Ο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας αποφάσισε να αλλάξει και αντί να καλεί τον κόσμο στο θέατρο, να πάει το θέατρο στον κόσμο. Έτσι, θα μεταφέρει με τη μορφή απρόσμενης αιφνιδιαστικής παράστασης πέντε από τα τηλεοπτικά μονόπρακτα του Κώστα Μουρσελά, που έγιναν τηλεοπτική… μανία κατά τη διάρκεια των τηλεοπτικών προβολών τους τη διετία 1971-1973, μέσα στη Χούντα, ερμηνευμένα από τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Γιάννη Μιχαλακόπουλο.
Φιγούρες τύπου Μπέκετ με πρωταγωνιστές δύο ρακοσυλλέκτες, με λόγο εμβληματικό, θα εμφανίζονται αιφνιδιαστικά σε 70 καφέ της πόλης από τις 15 Απριλίου, θα συνομιλούν, θα ονειρεύονται και θα σχολιάζουν τις συνθήκες ζωής και ύπαρξης όλων θυμίζοντάς μας ότι οι «συνειδητά απέχοντες από τις βλαβερές συνήθειες της παραγωγής και της κατανάλωσης μπορεί και να αποτελούν πρότυπο και οδό προς μια άλλη ελευθερία, εκείνη της ενδοχώρας των ανθρώπων», τόνισε, μεταξύ άλλων, από το καφέ «Ντο-Ρε», όπου παρουσιάστηκε το νέο εγχείρημα του θεάτρου, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Σωτήρης Χατζάκης.
«Βάζω το θέατρο, βάζεις τον καφέ», πρότεινε το ΚΘΒΕ και στην πρόταση ανταποκρίθηκαν περισσότερα από 70 καφέ της πόλης, στα οποία θα εμφανίζονται αιφνιδιαστικά οι ήρωες του Κώστα Μουρσελά, ερμηνευμένοι από τους ηθοποιούς Γιάννη Ηλιόπουλο και Γιώργο Καύκα και σκηνοθετημένοι από τον Γιάννη Ρήγα, σε ολιγόλεπτες «παραστάσεις».
«Είναι ριψοκίνδυνο αλλά έχει ενδιαφέρον. Φαινομενικά ίσως μοιάζουν φαντάσματα του παρελθόντος, δραματικά όμως, ο Σόλων και ο Λουκάς είναι ακόμα εδώ…», τόνισε ο σκηνοθέτης τους, Γιάννης Ρήγας, ενώ στο σημείωμά του προς το ΚΘΒΕ ο συγγραφέας των θρυλικών «Εκείνων», Κώστας Μουρσελάς, σημειώνει: «”Το Εκείνος κι… εκείνος” αποτελείται από μια σειρά 132 τηλεοπτικών θεατρικών μονόπρακτων, εσείς θα δείτε τέσσερα-πέντε από αυτά, που οι δύο ήρωές του – και το επιλέγουν – είναι οι αιώνιοι απροσάρμοστοι της ζωής. Τα κουρέλια, που φορούν, είναι η δική μας ηθική ένδεια, γι αυτό και τολμούν να παραμένουν εκτός των τειχών και εκτός των αγαθών, που τους προσφέρει η σύγχρονη κοινωνία της αφθονίας, υποτίθεται για να μπορέσουν να διατηρήσουν τουλάχιστον την εσωτερική τους ελευθερία».
