Κυκλάδες: Ο θρυλικός καπετάνιος που τον ''φοβήθηκε'' η θάλασσα και ζωντάνεψε την άγονη γραμμή

«Δέκα χρονών ήμουν και τα χέρια μου είχαν ρόζους από το κουπί. Κοιμόμασταν μες στη θάλασσα από παιδιά, την πίναμε για νερό. Λαχτάραγα να μεγαλώσω, να κάνω ένα σκάφος δικό μου, να πιάσω το τιμόνι εγώ, να ταξιδέψω. Να πω «αυτό, να, είναι δικό μου!», να κάνω κουμάντο εγώ. Και τα κατάφερα!».

Τα λόγια αυτά είχε πει ο Δημήτρης Σκοπελίτης σε ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για τη ζωή του. Ο θρυλικός καπετάν Μήτσος των Μικρών Κυκλάδων «σάλπαρε» τον Ιανουάριο στα 88 του χρόνια, από την Αμοργό – τα αγαπημένα του Κατάπολα. Άφησε πίσω του, τη διαχρονική αναγνώριση των νησιωτών για όλα όσα τους πρόσφερε στον μισό και πλέον αιώνα που θαλασσοδάρθηκε για να βρίσκεται μέρα – νύχτα στο πλευρό τους, με τα συνολικά δέκα ξύλινα καΐκια και σιδερένια καραβάκια του που άλλαξε διαδοχικά.

«Αν δεν ήταν ο καπετάν Μήτσος με τον «Σκοπελίτη, θα ήμασταν καταδικασμένοι ως βραχονησίδα. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει και μετά θάνατον να τους σεβόμαστε και να τους τιμάμε, είναι ευεργέτες!» λέει ο Στέλιος Ζούλης, αντιδήμαρχος της Ηρακλειάς των 110 μόνιμων κατοίκων.

«Ακόμα και σε ώρες περίεργες, ήταν πάντα πρόθυμος, ζούσε για να βοηθήσει, μας ξελάσπωσε αμέτρητες φορές. Τότε που δεν υπήρχαν ελικόπτερα του ΕΚΑΒ, επιτέλεσε κοινωνικό έργο που κανείς άλλος δεν τολμούσε, υπό τεράστια κύματα, με 8-9 μποφόρ, χιόνια και καταιγίδες. Ως παλιός κυβερνήτης σε πολεμικά πλοία ξέρω τι σημαίνει να δίνεσαι σε τέτοιους αγώνες μες στη θάλασσα» τονίζει ο κ. Ζούλης, αξιωματικός ε.α. στο Πολεμικό Ναυτικό.

«Ο,τι έκανε ο πεθερός μου το έκανε με αγάπη, όχι μόνο για τον τόπο του αλλά για τον κόσμο όλον. Ήταν ανοιχτός, καλόκαρδος άνθρωπος. Μέχρι και τα 82 του πήγαινε για ψάρεμα. Είχε πάντως επιβαρυνθεί η υγεία του: τα τελευταία 26 χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του, από το κρύο στη θάλασσα είχε και πλευρίτιδα» περιγράφει και η Φωτεινή Σκοπελίτη….