Ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης και όσοι τον βοήθησαν στη συγγραφή του κειμένου για την δημιουργία της νέας Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης σίγουρα δεν πολυσκέφτηκαν, δεν ίδρωσαν και δεν κατανάλωσαν ώρες επί ώρες σε συσκέψεις και συναντήσεις προκειμένου να δώσουν στην δημοσιότητα το πολυαναμενόμενο κείμενο “Έκκλησης-Πρόσκλησης” για τον σχηματισμό μιας ...ελληνικής “Ελιάς”.
Το κείμενο των 58 προσωπικοτήτων είναι επί της ουσίας copy-paste (…αντιγραφή) της ομιλίας του Ευάγγελου Βενιζέλου στο όντως επιτυχημένο πολιτικο-επιστημονικό Συμπόσιο που διοργάνωσε το ΙΣΤΑΜΕ-ΠΑΣΟΚ ανήμερα των γενεθλίων του πριν από λίγες εβδομάδες.
Μερικοί από τους υπογράφοντες έχουν συγγράψει και υπογράψει κατά καιρούς καλύτερα κείμενα για την αναγέννηση του χώρου της κεντροαριστεράς, ωστόσο τώρα κάτω από το βάρος και τις… υποχρεώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου αποφάσισαν να συναινέσουν στην γραμμή του Αντιπροέδρου, υπουργού Εξωτερικών και προέδρου του ΠΑΣΟΚ που αναζητά πρωτίστως μια νέα ασφαλή για τον ίδιο πολιτική διέξοδο.
Η φράση “ούτε δεξιά ούτε νεοκομμουνιστική-εθνολαϊκιστική αριστερά” αποτυπώνει τον ετεροκαθορισμό του σχήματος έναντι του δίπολου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό όπως λένε να ενισχυθούν οι φιλελεύθερες εκσυγχρονιστικές φωνές στη ΝΔ και οι δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός είναι άλλωστε λένε, ο νέος ρόλος της ιστορικής παράταξης της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, όλου του κεντροαριστερού χώρου: Εθνική Ανασυγκρότηση – αλλαγή του κράτους και του παραγωγικού μοντέλου – νέα συμπόρευση της εθνικής αυτογνωσίας με τον προοδευτικό λαϊκό ευρωπαϊσμό.
Από την πλευρά η κίνηση των “75” υπό τον Μιχάλη Καρχιμάκη, πρώην Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, απάντησε με ένα κείμενο που υπογράφουν 800(!) στελέχη και σε διαφορετική πολιτική κατεύθυνση, καθώς υποστηρίζουν:
– την σύγκρουση με τραπεζικά, οικονομικά κατεστημένα και συστήματα μέσα στη Δικαιοσύνη και το Δημόσιο, στον βαθμό που αυτά θα συνεχίσουν πρακτικές του παρελθόντος και δεν σταθούν στο ύψος του πατριωτικού καθήκοντος που επιβάλλει η συγκυρία
– ότι δεν ήταν μονόδρομος η πλήρης ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση και η πλήρης συμπόρευση με την Ν.Δ., καθώς υπήρχαν εναλλακτικές, που αποκλείστηκαν
– την ανάγκη ιδεολογικού και πολιτικού προσήμου διαφοροποίησης από τη Δεξι», στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση,
– ότι η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς δεν προκύπτει με αποκλεισμούς και δεν εξαντλείται σε επιλεκτικές συγκολλήσεις κορυφής, καθώς θεωρούν ότι η αναγέννηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα προκύψει κυρίως με συγκλίσεις μέσα στην κοινωνία, με λαϊκή ενότητα πάνω σε ένα προοδευτικό πλαίσιο πολιτικών αλλαγών, και
– να μην κοπούν οι “γέφυρες” με την Αριστερά.
Μπορεί κάποιος να πει ότι τα δύο κείμενα που συνέπεσαν χρονικά είναι οι δύο όψεις της νέας Κεντροαριστεράς. Σίγουρα όμως είναι…το ΠΑΣΟΚ των δύο άκρων!
