Δεν είμαι αφεντικό του εαυτού μου, δήλωσε όλο υπερηφάνεια η Χαρά Καφαντάρη. Μία δήλωση που παραπέμπει λίγο σε γιαπωνέζα γκέισα, αλλά με πολιτική και κοινωνική διάσταση και προσέγγιση σπεύδουμε να διευκρινίσουμε, για να μην μας παρεξηγήσει η συμπαθής Χαρά που τόση χαρά μας έδωσε..
Και αυτομάτως τίθεται το ερώτημα: Ποιος ή ποια είναι αφεντικό της Χαράς Καφαντάρη; Μήπως είναι το κόμμα, μήπως μία συνεταιριστική μορφή οργάνωσης (που η ίδια αποθεώνει), μήπως ο σύζυγος (όπως θα έλεγαν οι φαλλοκράτες), μήπως οι νέες μορφές κοινωνικής οικονομίας ή μήπως η Βουλή (ως βουλευτής που είναι).
Πάντως, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είναι αφεντικό της …γλώσσας της παρότι υποστηρίζει ότι απομόνωσαν φράσεις της.
Χαρά μου, αν δεν γνωρίζεις κάτι κλείστο το ρημάδι. Αλλιώς γίνεσαι η χαρά των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, των απανταχού κλακαδόρων, των φανατικών του τρολαρίσματος, που δυστυχώς για σένα, αλλά ευτυχώς για όλους τους άλλους είναι ακόμα αφεντικά των σελίδων τους.
Να προβλέψω ότι ανατέλλει ένα νέο αστέρι; Θα εξαρτηθεί. Από τι; Μα, από τη συχνότητα των εμφανίσεών της στα ΜΜΕ. Γιατί η Χαρά μπορεί να θέλει. Το αφεντικό της, όμως, θα είναι τρελό να την αφήσει;
