Παράλληλα με τις στερεώσεις των κτιρίων, μια δεύτερη μελέτη προβλέπει τη βελτίωση της προσβασιμότητας των τουριστών στη νησίδα που η ιστορία της σημαδεύτηκε από τη λειτουργία της ως Λεπροκομείο, για πάνω από μισό αιώνα.
Τις δύο μελέτες ενέκρινε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στην τελευταία του συνεδρίαση (χθες Τρίτη) καθώς, τόσο η μεγάλη επισκεψιμότητα στο νησί όσο και η ένταξη του στον κατάλογο των πολιτιστικών μνημείων της ΟΥΝΕΣΚΟ επιτάσσουν εργασίες ανάδειξης.
«Η όψη του νησιού είναι σήμερα εντελώς διαφορετική», επισήμανε η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, αναφερόμενη στα πολλά έργα που έγιναν τα τελευταία δέκα χρόνια στο μικρό νησί, «έργα για τα οποία έχουν δαπανηθεί «κάποια εκατομμύρια ευρώ», τόνισε χαρακτηριστικά.
Τα έργα έχουν χρηματοδοτηθεί από κοινοτικούς πόρους.
Τα κτίρια που θα στερεωθούν, θα καθαριστούν και θα αποτυπωθούν βρίσκονται σήμερα σε ερειπιώδη κατάσταση. Είναι μονώροφα και διώροφα και σε ένα από αυτά διατηρούνται σπαράγματα τοιχογραφιών από την εποχή του Λεπροκομείου, σύμφωνα με τον επικεφαλής στη Διεύθυνση Αναστήλωσης Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων, Θεμιστοκλή Βλαχούλη.
Η άρση της επικινδυνότητά τους, τόσο για τα ίδια τα οικοδομήματα που σήμερα κινδυνεύουν να χάσουν πολύτιμα στοιχεία από τον αρχιτεκτονικό τους όγκο, όσο και για την προστασία των επισκεπτών, αποτελεί προτεραιότητα για το υπουργείο Πολιτισμού.
Στα έργα που αφορούν τη βελτίωση της πρόσβασης στο νησί, περιλαμβάνονται: η δημιουργία νέας ξύλινης ράμπας εισόδου στο χώρο εκεί όπου σήμερα «δένουν» τα καραβάκια, ο καθαρισμός και η επισκευή των δεξαμενών και η τοποθέτηση υδραυλικών συστημάτων για τη λειτουργία των χώρων υγιεινής αλλά και για λόγους πυρασφάλειας, η βελτίωση του διαδρόμου κυκλοφορίας επισκεπτών, η τοποθέτηση ενημερωτικών πινακίδων κ.ά.
Από τη φετινή τουριστική περίοδο, το νησί θα δέχεται επισκέπτες από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ, στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράμματος του υπουργείου Πολιτισμού που περιλαμβάνει 33 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία.
Η Σπιναλόγκα βρίσκεται στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, στο νομό Λασιθίου. Αρχαία και μεσαιωνικά κατάλοιπα συνθέτουν την πολυτάραχη ιστορία του νησιού που από το 1903 έως το 1957 λειτούργησε ως Λεπροκομείο φορτίζοντας συναισθηματικά τον τόπο, με τις μαρτυρικές μνήμες των ασθενών της νόσου του Χάνσεν, να διατηρούνται αλώβητες μέχρι τις μέρες μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κρήτη: Ποιός βύθισε στο σκοτάδι ΤΟ ΝΗΣΙ;
