Το «Ρέκβιεμ» αποτελεί για πολλούς, το επιστέγασμα της μουσικής δημιουργίας του Μότσαρτ (1756-1791), «την τελευταία αλλά και υψηλότερη πνευματική του κατάκτηση», αφού εκεί, μουσική και λόγος, ενοποιούνται σε μια διάσταση υπερβατική.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε το έργο, καλύπτονται ακόμη και σήμερα, από ένα πέπλο μυστηρίου.
Αν η παραγγελία του «Μαγικού Αυλού» ήταν ένα καπρίτσιο της τύχης και η παραγγελία για την «Μεγαλοψυχία του Τίτου» προερχόταν από έναν ενθουσιώδη θιασάρχη, η ύπαρξη του «Ρέκβιεμ», προέκυψε από την ανάθεση προς τον Μότσαρτ ενός μέλους της αριστοκρατίας, όπου σκόπευε να το αφιερώσει στη μνήμη της συζύγου του.
Ο ίδιος ο Μότσαρτ δεν πρόλαβε να τελειώσει το έργο. Για την ολοκλήρωση της σύνθεσης και ενορχήστρωσης των λοιπών μερών, καθοριστική υπήρξε η συνεισφορά του Φραντς-Ξαβιέ Σύσμαϋρ ( Franz-Xaver Sussmayr, 1766-1803).
Η μουσική διεύθυνση είναι του Ηλία Βουδούρη ενώ η διεύθυνση χορωδίας του Νίκου Βασιλείου.
Η συναυλία αφιερώνεται στη μνήμη των θυμάτων από το σεισμό και του τσουνάμι που «χτύπησαν» την Ιαπωνία.
