Η επίσκεψη στην Αθήνα αυτές τις μέρες του τούρκου πρωθυπουργού Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν
που συνοδεύεται από δεκάδες τούρκους επιχειρηματίες, που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη χώρα μας, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεπεράσουμε τον μυωπικό τρόπο, που εδώ και δεκαετίες αντιμετωπίζουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να αρθούμε στο ύψος των δύσκολων περιστάσεων, που διερχόμαστε.
Υπάρχουν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων αρκετοί και στην ηγετική ομάδα της ΝΔ, που υποστηρίζουν ότι στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή κατά την οποίαν η Ελλάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο εξαιτίας της κακής οικονομικής της κατάστασης, δεν θα έπρεπε να διαπραγματευόμαστε με τους τούρκους. Υπάρχουν βεβαίως κι ορισμένοι ακραίοι, που θεωρούν ότι οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τους τούρκους ισοδυναμεί με εθνική προδοσία. Δεν συμφωνούμε ούτε με τους πρώτους ούτε φυσικά με τους δεύτερους.
Ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουμε μια πρωτοφανή αρνητική οικονομική κατάσταση, που ούτε πρόσκαιρη ούτε συγκυριακή είναι, χρειάζεται να βρούμε τρόπο να διαπραγματευτούμε με τους τούρκους για να περιορίσουμε τους πολεμικούς εξοπλισμούς μας, που είναι μια από τις μεγαλύτερες αφαιμάξεις που υφίσταται η ούτως η άλλως χειμαζόμενη ελληνική οικονομία.
Κανείς δεν λέει να διαπραγματευτούμε «εθνικά ζητήματα», μολονότι κι αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν υπερεκτιμηθεί. Όμως στο θέμα των εξοπλισμών, όπου υπάρχει αμοιβαίο συμφέρον περιορισμού τους, χρειάζεται τουλάχιστον να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε τρόπο συνεννόησης. Ιδίως μάλιστα όταν υπάρχει εκπεφρασμένη πρόταση του τούρκου πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του προς την κατεύθυνση αυτή. Ο κ. Ερντογάν, που είναι λαϊκός ηγέτης (κι ένας από τους καλύτερους πολιτικούς παγκοσμίως σήμερα) πιστεύει ότι είναι προτιμότερο τα χρήματα να πηγαίνουν για να ενισχύσουν το φτωχό λαό του, παρά στους εξοπλισμούς. Όταν μάλιστα ο ίδιος βρίσκεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με το στρατιωτικό κατεστημένο, που κυβέρνησε επί δεκαετίες την Τουρκία, κι από ότι φαίνεται θα καταφέρει να το νικήσει και να το ενσωματώσει στους νέους μηχανισμούς εξουσίας, που διαμορφώνει στην Αγκυρα.
Συνεπώς τώρα είναι χρυσή ευκαιρία και για μας, που γνωρίζουμε ότι με τους υφιστάμενους εξοπλισμούς και τις τρομακτικές αμυντικές δαπάνες μας, λύση στο οικονομικό μας αδιέξοδο δεν μπορεί να δοθεί.
Είναι προφανές ότι για τα ελληνικά συμφέροντα προέχει η επικράτηση Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του. Και μάλιστα σύντομα. Καθώς μια σθεναρή αντίδραση του «βαθέος κράτους» μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε μια εποχή κατά την οποίαν είναι προς το συμφέρον και των δύο πλευρών η εξεύρεση λύσης στις όποιες ελληνοτουρκικές διαφορές προκειμένου να αποφορτισθεί η ένταση και να υπάρξει μείωση των δαπανών, που επιβαρύνουν δυσανάλογα και τους δύο προϋπολογισμούς. Κι ας μην ξεχνάμε ότι εφόσον, όπως φαίνεται υπάρχει πετρέλαιο στο Αιγαίο, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η εκμετάλλευση του μπορεί να γίνει χωρίς την συνεργασία και την σύμφωνη γνώμη και των δύο χωρών.
Θα ήταν ευχής έργο αντί να σπαταλάμε τεράστια ποσά, που δεν διαθέτουμε, σε εξοπλισμούς, που πάνε χαμένοι, να συνεργαζόμαστε για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου. Αλλά κάτι τέτοιο εξαιτίας αγκυλώσεων και κοντόφθαλμων συμπεριφορών αλλά και των μικροσυμφερόντων των εκπροσώπων του κεμαλικού κατεστημένου, ίσως να μην είναι εφικτό στο προσεχές μέλλον. Κι αυτό είναι μεγάλο κρίμα και για τους δύο λαούς.