Κι ενώ η αιτία και το πρόβλημα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του υψηλού χρέους δεν ήταν ο ιδιωτικός τομέας, αλλά ο ανίκανος και διεφθαρμένος δημόσιος τομέας, τα γιαπάκια του ΔΝΤ έδωσαν δηλητήριο στον πρώτο καταφέροντας καίρια πλήγματα στους πολίτες και στην ίδια τη χώρα, βυθίζοντάς τη σε μεγαλύτερη κρίση από εκείνη που την απειλούσε εξαιτίας του υψηλού χρέους και των ελλειμμάτων.
Βεβαίως, φταίνε και οι ελληνικές κυβερνήσεις οι οποίες αντί προωθήσουν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο, ώστε να πατάξουν τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή και τη γραφειοκρατία, προτίμησαν να ακολουθήσουν (και σε ορισμένες φορές να πρωτοστατήσουν) τις ταξικές και ταυτοχρόνως τοξικές συνταγές του ακραία νεοφιλελεύθερου ΔΝΤ.
Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Ενώ οι πολίτες πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν βαρύτατο ως εξαντλητικό τίμημα, η χώρα παραμένει παραδόξως (;) σε κρίση και ζητούνται τώρα πάλι από τους …εκτελεστές της ζωής των Ελλήνων νέες περικοπές μισθών και συντάξεων.
Αν δεν είναι λάθος πληροφόρηση, αν δεν είναι επικοινωνιακός ελιγμός ή κόλπο ενόψει των διαπραγματεύσεων για την πρώτη αξιολόγηση, είναι ένα στυγνό προμελετημένο έγκλημα, το οποίο σπρώχνει τους πολίτες σε μεγαλύτερη φτώχεια και τη χώρα σε βαθύτερη ύφεση, κρίση και εν τέλει στο σπιράλ του θανάτου την ώρα που ελπίζει να βγει από αυτό.
Η κυβέρνηση, αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου ένα καθήκον έχουν και επιτέλους ας λειτουργήσουν με εθνικά και όχι κομματικά κριτήρια. Να αποκρούσουν την επίθεση του ΔΝΤ και των δανειστών που θα υιοθετήσουν τις προτάσεις του, γιατί φαίνεται πως τα ακραία νεοφιλελεύθερα τσακάλια δεν βάζουν μυαλό παρά τα απανωτά λάθη τους.
Η υπενθύμιση της ρήσης “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού” δεν έχει καμία αξία για τα υπερφίαλα γιαπάκια τέταρτης και πέμπτης διαλογής, τα οποία επιπλέον βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά ελπίζουμε να έχει για το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αρκεί να αντιληφθεί πως η καρέκλα δεν έχει καμία αξία σε μία κατεστραμμένη και ρημαγμένη χώρα.