Το πολιτικό παιχνίδι κι ο “παίκτης” που λείπει

Γνωστός για τις βόμβες που κατά καιρούς αφήνει να πέσουν, ο κ. Πάγκαλος ούτε λίγο ούτε πολύ μίλησε για άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν για την εκρηκτικότητα του ανδρός, άλλοι για την κυνικότητα του και άλλοι για την αμετροέπεια του. Μπορεί κάτι από όλα αυτά να οδήγησαν τον κ. αντιπρόεδρο στις δηλώσεις του. Μπορεί και όλα αυτά μαζί.
Σκοπός του σημειώματος είναι να ασχοληθεί περισσότερο με τις διαψεύσεις που ακολούθησαν και λιγότερο με τις δηλώσεις καθαυτές.
Κατ’ αρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι στην τεχνογνωσία που μας προσφέρει το Δ.Ν.Τ περιλαμβάνονται και τέτοια μέτρα. Η Ουγγαρία που διανείστηκε από το εν λόγω ευαγές ίδρυμα έχει ήδη προχωρήσει σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων χωρίς απ’ όσο γνωρίζουμε να έχει “διογκωμένο” δημόσιο τομέα. Αρα τέτοιες υποδείξεις μπορεί να μας γίνουν από στιγμή σε στιγμή. Ισως και αμέσως μετά την αναχώριση των ελεγκτών που τώρα “τσεκάρουν” τα οικονομικά μας.
Το ερώτημα κατά συνέπεια δεν αφορά την επίσημη διάψευση του κ. Πεταλωτή αλλά το κατά πόσο δεν θα βγει αύριο ο πρωθυπουργός να τον… διαψεύσει. Γιατί και ο επί της Εργασίας υπουργός κ. Λοβέρδος διαβεβαίωνε για την ασφάλιση και την άλλη μέρα άκουγε τον κ. Παπανδρέου να κάνει ανακοινώσεις που ενταφίαζαν τις… διαβεβαιώσεις του.
Οταν το ΕKOFIN συνεδριάζει για να αποφασίσει νέα μέτρα χωρίς καν τη συμμετοχή του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχουν οι διαψεύσεις.
Οταν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη γιατί ο λαός ακούει συνεχώς για νέα επώδυνα μέτρα και φοβάται, γιατί ο κ. Πάγκαλος επιμένει στην αντίθετη κατεύθυνση.
Οταν ο πρωθυπουργός ομολογεί δημόσια ότι έχουμε απολέσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας, τι νόημα έχει να διαψεύσουμε κάτι που κάλλιστα μπορεί να μας επιβληθεί…
Η οικονομική πολιτική της χώρας ένα ένα «παιχνίδι» στα χέρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των περίφημων αγορών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε ρόλο εκτελεστικό έχει συμμετοχή και η ελληνική κυβέρνηση. Ενας “παίκτης” απουσιάζει: Οι Έλληνες πολίτες (άνεργοι και εργαζόμενοι) που υφίστανται τις επώδυνες συνέπειες του παιχνιδιού. Ας μην κακοκαρδιστούν οι “ειδικευμένοι αναλυτές” αλλά υπάρχει τρόπος να μπει στο παιχνίδι ο παίκτης που λείπει: Με την πετυχημένη απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης.