Στο Μαρούσι, λίγο πιο πάνω από το Δαχτυλίδι τρεις φίλοι ο Χάρης Βέντης, η Αγγελική Πανταλέων και η Αφροδίτη Βέντη αποφάσισαν να αλλάξουν εντελώς ρότα στο μεξικάνικο Mexha και να ανοίξουν ένα εντελώς νέο εστιατόριο, δείχνοντας το πάθος τους για την ελληνική κουζίνα.
Το περίεργο είναι πως αντί να διαλέξουν ένα εξίσου αγαπησιάρικο όνομα, το βάφτισαν Στρίγγλα. Βέβαια, έτσι κατόρθωσαν να αποδείξουν, πως θέλουν να προσεγγίσουν τη δουλειά τους αλλιώς και να κάνουν τη διαφορά – και η σαιξπηρική Κατερίνα από το «Ημέρωμα της Στρίγγλας», δεν ήταν άλλωστε ένα πανέξυπνο θηλυκό που μη αποδεχόμενη τα προξενιά, αρνιόταν να υποταχτεί στους κανόνες της εποχής;
Σε αυτή τους την προσπάθεια, η ομάδα των τριών, βρήκε τον «μαγειρικό» της σύμμαχο στο πρόσωπο του σεφ Θωμά Μάτσα (Βουλκανιζατέρ, Alemagou, Pappu, Le Sapin) o οποίος όχι μόνο αγαπά τις παραδοσιακές γεύσεις με σύγχρονες πινελιές – και το έχει αποδείξει- αλλά επιπλέον επενδύει σοβαρά στην πρώτη ύλη, φροντίζοντας να αναδεικνύει όσο το δυνατόν περισσότερο τα συστατικά των πιάτων του.
Το αποτέλεσμα είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στο σήμερα, αλλά με κάποιον τρόπο παραπέμπει στη γευστική μνήμη του παρελθόντος, σε εκείνες τις συνταγές που έχουμε δοκιμάσει ξανά και ξανά κι έχουν σχεδόν αποτυπωθεί στο DNA μας.
Για παράδειγμα, στην κουζίνα της Στρίγγλας υπό τις οδηγίες του Θωμά, το ψητό παντζάρι με φουντούκι, μπλανσαρισμένα σέσκουλα, λευκό βαλσαμικό ξύδι και καπνιστό γιαούρτι παραπέμπει σε μια παντζαροσαλάτα, αλλά χάρη στα υπόλοιπα υλικά διαφοροποιείται από την αναμενόμενη γλυκύτητα, αποκτά έξτρα υφή και γευστικό βάθος. Παράλληλα, η ψητή σφέλα, το σκληρό τυρί από τη Μεσσηνία εδώ «καλμάρεται» με μια μαρμελάδα από σύκο, ρόδι και δυόσμο, ενώ το απόλυτο hit του εστιατορίου, το ζουμερό φρυγαδέλι με αρωματικό γιαούρτι και λάδι πάπρικας, τιμά την κλασική ρουμελιώτικη συνταγή με αρνίσιο συκώτι σε μπόλια, αλλά μέσα από ένα πιο comfort και σύγχρονο πρίσμα. Στο ίδιο πλαίσιο κινούνται επίσης τα σωτέ μανιτάρια, τα οποία σερβίρονται πάνω σε μια πληθωρική κρέμα από γραβιέρα και πασπαλίζονται με μπόλικο τριμένο σουτζούκι (καταπληκτικός μεζές για κρασί), αλλά και οι ταλιατέλες με τα μοσχαρίσια μάγουλα που έχουν μια “cacio e pepe” προσέγγιση στη σάλτσα.
Αλλά μιας και διανύουμε τη Σαρακοστή, εμείς είπαμε να προσαρμοστούμε στο πνεύμα των ημερών. Κινηθήκαμε εναλλακτικά, δοκιμάζοντας τις νέες προσθήκες στο μενού της Στρίγγλας που ποντάρουν εξίσου στην αμεσότητα της γεύσης και αποδεικνύουν πως ο σεφ μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά και με πιάτα χωρίς το φόρτε του, το κρέας δηλαδή. Ξεκινήσαμε με βελούδινο χιώτικο ταραμά σερβιρισμένο μαζί με τριμμένη ντομάτα, που αλλάζει τα δεδομένα της οξύτητας και συνοδεύεται από αφράτο flatbread για βούτες διαρκείας και κατόπιν περάσαμε στην εντελώς ανοιξιάτικη ρεβιθάδα με ψητό καλαμάρι και αγιορείτικο λαδολέμονο με ταχίνι. Εδώ, είναι το σημείο που ο Θωμάς αποδεικνύει ότι έχει μεράκι με ότι καταπιάνεται: τα όσπρια ήταν στην εντέλεια βρασμένα και το χύλωμα της σάλτσας άψογο, παρά το γεγονός ότι αποτελείται από ταπεινά υλικά, ενώ το καλαμάρι είχε ψηθεί τόσο – όσο προκειμένου να είναι μαλακό και όχι «λαστιχένιο».
Ένα ακόμη highlight του καταλόγου, αυτή την περίοδο, είναι το χταπόδι με το κοφτό μακαρονάκι, εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει κάποιος: ο συνήθως φλατ χαρακτήρας αυτής της συνταγής είχε αντικατασταθεί, χάρη στην έντονη παρουσία της ελιάς, της κάπαρης και του άνηθου, που μετέτρεψαν αυτό το πιάτο σε μια ιδιοσυγκρασιακή δημιουργία. Πέρα από τα παραπάνω, για όσους νηστεύουν στη λίστα υπάρχουν τα βαθιάς νοστιμιάς paccheri με ταρτάρ γαρίδας αλά πολίτα, τα πρωτότυπα κεφτεδάκια φάβας με ταπενάντ φρέσκιας ντομάτας και η αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα, ενώ για τους φίλους της ψαροφαγίας, μάθαμε πως προστέθηκε ένα χουνκιάρ με ψάρι ημέρας, για το οποίο δεσμευτήκαμε πως θα επιστρέψουμε. Όλες οι καινούριες προτάσεις ακολουθούν τη λογική του sharing, όπως δηλαδή και ο βασικός κατάλογος.
Για κάθε πιάτο, θα βρείτε και το αντίστοιχο wine pairing με επιλογές από τη σχετικά μικρή, αλλά συγκροτημένη λίστα κρασιών. Μάθαμε πως θα εμπλουτιστεί κι άλλο στο μέλλον, προκειμένου να μπορεί να υποστηρίξει ακόμη καλύτερα το πληθωρικό φαγητό και να δείξει στους φίλους της Στρίγγλας πως υπάρχουν κι άλλες ελληνικές ποικιλίες άξιες να απολαύσουν – cocktails δεν υπάρχουν, καθώς δεν ταιριάζουν με τη φιλοσοφία του εστιατορίου. Θα περιπλανηθείτε, λοιπόν, ανάμεσα σε περίπου 60 ετικέτες εκλεκτών ντόπιων παραγωγών, με έμφαση στα κόκκινα. Επιπλέον, όσοι δεν επιθυμούν να πιουν πολύ θα ανακαλύψουν 7 επιλογές σε ποτήρι.
Ο γλυκός επίλογος στο μενού της Στρίγγλας, επί του παρόντος, γράφεται με δύο επιδόρπια: ένα σαραγλί από καραμελωμένα φύλλα Βηρυτού και παραδοσιακή κρέμα βανίλιας και μια ιδιαίτερη, ανάλαφρη εκδοχή της black forest με γκανάς βανίλιας Μαδαγασκάρη, κραμπλ κακάο, κομποτέ αγριοκέρασο και κρεμέ μαύρης σοκολάτας – εμείς όμως εκείνο το βράδυ δοκιμάσαμε έναν ωραιότατα σιροπιασμένο μπακλαβά με τραγανό φύλλο και τριπλή γέμιση (καρύδι, φιστίκι και αμύγδαλο) με παγωτό φιστίκι και αγριοκέρασο στο πλάι, τον οποίο θα θυμόμαστε για καιρό. Η επιστροφή στις ρίζες δεν θα μπορούσε άλλωστε να μην έχει γλύκα.
Αγίου Κωνσταντίνου 56, Μαρούσι, τηλ. 2160017188
Ανοιχτά Δευτ. από τις 18.00, Τετ. – Σαβ. από τις 14.00, Κυρ. 13.30 – 19.00
