Η έκθεση ισπανικής αρχιτεκτονικής, εγκαινιάζεται αύριο στην Εθνική Γλυπτοθήκη, και έχει τίτλο «Μια πόλη που λέγεται Ισπανία».
Ο πολιτισμός λειτουργεί σαν υγιές αντίδοτο στην οικονομική κρίση, διατυμπανίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.
Το επιβεβαιώνει ακόμα μία φορά και η έκθεση ισπανικής αρχιτεκτονικής, που εγκαινιάζεται αύριο στην Εθνική Γλυπτοθήκη, στο Άλσος Στρατού στου Γουδή, από τη βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.
Με τίτλο «Μια πόλη που λέγεται Ισπανία», μεταδίδει με αισιοδοξία μια γεύση ισπανικής αρχιτεκτονικής των τελευταίων δέκα χρόνων. Την προσπάθεια νέων ισπανικών αρχιτεκτονικών γραφείων, μαζί και παλιών καταξιωμένων διεθνώς, να αναπτύξουν τη χώρα με βιώσιμα και λειτουργικά κτίρια, σε συνεργασία με τις περιφερειακές και κεντρικές αρχές.
Επιλέχθηκαν 80 αρχιτεκτονικές προτάσεις από σχεδόν 500 που έχουν κατασκευαστεί σε όλη την Ισπανία την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η έκθεση έχει τη μορφή μιας εγκατάστασης με έναν τεράστιο ανάγλυφο χάρτη της Ισπανίας, ένα γυάλινο μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίζονται μακέτες, φωτογραφίες και σχέδια που αναπαριστούν κτήρια σε διάφορες πόλεις και χωριά απ’ άκρη σ’ άκρη της χερσονήσου και των νησιών, σε αντιστοιχία με την πραγματική τους τοποθεσία. Τα διάφορα κτήρια -κατοικίες, μουσεία, λιμάνια, πανεπιστήμια, στάδια, κοιμητήρια, πάρκα-, μεταφέρουν τον επισκέπτη σ’ αυτή την πολλαπλή πόλη στην οποία παραπέμπει ο τίτλος της έκθεσης.
Το μουσείο μνήμης στην Ανδαλουσία, το κτήριο της Εταιρείας Συγγραφέων και Εκδοτών, το χημείο του Πανεπιστημίου Αλκάλα, το κοιμητήριο ενός απομακρυσμένου χωριού στο νοτιότερο άκρο της Δυτικής Ισπανίας, ο σύγχρονος κλασικός πύργος του Carlos Ferrater (που έλαβε το πιο πρόσφατο Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής) και το Mediatic του Ruiz Gell, με τις ζωντανές όψεις του που αλλάζουν χρώμα και προβολές, καθώς και αρκετά έργα του Calatrava, είναι κάποια από τα έργα της έκθεσης.
«Η καλή αρχιτεκτονική με πολλή σκέψη και φθηνά υλικά, όπως πολλά από αυτά που γίνονται στην Ισπανία, μπορεί να είναι και οικονομική», υποστηρίζει ο επιμελητής και εμπνευστής της, Μανουέλ Μπλάνκο, καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο της Μαδρίτης. «Στην έκθεση συνδυάζονται έργα παλιών αρχιτεκτονικών γραφείων με νέα. Είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά μας αλλά δεν παγιδευόμαστε απ’ αυτήν. Φροντίζουμε να παράγουμε έργα που θα κληρονομήσει και η επόμενη γενιά».
Ήταν πριν από δύο χρόνια στη Ρώμη, όταν η φίλη του Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα ζήτησε τη βοήθειά του να πραγματοποιήσει αυτή την έκθεση, όπως επίσης και από την Τσιάρο Οτέγκου, πρόεδρο του ισπανικού Κρατικού Οργανισμού για την Πολιτιστική Δράση στο Εξωτερικό.
«Η Ισπανία μπήκε δυναμικά στη μεταμοντέρνα συνθήκη, που απελευθέρωσε τους καλλιτέχνες από τις αγκιλώσεις του εκλαϊκευμένου Μπαουχάους. Η έκθεση δείχνει όχι μόνο τη μέχρι τώρα αρχιτεκτονική ανάπτυξη της Ισπανίας αλλά και τη μελλοντική», συμπλήρωσε η κ. Λαμπράκη – Πλάκα.
