Τελικά ο Κάλχας έχει ένα τουλάχιστον κώλυμα (όπως εξάλλου ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Οσοι δεν έχουν ανήκουν στη σφαίρα των οσίων και στην καλύτερη περίπτωση των αγίων).
Ο αμαρτωλός λοιπόν Κάλχας δεν ξέρει γιατί μόλις ακούει τον Κωστή Χατζηδάκη να υψώνει τόνους στη Βουλή του έρχεται στο μυαλό εκείνο το περιβόητο με την απελευθέρωση των εξαγωγών από γραφειοκρατικά εμπόδια.
Νέο μοντέλο οικονομίας με εξαγωγικό προσανατολισμό έλεγε πως ήθελε ο Σαμαράς, αλλά τελικά φαίνεται πως δεν υπολόγιζε στον τότε υπουργό του Κωστή Χατζηδάκη ο οποίος ήθελε πέντε χρόνια για μειώσει τη γραφειοκρατία στις εξαγωγές και να φτάσουμε στο μέσο όρο της Ευρώπης.
Και να σκεφτείτε ο Χατζηδάκης είναι και φιλελεύθερος ή νεοφιλελεύθερος (οι ταμπέλες στο σημερινό κόσμο έχουν ξεθωριάσει και κατά τον Κάλχα δεν έχουν παρά μόνο ιδεοληπτική σημασία) και ήθελε πέντε χρόνια, λες και ήταν δύσκολο να αλλάξει το καθεστώς σε μία εβδομάδα, άντε ένα μήνα. Σκεφτείτε να ήταν κρατιστής αλά ΣΥΡΙΖΑ (ή μήπως τελικά ήταν και περισσότερο;).
Ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν τελείωνε με τη γραφειοκρατία στις εξαγωγές.
