Άγιο Όρος: Αυτή είναι η παλαιότερη βυζαντινή πανοπλία που εκτίθεται στη χώρα – Δείτε πως διασώζεται

Το Άγιο Όρος κρύβει μοναδικούς θησαυρούς που εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες. Ένας από αυτούς, είναι η βυζαντινή πανοπλία του 10ου αιώνα…

Ένας ακέραιος αλυσιδωτός θώρακας, όμοιος με αυτόν που φορούσαν οι Κέλτες πολεμιστές, είναι μεταξύ των πολύτιμων εκκλησιαστικών θησαυρών της Ιεράς Μονής Ιβήρων στο Άγιον Όρος. Η μοναδικότητά του έγκειται στο ότι είναι ο παλαιότερος, καθώς δεν έχει εντοπιστεί παρόμοιο εύρημα του 10ου αιώνα, στον ελλαδικό χώρο.

Η πανοπλία αυτή αποτελούσε μέρος του πολεμικού οπλισμού του στρατηγού Ιωάννη Τορνίκιου. Ο Ιβηρίτης στην καταγωγή Ιωάννης Τορνίκιος ήταν μεταξύ των κτητόρων της μονής το 979-980 και δώρισε στο μοναστήρι τον βυζαντινό θώρακα, που φορούσε ως επικεφαλής 12.000 Ιβηριτών ιππέων σε μάχες κοντά τον Άλυ ποταμό.

Σήμερα φυλάσσεται στο σκευοφυλάκιο της Μονής, μαζί με άλλα πολύτιμα εκκλησιαστικά κειμήλια και διατηρείται σχεδόν ακέραιος, παρότι δεν έχει συντηρηθεί. «Είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο αντικείμενο που σώζεται σε καλή κατάσταση. Αποτελείται από επίπεδους και στρογγυλούς κρίκους με διάμετρο στο 1 εκατοστό και αυτό κάνει τον θώρακα πολύ συμπαγή και αποτελεσματικό στα χτυπήματα, ενώ ταυτόχρονα είναι αρκετά ελαφρύς”, είπε στη voria.gr ο ερευνητής, μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ, Ερρίκος Μανιώτης.

Σύμφωνα με τον μελετητή, το πάχος του κρίκου κυμαίνεται μεταξύ 1-1,6 χιλιοστά, το μήκος του θώρακα είναι 65-70 εκατοστά, που σημαίνει ότι κάλυπτε όλο το στήθος, και το πλάτος του 45-50 εκατοστά, ενώ δεν σώζονται τα μανίκια. Τέτοιου τύπου θώρακες ζύγιζαν περίπου 12-14 κιλά.

Η χρήση του αλυσιδωτού θώρακα χρονολογείται ήδη από τον 3ο π.Χ. αιώνα και συνδέεται με τους Κέλτες, ενώ από τον 4ο αιώνα μ.Χ. χρησιμοποιούνται ευρέως από τον ρωμαϊκό στρατό. Όπως αναφέρει ο κ. Μανιώτης, το πιο γνωστό και ίσως το μοναδικό παράδειγμα από τον ελλαδικό χώρο σχεδόν ακέραιου αλυσιδωτού θώρακα προέρχεται από το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας και χρονολογείται στον 13ο-15ο αιώνα.

Ένας παρόμοιος θώρακας, που όπως και αυτός της Μονής Ιβήρων χρονολογείται στον 10ο αιώνα, εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σόφιας και πιθανότατα ανήκε σε βυζαντινό αξιωματούχο, ενώ ένας τρίτος θώρακας της ίδιας εποχής που βρέθηκε σε τάφο στην ανατολική Γεωργία, σώζεται τυλιγμένος και βρίσκεται σε κακή κατάσταση.