Τον Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο τιμάει απόψε η Google με ένα Doodle. Ο Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο, αναγραφόμενος στα ελληνικά ενίοτε και ως Μουρίλλο, γεννήθηκε τον Δεκέμβριος 1617 και απεβίωσε στις 3 Απριλίου 1682. ‘Ηταν Ισπανός ζωγράφος της εποχής του μπαρόκ, γνωστός για τους πίνακες με θρησκευτικό περιεχόμενο, αλλά και για τις απεικονίσεις γυναικών και παιδιών, που αποτελούν καταγραφή της καθημερινότητας της συγκεκριμένης εποχής.
Ο Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο γεννήθηκε στη Σεβίλλη το 1617. Ήταν το μικρότερο από τα 14 παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας του ασκούσε το επάγγελμα του κουρέα – χειρουργού, αλλά απεβίωσε, όπως και η μητέρα του, όταν ο Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο ήταν σε μικρή ηλικία και την ανατροφή του ανέλαβαν ο θείος και η θεία του.
Ξεκίνησε τη μαθητεία του στη ζωγραφική στην πόλη του με δάσκαλο τον συντηρητικής τεχνοτροπίας ζωγράφο Χουάν ντε Καστίγιο (Juan de Castillo), η επίδραση του οποίου είναι εμφανής στα πρώτα του έργα. Ο δάσκαλός του τον μύησε στη ρεαλιστική ζωγραφική της Φλαμανδικής σχολής, ενώ οι επιδράσεις από το κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Σεβίλλης είναι επίσης εμφανείς.
Ένα από τα πρώτα έργα του Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο, Η Παναγία του Ροσάριο (1642) φέρει σαφείς επιδράσεις τόσο από τον φλαμανδικό ρεαλισμό όσο και από τον ιταλικό μανιερισμό του 16ου αιώνα. Σε ηλικία 26 ετών ο Μουρίγιο επισκέπτεται τη Μαδρίτη, όπου παραμένει επί τρία χρόνια. Πιθανότατα εκεί γνώρισε τη ζωγραφική του Βελάθκεθ.
Το 1645 ο Μουρίγιο νυμφεύεται την Μπεατρίθ Καμπρέρα (Beatriz Cabrera) και σε σύντομο διάστημα το ζευγάρι αποκτά το πρώτο του παιδί, τη Μαρία. Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι ως μοντέλο για την “Παναγία” του 1642 ο Μουρίγιο χρησιμοποίησε τη μέλλουσα σύζυγό του, αλλά αυτό δεν είναι αποδεδειγμένο.
Τη δεκαετία του 1650 το στυλ του Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο υφίσταται βαθιά αλλαγή, η οποία αποδίδεται κυρίως σε επίσκεψή του στη Μαδρίτη, όπου αναμφίβολα συναντήθηκε με τον Βελάθκεθ και παράλληλα μελέτησε τα έργα του Τιτσιάνο, του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς και του Άντονι βαν Ντάικ που περιλαμβάνονταν στις βασιλικές συλλογές.
Οι φόρμες του γίνονται απαλότερες, τα χρώματα πιο ζωηρά και οι πινελιές του πιο τολμηρές. Το γεγονός που αποτυπώνεται στον πίνακά του Η άμωμη σύλληψη. Το 1656 ζωγραφίζει το Όραμα του Αγίου Αντωνίου, έναν από τους πιο διάσημους πίνακές του, στον οποίο είναι εμφανής η επίδραση της Βενετικής σχολής με το αποκαλούμενο “αιθέριο” (vaporous) στυλ.
Το 1660 o Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο γίνεται ένας από τους ιδρυτές και πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Ζωγραφικής της Σεβίλλης και τις επόμενες δύο δεκαετίες εκτελεί πολλές σημαντικές παραγγελίες. Από το 1678 και ύστερα, εργάζεται σε μια νέα σειρά πινάκων, για τον Ξενώνα των Αξιοσέβαστων Ιερέων (Hospicio de Venerables Sacerdotes) της Σεβίλλης, ανάμεσα στους οποίους είναι και η Άμωμος Σύλληψη του Σουλτ, που επονομάστηκε έτσι επειδή μεταφέρθηκε στη Γαλλία από τον Νικολά-Ζαν ντε Ντιέ Σουλτ (Nicolas-Jean de Dieu Soult) κατά τη διάρκεια των Ναπολεοντείων πολέμων.
Κατά την τελευταία περίοδο της εργασίας του το στυλ του υφίσταται μικρές μεταβολές, γεγονός που αποτυπώνεται στα ημιτελή έργα του για την εκκλησία των Καπουτσίνων στο Κάδιξ και για τον καθεδρικό της πόλης του.
Ο Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο απεβίωσε στη Σεβίλλη το 1682.
Πηγή: wikipedia
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163