Τα βίαια μέτρα ιταλοποίησης των ελληνικών πληθυσμών των Δωδεκανήσων που πήρε η ιταλική διοίκηση τα 33 χρόνια κατοχής των νησιών μας. Απαγορεύτηκε η ελληνική γλώσσα, κυνηγήθηκε η Ορθόδοξη εκκλησία, δόθηκαν κίνητρα για την υιοθέτηση της ιταλικής υπηκοότητας, απαγορεύτηκε η εργασία σε όσους δήλωναν Έλληνες. Παρά ταύτα, οι Δωδεκανήσιοι κράτησαν.
Ένας θρησκευτικός θρύλος που επιβιώνει ως σήμερα στην Ζάκυνθο, τον οποίον μάλιστα αποδέχεται η εκκλησία μας. Η Μαρία Μαγδαληνή, μετά την Σταύρωση πήγε στην Ρώμη, από κει βρέθηκε στην Ζάκυνθο ως ναυαγός. Σε παραλία του νησιού υπάρχει το αποτύπωμα του ποδιού της πάνω στον βράχο.
Οι πρόγονοι μας δεν φυλάκιζαν τους εγκληματίες. Είτε τους έβαζαν πρόστιμο, είτε τους εξόριζαν, είτε τους θανάτωναν. Γι αυτό δεν υπήρχαν φυλακές, παρά μόνο προσωρινά κρατητήρια. Θεωρούσαν τρελή ιδέα να ταΐζουν έναν εγκληματία για χρόνια, ελπίζοντας να γίνει καλός άνθρωπος.
Είκοσι εννιά δοσίλογοι και σαράντα οκτώ Γερμανοί αξιωματικοί θάβονται κάτω από τα ερείπια ενός κτιρίου στην αρχή της Πατησίων, που ανατινάχτηκε με δυναμίτη. Οι επιπτώσεις του σαμποτάζ, η προδοσία, η σύλληψη των αντιστασιακών και η βαριά τιμωρία του προδότη.
Ένας υπουργός που πιάνεται όμηρος από ληστές για λύτρα, γράφει την πληρέστερη πραγματεία για το φαινόμενο της ορεινής ληστεία στην Ελλάδα του 19ου αιώνα: Τα ήθη των ληστών, η μπέσα τους, ο τρόπος σκέψης τους και οι δοξασίες τους. Τα λύτρα παραδόθηκαν, ο υπουργός απελευθερώθηκε, οι ληστές εκτελέστηκαν, το χρήμα το πήραν οι χωροφύλακες.
Και τα δύο ήταν προγενέστερα του δικτάτορα Μεταξά. Και τα δύο οφείλονται σε νόμους του Ελευθέριου Βενιζέλου, απλώς η προπαγάνδα του Μεταξικού καθεστώτος δημιούργησε τον μύθο του «πατερούλη Μεταξά που πρόσεχε τους εργάτες και τους αγρότες». Αδιάψευστη απόδειξη: Πρώτος διοικητής ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Ένας πλούσιος Σύριος που την ρωμαϊκή περίοδο έκτισε στον λόφο απέναντι από τον Παρθενώνα το ακαλαίσθητο και τεράστιο ταφικό του μνημείο. Απ’ αυτό σώζεται σήμερα μόνο μια μετώπη, παρά ταύτα ο Φιλόππαπος κατάφερε να μείνει στην ιστορία, αφού ο λόφος πήρε το όνομα του.
Το σημερινό κτίριο της Βουλής που για ενάμισι αιώνα ήταν παλάτι, λαμπάδιασε δυο φορές στην ιστορία του. Την πρώτη από άγνωστη αιτία, την δεύτερη από τα κεριά και τα λιβάνια της θρησκόληπτης βασίλισσας. Σκηνές απείρου κάλλους, με τους πρωθυπουργούς να κρατάνε τις μάνικες.
Ο Βουκεφάλας του Αλέξανδρου, ο Ινκιτάτους του Καλιγούλα, ο Βόλουκρις, ο Γιάτα της Παρισινής κομμούνας, ο Γκοντόλφιν του Λονδίνου και άλλα άλογα που άφησαν εποχή.
Η αδυναμία των απλοϊκών δυτικών να αντιληφθούν το ιστορικό και αισθητικό βάθος του θεσμού της Γιαπωνέζας γκέισας. Την θεωρούσαν πόρνη πολυτελείας, ενώ ήταν ακριβώς το αντίθετο.
Η αριθμητική του τρόμου που ουσιαστικά εξώθησε τον Πρόεδρο Τρούμαν να ρίξει τις δυο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία. Οι τεχνοκράτες του πολέμου υπολόγισαν ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν πολύ λιγότερα από αυτά μιας κανονικής απόβασης στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου.
Αυτή ήταν η διαταγή του Τίτο, στους εθελοντές που πήγαν να πολεμήσουν στον Ισπανικό εμφύλιο το 1936, στο πλευρό των δημοκρατικών. Η μετέπειτα αξιοποίηση αυτών των ανθρώπων, σε αντίθεση και με τους Γάλλους, αλλά και με τον Στάλιν.
Η πρώιμη και εκ των προτέρων καταδικασμένη επανάσταση ενός ιερωμένου που έμεινε στην λαϊκή μνήμη ως ήρωας που γδάρθηκε από τους Τούρκους. Μια φλογερή προσωπικότητα της Ηπείρου που ενέπνευσε τους ραγιάδες στην πιο μαύρη περίοδο της τουρκοκρατίας.
Οι τρομερές ομοιότητες της Τρόικας των ημερών μας, με τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο που μας επιβλήθηκε μετά την χρεωκοπία Τρικούπη. Τα 80 χρόνια που ήμασταν υπό διεθνή εποπτεία, παρά το γεγονός ότι ο κόσμος άλλαξε δραματικά, απόδειξη ότι οι διεθνείς συμβάσεις δεν αλλάζουν ποτέ και για κανέναν λόγο.
Μια αποτυχημένη απόπειρα να αλλάξει η κοινωνική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης, πριν η πόλη παρακμάσει λόγω του ολιγαρχικού συστήματος της. Οι «υπομείοντες», οι «νεοδαμώδεις» και οι «μόθακες». Μια προδοσία από φίλο σταμάτησε τον Κινάδωνα.
Λόχοι φοιτητών με χρωματιστές στρατιωτικές στολές, σπαθιά στη μέση και γκράδες στα χέρα, παρελαύνουν στους δρόμους της Αθήνας και επιβάλλουν την τάξη. Στρατηγός ο πρύτανης και λοχαγοί οι καθηγητές του πανεπιστημίου Αθηνών. Μια εκπληκτική ιστορική στιγμή της εθνικής και πανεπιστημιακής μας ζωής.
Το τουρκικοό Σισμίκ-1 βγήκε στο Αιγαίο για έρευνες. Τότε (1987) που οι Τούρκοι έκαναν αυτά που αποτολμούν και σήμερα, όμως βρήκαν απέναντι τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον διεθνή διπολισμό που ευνοούσε κινήσεις τακτικής από την Ελλάδα.
Ο Αδόλφος θεωρούσε τον σύμμαχο του Μπενίτο ηλίθιο και ανίκανο. Οι Ιταλοί περίμεναν πρώτα να νικήσουν οι Γερμανοί τους αντιπάλους και μετά κήρυτταν κι αυτοί πόλεμο στους ηττημένους για να εισπράξουν τα οφέλη της νίκης. Ουκ ολίγες φορές δε, ο Χίτλερ έτρεξε να σώσει τον σύμμαχο του.
Από τα αμπέλια και τις συκιές, στα σχέδια για τον περικαλλή ναό του Σωτήρος κι από τους φοίνικες στον Δρομέα. Μια από τις ιστορικότερες πλατείες της χώρας που πέρασε χίλιες περιπέτειες και αλλαγές στην εμφάνιση της. Τα’ότε που την Γ’ Σεπτεμβρίου κατέβαιναν μόνο μουλάρια και τα κακόφημα κέντρα των Βαυαρών λίγο πιο κάτω.
Μακριά από την σημερινή κατάσταση των πανεπιστημίου, οι πρώτοι Έλληνες φοιτητές ελέγχονταν αυστηρά, είχαν κηδεμόνα και κάθε παρασπονδία τιμωρούνταν αυστηρά. Γι αυτό, οι πρώτοι φοιτητές μας ήταν ένα εξαιρετικά συντηρητικό στρώμα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163