Τσίπρας ή Μητσοτάκης, όπως λέμε κιθαρίστας ή ντράμερ…

Μόνο αυτό δεν έκαναν. Κορώνες ακούστηκαν. Οι χαρακτηρισμοί περίσσεψαν. Τα συνθήματα κυριάρχησαν. Ομως, επιχειρήματα, αναλύσεις, εξηγήσεις για το πιο σημαντικό νομοθέτημα του τελευταίου καιρού δεν ακούσαμε.
Οποιος παρακολούθησε τη συζήτηση στη Βουλή όχι μόνο δεν έγινε σοφότερος, αλλά ούτε κατάλαβε τι τέλος πάντων σημαίνει αυτό το νομοθέτημα για τη χώρα, για την καθημερινότητας του πολίτη.

Μόνο μαχαίρια, πριόνια, ψαλίδια, μαυρίλα, μέτρα και καταστροφή ακούστηκαν από την αντιπολίτευση. Με λήξη επιτροπείας, έξοδο από την κρίση, επιδόματα και αντίμετρα απάντησε η συμπολίτευση. Και όποιος κατάλαβε.
Για τους δύο αρχηγούς καλύτερα να μην πούμε τίποτα περισσότερο. Κατά γενική ομολογία ήταν κατώτεροι από προηγούμενες εμφανίσεις, ακόμα και στο επίπεδο του θεάματος και της ρητορικής.

Αν έκοβαν εισιτήρια για την παράσταση, δεν θα πήγαινε κανένας άλλος να τη, δει εκτός από τους κομματικούς στρατούς.

Κρίμα και πάλι κρίσμα.