Όσο η χώρα περιστρέφεται σβηστή γύρω από τα πολλαπλά αδιέξοδα και η κυβέρνηση ψάχνει υπουργό Οικονομικών δέκα μέρες μετά τις δεύτερες εκλογές τόσο θυμίζει την παροιμία με αυτόν που δεν μπορεί ή δεν θέλει να ζυμώσει και απλώς κοσκινίζει.
Συνεχώς αλλάζουν κρησάρες για να κοσκινίσουν οι ζυμωτές , αλλά όπως φαίνεται έχουν πρόβλημα στο νούμερο. Χρησιμοποιούν μεγάλη διάσταση και δεν απομένει κανείς. Βάζουν την ψιλή και μένει πολύ πίτουρο για τα λεπτά γούστα.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα να υπάρχει πρόθυμος να αναλάβει το υπουργείο των οικονομικών και να βρεθεί αντιμέτωπος με το βουνό των όσων έχουν σωρευθεί . Να βρεθεί αντιμέτωπος με το οξύμωρο της τήρησης των δεσμεύσεων στο έδαφος φρούδων υποσχέσεων για έστω περιφερειακές τροποποιήσεις.
Μεγαλύτερης απορίας άξιο ήταν βεβαίως να υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που να επιθυμεί διακαώς να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης σε μια χώρα που παραδίδεται υπογείως στην ισχύ όσων επένδυσαν χρόνια στο να βρεθεί στην τρέχουσα θέση.
Δηλαδή όσων κανοναρχούσαν από διάφορα κέντρα για την δημιουργία κυβερνήσεων που θα επέτρεπαν την συγκέντρωση πλούτου με δυο τρόπους . Είτε με τη δημιουργία χώρου και συνθηκών ασυλίας για τους φίλους τυχοδιώκτες είτε με τη νομή των όποιων δημοσίων εσόδων και δανείων φορτώνονταν στις πλάτες των γνωστών φορολογούμενων υποζυγίων.
Εκείνο που δεν πρόβλεψαν όσοι μοίραζαν αμέριμνοι χρόνια τώρα το χαρτί είναι πως κάποτε θα τέλειωναν τα δανεικά και η νομή. Και θα έμενε μια κοινωνική ζούγκλα με προνοητικά θηρία που τώρα μοιράζουν απεχθείς ρόλους στη συρρικνωμένη και άνυδρη σαβάνα.
Κουράγιο , υπουργό Οικονομικών δεν αποκλείεται να βρουν μέχρι το βράδυ , οικονομικό και κοινωνικό μέλλον δεν φαίνεται να μπορούν να εξασφαλίσουν καθώς οι ανισότητες οξύνονται δραματικά και ισχυρές αντίρροπες τάσεις μεταφέρουν το πλαίσιο της αντιπαράθεσης από τη νομή του πλούτου στη νομή της φτώχειας.