Τις περισσότερες φορές όταν μία δικτατορία παραχωρεί τη θέση της στο δημοκρατικό πολίτευμα και πεθαίνει ο πρώην επικεφαλής της, η ταφή του συνηθίζεται να πραγματοποιείται με τη μεγαλύτερη δυνατή διακριτικότητα—πολλές φορές σε έναν ανώνυμο τάφο, ώστε το μνήμα του να μη μετατραπεί σε τόπο λατρείας των νοσταλγών του δυναστικού καθεστώτος.
