια και απειλούν να την παρασύρουν στο βούρκο και να την αγκυρώσουν εκεί για τα καλά.
Στην κυβέρνηση πρωτίστως, αλλά και σε όλο το πολιτικό σύστημα, έχει πέσει ο ιστορικός κλήρος, αφού αντλήσουν διδάγματα από την περσινή περιπέτεια, να κάνουν τις επιλογές τους με αίσθημα ευθύνης, χωρίς πολιτικάντικες κουτοπονηριές, και να βοηθήσουν την οικονομία να προχωρήσει.
Αλλιώς ας ετοιμάζονται για πολιτικές εξελίξεις που κανείς αναλυτής, ερευνητής, σχολιαστής, παρατηρητής και γκουρού μπορεί να προβλέψει.
Ο θυμός, η αγανάκτηση, και η απελπισία ποτέ ιστορικά δεν ήταν καλοί σύμβουλοι των λαϊκών μαζών. Και τώρα έχουν συσσωρευτεί απίστευτες ποσότητες που είναι ικανές να προκαλέσουν πολιτικό και κοινωνικό Αρμαγεδδώνα.