Όμως, τι θα λέγαμε (δεν θα κάνουμε χαρακτηρισμό και βάλτε εσείς όποιος θέλετε) για τον κατώτερο μισθό του ιδιωτικού τομέα ο οποίος είναι 480 ευρώ το μήνα και 430 για τους νέους κάτω των 25 ετών;
Τι θα λέγαμε επίσης για τις μειώσεις των συντάξεων, έστω των επικουρικών, για 12η φορά;
Πως θα χαρακτηρίζαμε την αύξηση του μισθολογικού κόστους του Δημοσίου κατά 150 εκατομμύρια ευρώ, όταν γίνεται αγώνας δρόμου να βρεθούν κάποιες δεκάδες εκατομμύρια για να περιοριστεί η περικοπή των γλίσχρων συντάξεων;
Θα λέγαμε επίσης άλλο ένα μεγάλο μπράβο στην κυβέρνηση που κάθε μήνα καταβάλλει προσπάθειες να είναι συνεπής στην καταβολή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων.
Τι θα λέγαμε όμως, για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που σε πολλές περιπτώσεις έχουν να δουν το χρώμα του χρήματος ακόμα και 6 μήνες; Και αυτό συμβαίνει και σε επιχειρήσεις οι οποίες είναι κερδοφόρες.
Δεν θα μπορέσει άραγε η κυβέρνηση να βρει κάποιο τρόπο παρέμβασης ώστε να πληρώνονται κανονικά οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα; Δεν θα μπορούσε για παράδειγμα να θεσπίσει ένα μπόνους στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που έχουν υποστεί μειώσεις αμοιβών, όταν οι επιχειρήσεις είναι κερδοφόρες και τα κέρδη δεν επενδύονται;
Γιατί δηλαδή να τα καρπώνονται οι ιδιοκτήτες όλα τα κέρδη και να μην επιβραβεύονται οι εργαζόμενοι που έκαναν θυσίες για να σωθούν οι επιχειρήσεις; Τι σόι αριστερή προσέγγιση είναι αδιαφορία για τον ιδιωτικό τομέα;
Κύριε Τσίπρα όσο οι πολίτες χωρίζονται σε παιδιά ενός ανώτερου και ενός κατώτερου Θεού, μην ελπίζετε πως θα δημιουργηθεί μία κοινωνία δικαίου και αλληλεγγύης, μην ελπίζετε πως σε μία ευνομούμενη πολιτεία. Οι κοινωνικοί αυτοματισμοί οξύνονται με αυτές τις τερατώδεις διακρίσεις, η μία κοινωνική ομάδα στρέφεται εναντίον της άλλης όσο δεν υπάρχει δίκαιη (προσέξτε όχι ίση) αντιμετώπιση των πολιτών ή όσο οι πολίτες δεν αισθάνονται πως αντιμετωπίζονται με δίκαιο τρόπο από την πολιτεία.
Και είναι αυτή η αίσθηση των πολιτών η πλέον διαβρωτική για την κοινωνία πρωτίστως, αλλά και για την κυβέρνησή σας.
Οσο οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν πρώτης και δεύτερης κατηγορίας κινδυνεύετε κύριε Τσίπρα να χάσετε το παιχνίδι και θα το χάσετε γιατί πρώτης κατηγορίας είναι η μειοψηφία, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ η πλειοψηφία, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά και οι μικρομεσαίοι και οι συνταξιούχοι αισθάνονται απροστάτευτοι, αδικημένοι και αφημένοι στην κακή τους μοίρα.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε κάτι για να βελτιώσετε τη ζωή τους, τουλάχιστον μην τους προκαλείτε με μικρές, ακόμα και ελάχιστες παροχές, σε εκείνους που αντιμετωπίζονται ως προνομιούχοι και για το μόνο λόγο πως πληρώνονται κανονικά στο τέλος κάθε μήνα.
Μία βόλτα στα καφενεία θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο…
Κύριε πρωθυπουργέ το υπέρτατο καθήκον σας αυτή την εποχή είναι να εμπεδώσετε μία κοινωνία δικαίου. Οσο δεν το κάνετε με πράξεις συγκεκριμένες ή ακόμα και συμβολικές που δείχνει πως ενδιαφέρεστε πραγματικά και αγωνιάτε για τα παιδιά του κατώτερου Θεού, τόσο θα οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των πολιτών…
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163