Στη χώρα μας μια αγαπημένη φράση για να δικαιολογήσουμε τα όσα κακώς συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα είναι ότι…«για όλα φταίει το σύστημα».
Όπου «σύστημα» νοείται ένα πλέγμα πολιτικοοικονομικών και επιχειρηματικών συμφερόντων που συναλλάσσονται μεταξύ τους αλλά και με το Κράτος και την εκάστοτε εξουσία, αλλά πολλές φορές η διαδικασία λειτουργίας “θεσμών” και “μηχανισμών”, κρατικών και μη.
Δεν γνωρίζω αν σε άλλη χώρα υπάρχει παρόμοια έκφραση με τον τρόπο που την εννοούμε εδώ στην Ελλάδα, όπου τείνει το «σύστημα» να λάβει διαστάσεις «μεγάλου αδελφού».
Είναι γεγονός πάντως ότι σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο από την εποχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που λανσάρισε τη λέξη «διαπλοκή» έχουν δοθεί πάμπολλες αφορμές και έχουν συμβεί διάφορα γεγονότα που επιβεβαιώνουν τη δράση «ντόπιων και ξένων συμφερόντων» που θα’ λεγε και το ΚΚΕ τα οποία επιχειρούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις προφανώς προς ίδιον όφελος.
Για να μην πάμε μακριά, στα χρόνια της κρίσης το εγχώριο «σύστημα» και όχι μόνο, σε πολιτικό επίπεδο και μιλώντας σε πραγματική και όχι συνωμοσιολογική βάση, όπως προκύπτει και εκ του αποτελέσματος έχει:
– – Προωθήσει και στηρίξει το 2010 τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ και τη συμμετοχή της το 2012 σε κυβέρνηση συνεργασίας, όπως και την επιλογή του Λουκά Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού το 2011
– – Προωθεί την κίνηση των «58» με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου «κεντρώου» σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, επειδή πλέον το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πνέουν τα λοίσθια
– – Προωθεί μέσω δημοσκοπήσεων και όχι μόνο σαν «δικλείδα ασφαλείας» το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού» αλά Γερμανία, δηλαδή τη συνεργασία ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας το νέο «Κέντρο» να προχωρά με βηματισμό χελώνας ενώ οι εξελίξεις τρέχουν «κατοστάρι».
Τι μέλει γενέσθαι με τα νέα σχέδια που απεργάζονται και επεξεργάζονται διάφοροι ποικιλώνυμοι κύκλοι προκειμένου να ελέγξουν τις εξελίξεις ουδείς γνωρίζει, καθώς την «τελική λύση» σε τελευταία ανάλυση θα την επιλέξει ο ίδιος ο λαός με τη ψήφο του με βάση τα “σενάρια” που θα του δώσουν.
Μέχρι τότε θα υπάρξουν διάφορες παραλλαγές προκειμένου να ελεγχθούν οι εξελίξεις και το ζητούμενο είναι τελικά αν θα δούμε την ολοκληρωτική επικράτηση του οικονομικού σκέλους του «συστήματος» στο πολιτικό, όπως συμβαίνει άλλωστε μέχρι τώρα.