Rick’s Steakhouse: Η επιστροφή μιας άλλης εποχής

Στο Κεφαλάρι, εκεί που κάποτε είχε την έδρα του το Drakoulis Dry & Raw πλέον βρίσκουμε ένα ατμοσφαιρικό εστιατόριο με βαθυκόκκινους τοίχους και ασπρόμαυρες φωτογραφίες αγαπημένων σταρ του Hollywood και του διεθνούς πενταγράμμου.

Ο λόγος για το Rick’s Steakhouse που παίζει σε εντελώς διαφορετική πίστα στυλ σε σχέση με τον προκάτοχό του: πιο εξωστρεφές και φωτεινό, κρατά στον πυρήνα του ανέπαφη την αγάπη για το κρέας, αλλά το κάνει με λιγότερο μπλαζέ ύφος.

Ο χώρος και το μενού

Ο χώρος διαθέτει την αμεσότητα του αμερικάνικου steakhouse, η οποία ραφινάρεται με γαλλικά twists: οι δερμάτινοι καναπέδες στο χρώμα του Pinot Noir και το εντυπωσιακό μπαρ, συνυπάρχουν με ένα μικρό πιάνο, χρυσές λεπτομέρειες, τριζάτα, διπλά λευκά τραπεζομάντηλα, ένα αρτ ντεκό ταβάνι και σερβιτόρους παλαιάς κοπής με μακριές λευκές ποδιές.

Στην ίδια φιλοσοφία κινείται και το μενού που φέρει την υπογραφή του έμπειρου chef Δημήτρη Σταμούδη και περιλαμβάνει κοπές κρεάτων και κλασικές συνταγές ενός γαλλικού μπιστρό. Αυτό σημαίνει ότι εδώ μπορεί να απολαύσει κανείς με την ίδια άνεση ένα ζουμερό, μοσχαρίσιο New York striploin, αλλά και ψητά στρείδια fine de Claire αλά «Rockfeller» (γκρατιναρισμένα με βούτυρο, σπανάκι, μαϊντανό και τριμμένη φρυγανιά).

Τα πρώτα πιάτα

Όταν επισκεφτήκαμε το εστιατόριο, το δείπνο μας  άρχισε με ένα throwback στα 80’s, καθώς το πρώτο πιάτο ήταν οι γαρίδες cocktail της οποίες συνοδέψαμε με άψογα dry martinis από την cocktail list. Σερβιρισμένες σε ψηλό ποτήρι είχαν άφθονη ινσταγκραμική γοητεία και κρουστή σάρκα, αλλά η σως, που σε μια έξυπνη κίνηση νεωτερισμού περιέχει αβοκάντο, λάιμ και κόλιανδρο, απαιτεί παραπάνω ένταση και οξύτητα, ώστε να αναδειχθεί στο φουλ η πρώτη ύλη που χρησιμοποιείται.

Ακολούθησαν το δημοφιλές μεδούλι πάνω σε λεπτές, φρυγανισμένες φέτες προζυμένιου ψωμιού, το ελαφρώς πιο αρμυρό από ότι συνήθως crab cake με την πάντα τραγανή κρούστα και το ψητό τυρί brie de Μeaux ραντισμένο με γλάσο από κρασί Porto και σερβιρισμένο σε μπρουσκέτα. 

Τα κυρίως

Κατόπιν, στο τραπέζι έφτασε το best seller μοσχαρίσιο ταρτάρ από prime steak κομμένο στο χέρι, το οποίο καταφέρνει να ακολουθήσει εύστοχα την παραδοσιακή σχολή, χωρίς να θεωρηθεί ξεπερασμένο και αμέσως μετά το πιο comfort πιάτο της βραδιάς, με το μεγαλύτερο γευστικό βάθος: τα λιγκουίνι με ροκφόρ και σιγομαγειρεμένα βοδινά μάγουλα.

Ο άσσος στο μανίκι του μενού όμως δεν είναι άλλος από τα large cuts και τα steaks που συνοδεύονται με υποδειγματική Béarnaise και λεπτοκομμένες / φρεσκοτηγανισμένες πατάτες – αν o προϋπολογισμός σας επιτρέπει να πληρώσετε κάτι παραπάνω και έχετε παρέα με όρεξη, επιλέξτε από τον κατάλογο την άρτια ψημένη porterhouse, προσθέτοντας επιπλέον στα sides σπανάκι σοτέ με λεμόνι και σκόρδο. Δεν θα χάσετε.

Κρασί και επιδόρπιο

Τα παραπάνω τα συνοδεύσαμε αρχικά  με ένα βουτυράτo, λευκό κρασί Cotes du Rhone Reserve Blanc (2022) από το οινοποιείο Famille Perrin και στη συνέχεια με ένα πλούσιο, αλλά κομψό merlot Chateau Pertignas (2020) από την ευρύτερη περιοχή του Bordeaux – και τα δύο συμπεριλαμβάνονται στη λίστα που έχει επιμεληθεί ειδικά για το εστιατόριο η Μαρία Ρούσση, με αρκετές επιλογές από τον ιταλικό, τον γαλλικό και τον ελληνικό αμπελώνα και κάποιες προτάσεις από Καλιφόρνια.

Η αυλαία έπεσε γλυκά με το croquembouche, δηλαδή μια πυραμίδα από λιγουρευτά σουδάκια, με παγωτό βανίλα Μαδαγασκάρης, περιχυμένα με αλμυρή καραμέλα, δημιουργία του pastry chef Θανάση Σταμούδη (ναι, πρόκειται για τον αδερφό του chef).

Όσο ο καιρός είναι ακόμη καλός, μπορείτε να καθίσετε έξω στον κατάφυτο κήπο, αλλά να ξέρετε ότι το εσωτερικό θα «γράψει» καλύτερα τόσο στις φωτογραφίες όσο και στις αναμνήσεις σας.

Το όνομά του, άλλωστε το χρωστά στην περίφημη ταινία Casablanca με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ κι αυτό τα λέει όλα από μόνο του.

Πεντέλης 1, Κεφαλάρι, 2107548348, τιμή: € 50 – 80