Το δημοτικό σχολείο της Παλαγίας στην Αλεξανδρούπολη υπέστη σημαντικότατες ζημιές από την καταστροφική φωτιά, που έπληξε την περιοχή το καλοκαίρι του 2023. Πλέον όλα είναι διαφορετικά…
Τη δυνατότητα να κάνουν και πάλι όμορφα όνειρα, να κατανοήσουν τη δύναμη του «μαζί», του εθελοντισμού και της συνεργασίας πολλών ανθρώπων στο να γίνει το όραμα πράξη, προσέφερε με τη δημιουργία σύγχρονων χώρων εκπαίδευσης και άθλησης το «Μαζί για το Παιδί» στους μαθητές του δημοτικού σχολείου της Παλαγίας, που «αναστήθηκε» από τις στάχτες που άφησε πίσω της η πυρκαγιά του περασμένου Αυγούστου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στη χθεσινή εκδήλωση παράδοσης ενός πρότυπου κατά γενική ομολογία σχολείου, που πραγματοποιήθηκε στον διαμορφωμένο εκ νέου αύλειο χώρο του εκπαιδευτικού ιδρύματος, τα βλέμματα όλων δεν στέκονταν πια στο μαύρο των καμένων δέντρων που άφησε πίσω της η πυρκαγιά. Η χαρά και τα γέλια των 78 μαθητών που συμμετείχαν από την πρώτη στιγμή στην αναγέννηση του σχολείου τους ήταν οι αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές της ημέρας.
Εκφράζοντας τη χαρά και τη συγκίνησή της για τη μεταμόρφωση του σχολείου, η υφυπουργός Παιδείας Ζέττα Μακρή ευχαρίστησε όλους όσοι συνέβαλαν σε αυτήν κι εξήρε το έργο του «Μαζί για το Παιδί» και της προέδρου του Οργανισμού Αλεξάνδρας Μαρτίνου. «Το αποτέλεσμα για εμένα ήταν αναμενόμενο ξέροντας την πολύ καλή δουλειά που κάνουν» ανέφερε χαρακτηριστικά η υφυπουργός και πρόσθεσε:
«Θέλω να σταθώ στην εθελοντική προσφορά που κάνει το “Μαζί για το Παιδί”, που είναι σχεδόν συνώνυμο του Μαζί για την Εκπαίδευση. Είναι μια προσφορά που δεν είναι καθόλου αναμενόμενη, είναι αντάξια της προσφοράς που είχαν οι ευεργέτες σ’ αυτή τη χώρα, είναι ανιδιοτελής, είναι αβίαστη, έρχεται σε μια φυσική συνέχεια της δικής τους πορείας και της παρουσίας τους. Δεν χρειάζεται καν να το ζητήσουμε και είναι ουσιαστική και σημαντική». Ευχαρίστησε, δε, την Τοπική Αυτοδιοίκηση για τη συμμετοχή της στο έργο της ανακατασκευής του κατεστραμμένου κτιρίου, τους εθελοντές και «την Πολιτεία στο βαθμό που προσέφερε, όπως έχει υποχρέωση».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Απευθυνόμενη στους μαθητές, η υφυπουργός Παιδείας σημείωσε ότι «θα έχουν την τύχη να φοιτούν πλέον σ’ ένα ξεχωριστό σχολείο, πολύ καλά εξοπλισμένο, ισάξιο -αν όχι καλύτερο, από πολλά κεντρικά σχολεία και πολλά ιδιωτικά». Η διευθύντρια του σχολείου Δήμητρα Βουρδόγλου εξήγησε πως το πρώτο στοίχημα ήταν η επαναλειτουργία του σχολείου άμεσα και το δεύτερο να δοθεί στους μαθητές ένα σύγχρονο εκπαιδευτήριο υψηλών προδιαγραφών, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες τους.
Αναφέρθηκε στην ανάληψη της αποκατάστασης από τον Δήμο Αλεξανδρούπολης και τον δήμαρχο Γιάννη Ζαμπούκη προσωπικά, αλλά και στη χρηματοδότηση της ανακατασκευής από τη ΔΕΠΑ Εμπορίας, υπογραμμίζοντας την καθοριστική συμμετοχή των εκπαιδευτικών, γονέων και κατοίκων στο να παραδοθεί στα παιδιά ένα σύγχρονο και ασφαλές σχολείο. «Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασαν οι πυρκαγιές δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από το “Μαζί για το Παιδί” που με συγκίνησε αλλά και με στήριξε. Είμαστε δίπλα σας σε ό,τι χρειαστείτε, μού είπαν.
Το “Μαζί για το Παιδί” με την πρόεδρό του κ. Μαρτίνου και όλο το Δ.Σ. είναι δίπλα στα σχολεία του Έβρου τα τελευταία πέντε χρόνια ώστε να διασφαλίσουν ισότιμη πρόσβαση και ποιοτική εκπαίδευση στους μαθητές μας [..] Δεν περιγράφονται με λόγια ο ενθουσιασμός, η χαρά, τα χαμόγελα και η έκπληξη μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων κάθε φορά που ολοκληρωνόταν μία εργασία. Όλοι μαζί τα απογεύματα με χαρά, μεράκι και ενθουσιασμό στήναμε, τακτοποιούσαμε και ετοιμάζαμε τους χώρους. Κυρίως είμαστε χαρούμενοι γιατί πήραμε όλοι και διδάξαμε στα παιδιά μας ένα μάθημα που είναι και δεξιότητα ζωής. Κάθε δυσκολία είναι μία κρυμμένη ευλογία, κάθε πρόκληση είναι και μια ευκαιρία βελτίωσης» σημείωσε.
Απευθυνόμενος στην κ. Βουρδόγλου, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Ζαμπούκης είπε: «Το καταφέραμε. Τηρήσαμε την υπόσχεσή μας. Περάσαμε αυτή τη δύσκολη στιγμή και καταφέραμε μέσα σε 14 ημέρες να κάνουμε λειτουργικό στην αρχή το σχολείο. Είναι ημέρα χαράς, συγκίνησης να βλέπεις έναν έναν τους στόχους να τηρούνται και τις υποσχέσεις να υλοποιούνται, είναι και ημέρα ευχαριστιών.
Θα ξεκινήσω από την Ένωση των μη κερδοσκοπικών σωματείων “Μαζί για το Παιδί”, όλα τα μέλη του Δ.Σ, όλη την ομάδα που ήταν παρούσα και με το μυαλό και με την καρδιά και την ψυχή αλλά και με ό,τι χρειαζόταν ανά πάσα στιγμή να βελτιώσουμε προκειμένου κι εσείς να κάνετε διαρκή την παρουσία και την ευεργεσία για την περιοχή του Έβρου και της Θράκης γενικότερα αλλά να δώσουμε και μια σειρά από προκλήσεις στα παιδιά μέσω των νέων υποδομών και δυνατοτήτων. Όλα αυτά δίνουν πλέον τον τίτλο ότι είναι ένα σχολείο πρότυπο για την εκπαίδευση».
Περιγράφοντας το σκηνικό που αντίκρισαν επισκεπτόμενοι το σχολείο τον Σεπτέμβριο του 2023, η πρόεδρος του «Μαζί για το Παιδί», Αλεξάνδρα Μαρτίνου δήλωσε ότι ήταν όλα μαύρα και αμέσως αποφασίστηκε η ένταξη της αποκατάστασης του εκπαιδευτικού ιδρύματος στο πρόγραμμα του Οργανισμού. «Βρήκαμε τα πράγματα τα οποία έλειπαν από αυτό το σχολείο για να μπορέσει να γίνει ένα πρότυπο στην ακριτική αυτή περιοχή της πατρίδας μας. Σαν “Μαζί για το Παιδί” έχουμε μία ευαισθησία στην περιοχή αυτή.
Τον αγαπάμε τον Έβρο, αγαπάμε όλη τη Θράκη αλλά ιδιαίτερα τον Έβρο. Είναι πέντε χρόνια που ερχόμαστε εδώ, έχουμε κάνει διάφορες παρεμβάσεις σε πολλά σχολεία και στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης, αλλά το μεγαλύτερό μας πρόγραμμα είναι το εκπαιδευτικό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους συνεργαστήκαμε στο σχολείο και στην Περιφέρεια και βέβαια τους χορηγούς γιατί χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν» ανέφερε χαρακτηριστικά, διαβεβαιώνοντας ότι το «Μαζί για το Παιδί» θα είναι στον Έβρο και στη Θράκη για πολλά χρόνια ακόμη.
Η δύναμη της συνεργασίας και του εθελοντισμού
«Πραγματικά νιώθουμε ότι το σχολείο μας είναι το δεύτερο σπίτι μας» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής του Σχολείου Αναστασία Σταμπολάκη, σημειώνοντας ότι είναι μεν ένα μικρό σχολείο με αρκετές ελλείψεις στα χρόνια λειτουργίας του, αλλά με πολλή όρεξη για την κάλυψη των όποιων κενών από εκπαιδευτικούς, γονείς και τους ίδιους τους μαθητές. Αφηγείται πως στα προηγούμενα χρόνια «μαζί με τα παιδιά βάψαμε, ζωγραφίσαμε, δημιουργήσαμε κάποια παιχνίδια και κάναμε τις διαγραμμίσεις στα γήπεδα του μπάσκετ και του βόλεϊ. Όλα γίνονταν μέσα από ομαδική δουλειά. Αφιερώνουμε χρόνο για να το κάνουμε πιο χαρούμενο». Θυμάται ότι όταν πρωτοήρθε στο σχολείο, το 2013, «δεν είχαμε γυμναστήριο κι όταν οι καιρικές συνθήκες δεν το επέτρεπαν, το μάθημα της γυμναστικής γινόταν στον διάδρομο του σχολείου όσο κι αν αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο».
Αναφορικά με τη δημιουργία κλειστού γυμναστηρίου και την ανακατασκευή του γηπέδου, η κ. Σταμπολάκη σημείωσε: «Συχνά κάνουμε ένα λάθος ως ενήλικες: εστιάζουμε πάρα πολύ στην ακαδημαϊκή μόρφωση, η οποία εννοείται ότι είναι θεμιτή και ζητούμενη, αλλά ξεχνάμε ότι πέρα από αυτήν υπάρχει και η συναισθηματική νοημοσύνη, το παιχνίδι, η άσκηση, η ψυχική υγεία και το κατά πόσο επηρεάζει η άσκηση, το παιχνίδι, η γυμναστική την ψυχική υγεία των παιδιών. Όλο αυτό που μας δόθηκε από το “Μαζί για το Παιδί” έχει μία σημασία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη. Βλέποντας κάτι τόσο όμορφο, τα παιδιά το δέχθηκαν, το καλωσόρισαν με ενθουσιασμό, θαυμασμό, ζητώντας να μείνουν λίγο παραπάνω στο σχολείο, οπότε έχουμε κατακτήσει κάτι πολύ σημαντικό».
Εξήγησε, επίσης, πως οι μαθητές, βλέποντας τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να προσπαθούν να κάνουν κάτι παραπάνω για το σχολείο, την ομάδα του «Μαζί για το Παιδί» να είναι δίπλα τους, πέρασε μ’ έναν μαγικό τρόπο στα παιδιά η διάθεση να βοηθήσουν, ανακαλύπτοντας έτσι τη δύναμη της ομάδας. «Είναι πολύ σημαντικό στη σημερινή κοινωνία να ανακαλύπτουμε ότι η ομάδα έχει δύναμη. Οι μαθητές συμμετείχαν και νομίζω ότι αυτό είναι το μέγιστο που βγαίνει, ένα θετικό πρόσημο.
Στόχος μας ήταν μέσα σε ένα τοπίο που μας στενοχωρεί, που δεν είναι αυτό που γνωρίζαμε, το πράσινο, να νιώσουμε ότι υπάρχει ακόμη χαρά και μέσα από τη συνεργασία, μέσα από τον εθελοντισμό, όλα τα πράγματα μπορούν να φτιάξουν. Είναι κι ένα μήνυμα ζωής αυτό… Καταφέραμε και βάλαμε χρώμα στο σκούρο των καμένων. Πολλές φορές ξεχνάμε την εικόνα των καμένων. Το γήπεδο του μπάσκετ δεν έγινε τυχαία στα χρώματα του πράσινου, του καφέ, ο διάδρομος δεν έγινε τυχαία στο μπλε του ουρανού. Η αρχιτεκτονική ενός σχολείου μπορεί να επηρεάσει τη μάθηση και τη διάθεση στα παιδιά, τη συμμετοχή».
Ο Γιώργος Ξενιτίδης, πατέρας μαθητή της Δ’ τάξης, από την πλευρά του, ανέφερε τα εξής: «Αυτό που άλλαξε μετά την πυρκαγιά στους μεγάλους είναι οι μεταξύ μας σχέσεις. Προσπαθήσαμε να γίνουμε μια γροθιά, με πυρήνα τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και τον σύλλογο των δασκάλων, για να μπορέσουμε να φέρουμε το σχολείο στην κατάσταση που ήταν πριν από την πυρκαγιά κι απ’ ό,τι φαίνεται είναι σε ακόμη καλύτερη κατάσταση, μέσω πολλών προσπαθειών που κάναμε για να φτάσουμε στο επίπεδο που είμαστε σήμερα. Πιστέψτε με, πολλά Σαββατοκύριακα ερχόμασταν εδώ, από το πρωί μέχρι το μεσημέρι ή και παραπάνω.
Τα παιδιά, με τον τρόπο τους, όσο μπορούσαν, βοηθούσαν κι εμείς οι μεγαλύτεροι και εξωτερικά στον χώρο κάναμε παρεμβάσεις και στο εσωτερικό βάψαμε, ομορφύναμε τον χώρο, στήσαμε όσα έστειλε το “Μαζί για το Παιδί”. Τα παιδιά στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ, ήταν αρχές του Σεπτέμβρη ακόμη, όταν προσπαθούσαμε να δούμε τι ακριβώς έχει γίνει με το σχολείο. Οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν ότι δεν θα προλάβουμε να ανοίξουμε κανονικά για τη σχολική περίοδο.
Υπήρχε μία στενοχώρια. Προσπαθούσαμε να βρούμε λύσεις, είτε να πάμε σε άλλον χώρο να στεγαστούμε προσωρινά μέχρι να επιδιορθωθεί το σχολείο. Ωστόσο, μια γρήγορη πρώτη αποκατάσταση -γιατί οι λεπτομέρειες οι πολλές έγιναν αργότερα, έγινε στο χρόνο που έπρεπε και κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς μέχρι και σήμερα έχει τελειοποιηθεί σχεδόν στο 100%. Η διάθεση των παιδιών είναι τέτοια που -πιστέψτε με- όταν χτυπάει το σχολικό κουδούνι δεν θέλουν να φύγουν. Υπάρχουν τόσα πράγματα και στον προαύλιο χώρο, αλλά επίσης και στο εσωτερικό του σχολείου με διάφορες δραστηριότητες και διάφορες γωνιές που έχουν δημιουργηθεί μέσα στο σχολείο που τα παιδιά θέλουν να μείνουν και να χαρούν το σχολείο».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Φίλιππος Κετίκογλου, σημείωσε: «Το σχολείο ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του, γιατί πριν από επτά μήνες, όποιος ήταν εδώ κι έβλεπε την κατάσταση που επικρατούσε, το μόνο που θα αισθανόταν θα ήταν θλίψη, απογοήτευση. Μετά από επτά μήνες διαπιστώνουμε ότι επιτελέστηκε ένα θαύμα, που δεν έγινε με ένα μαγικό ραβδάκι, αλλά με πολλά χέρια, όπου από τον πολιτικό κόσμο μέχρι και τον πιο μικρό μαθητή και τους κατοίκους συνέβαλαν ώστε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Όπου και να κοιτάξουμε δεν υπάρχει χώρος που να μην έχει αξιοποιηθεί. Τα παιδιά είναι καθρέφτης. Είναι ζωγραφισμένη η χαρά στο πρόσωπό τους και τώρα δεν βλέπουν την ώρα να έρθουν στο σχολείο κι επίσης δεν θέλουν να φύγουν. Η παρέμβαση του “Μαζί για το Παιδί” ήταν αυτή που απογείωσε το σχολείο μας».
