Το θέμα σ΄ ότι αφορά στην Ελλάδα είναι αν έχουμε και πυξίδα για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε και που πρέπει να πάμε.
Το λέμε αυτό γιατί είναι ίσως η πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια -ίσως και η πρώτη φορά γενικώς- που η Ελλάδα έχει καταφέρει να έχει ένα εξαιρετικό επίπεδο σχέσεων με τις ΗΠΑ αλλά και με το Ισραήλ , τον πιο ισχυρό παίχτη στην περιοχή μας. Κι όμως μοιάζει να μην έχει κατορθώσει να εκμεταλλευτεί το καλό κλίμα που υπάρχει. Γιατί δεν αρκούν μόνο οι αμυντικές συνεργασίες που περιοερίζονται σε κοινές ασκήσεις. Χρειάζεται και πολιτική.
Με το Ισραήλ για παράδειγμα οι στενές σχέσεις που έχουμε ανπτύξει από το 2009 και μετά σε στρατιωτικό επίπεδο έχουν θετικό αποτέλεσμα κυρίως βέβαια για τους ισραηλινούς που παίρνουν όσα χρειάζονται και θέλουν. Όπως είχε σωστά επισημάνει στην συνέντευξή του στο Onalert ο καθηγητής Ιωάννης Μάζης αν και οι συμφωνίες προέβλεπαν συνεργασία ουσιαστική σε πολύ υψηλό πολιτικό επίπεδο ακόμη και κοινές συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών τίποτα δεν έχει γίνει. Και όχι με ευθύνη των ισραηλινών.
Το ταξίδι Αβραμόπουλου στις ΗΠΑ πήγε καλά. Το κλίμα που εισέπραξε ο ΥΕΘΑ από τις επαφές του και κυρίως από την συνάντηση με τον Χέϊγκελ είναι ότι υπάρχει πολύς χώρος στα αμερικανικά σχέδια για την Ελλάδα. Και προφανώς όχι μόνο στην Άμυνα.
Διαβάστε περισσότερα στο Onalert.gr
