Πέμπτη, 1 Αυγ.
31oC Αθήνα

Ανακατασκευάστηκε ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο του 1965 [pic]

Ανακατασκευάστηκε ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο του 1965 [pic]
ΦΩΤΟ ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ένα από τα πρώτα ηλεκτροκίνητα αναπηρικά αμαξίδια που ήρθαν στην Ελλάδα, «ηλικίας» μεγαλύτερης των 50 ετών, που βρέθηκε πεταμένο πριν δυο χρόνια, σε περιφερειακό Δήμο της Θεσσαλονίκης και περισυλλέχτηκε από μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών-Παράρτημα Μακεδονίας-Θράκης, ανακατασκευάστηκε πρόσφατα, χάρη στη συνδρομή του Στρατού και σήμερα φυλάσσεται ως μουσειακό είδος στα γραφεία του Συλλόγου.

Το αμαξίδιο χρονολογείται στο 1965 και το βρήκε πεταμένο ο πρώην γραμματέας του Συλλόγου, αναφέρει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών-Παράρτημα Μακεδονίας-Θράκης, Γιώργος Αυγουστίδης, μιλώντας στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ενόψει της 3ης Δεκεμβρίου, Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία.

«Δεν γνωρίζουμε σε ποιον ανήκε και τι είδους αναπηρία είχε ο ιδιοκτήτης του. Υποθέτουμε ότι ο ανάπηρος που το χρησιμοποιούσε απεβίωσε και το αμαξίδιο πετάχτηκε. Όταν βρέθηκε ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Το κρατήσαμε και ψάχνοντας μάθαμε ότι είναι από τα πρώτα ηλεκτροκίνητα αμαξίδια που ήρθαν στην Ελλάδα και κυκλοφόρησαν.

Το κρατήσαμε ως μουσειακό δείγμα για να έχουμε μια εικόνα για το πως κυκλοφορούσε ένας ανάπηρος τότε. Φαίνεται ότι ο ίδιος ο ανάπηρος έκανε τις προσθήκες στα φώτα και στα φλας, που δεν υπήρχαν. Η ηλεκτροκίνησή του ήταν απλά με το χειριστήριο, το οποίο δεν παρείχε τη δυνατότητα της αυτόματης κίνηση προς τα μπροστά και προς τα πίσω. Ο ανάπηρος είχε ένα χειριστήριο στο οποίο πατούσε διάφορα κουμπιά για να έχει το αμαξίδιο κίνηση» λέει ο κ. Αυγουστίδης.

Το αμαξίδιο αυτό ανακατασκευάστηκε από τον Στρατό και πριν από ένα μήνα παραδόθηκε στον Σύλλογο, ο οποίος το εκθέτει σε διάφορες εκδηλώσεις.

«Το αμαξίδιο το είχαμε στο περίπτερό μας στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου το είδε ο αρχηγός ΓΕΣ, αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής. Του ζητήσαμε τη συνδρομή του και έτσι φρόντισε ο ίδιος για την ανακατασκευή του. Έτσι, μας παραδόθηκε πριν ένα μήνα ανακατασκευασμένο και λειτουργικότατο» προσθέτει ο κ. Αυγουστίδης.

Αναφερόμενος στη διαφορά μεταξύ της παλιάς τεχνολογίας και της καινούργιας λέει ότι «είναι η μέρα με τη νύχτα».

«Η ταχύτητα αυτού του αμαξιδίου ήταν 4 χιλιόμετρα την ώρα, δηλαδή ήταν πολύ αργό, ενώ τα σύγχρονα αμαξίδια μπορούν να έχουν ταχύτητα περίπου 18-20 χιλιόμετρα την ώρα. Επίσης, το παλιό αμαξίδιο δεν έχει πλάτη, η οποία να είναι προσαρμοσμένη, ώστε να μην κάνει κατακλύσεις ο ανάπηρος. Είναι κάποια θέματα που είχαν να κάνουν με την τότε εποχή και την τότε φιλοσοφία, προκειμένου να δώσουν αυτόνομη κίνηση στον άνθρωπο με αναπηρία. Από τότε έχουμε μια εξέλιξη της τεχνολογίας, ώστε να παρέχεται μεγαλύτερη άνεση στον ανάπηρο» εξηγεί ο κ. Αυγουστίδης.

Μιλώντας για την προσβασιμότητα των πόλεων σε άτομα που κινούνται με αμαξίδιο, ο κ. Αυγουστίδης επισημαίνει, ότι παλιά τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα, όμως με τις συνεχείς παρεμβάσεις και τις οχλήσεις προς την τοπική αυτοδιοίκηση, την Περιφέρεια και την κυβέρνηση, υπήρξε μεγάλη βελτίωση σε ό,τι αφορά την δημιουργία ραμπών πεζοδρομίων και χώρων στάθμευσης για αναπηρικά οχήματα.

«Δεν έχουμε φτάσει στο ιδεατό, να θεωρούμε ότι μια πόλη στην Ελλάδα, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη ή η οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη, είναι πλήρως προσβάσιμη για ένα άτομο που κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Αλλά τα βήματα που έχουν γίνει είναι πολλά και είναι συνεχόμενα, για να βελτιώσουν την κατάσταση. Δεν μας ενδιαφέρουν μόνο τα πεζοδρόμια, αλλά μας ενδιαφέρουν κυρίως τα κτίρια.

Ο Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός προβλέπει ότι όλα τα κτίρια πρέπει να διαμορφωθούν και να δώσουν πρόσβαση για άτομα με αμαξίδια, με αναπηρία. Οπότε, νομίζω ότι έχουμε και τη νομοθεσία πλέον δίπλα μας να μας υποστηρίζει. Και αυτό που λέμε είναι ότι η ισότιμη δυνατότητα στη ζωή για όλους τους ανθρώπους είναι δικαίωμα» προσθέτει ο κ. Αυγουστίδης.

Τέλος, εκείνο που επισημαίνει είναι, ότι θα πρέπει οι πολίτες να καταλάβουν ότι ανάμεσά τους ζουν άνθρωποι με αναπηρία και να μην βάζουν εμπόδια στην κινητικότητά τους.

«Η παιδεία είναι το πρώτο και κυριότερο που πρέπει να αναπτύξουμε για να δούμε γενικότερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος της αναπηρίας. Θα πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο για την αναπηρία. Η καλύτερη αρωγή για μας είναι η διαμόρφωση της παιδείας για την πρόληψη της αναπηρίας, αλλά και εν γένει της συμπεριφοράς απέναντι στην αναπηρία από την παιδική ηλικία. Μαθαίνοντας, το παιδί θα μπορεί όταν είναι μέσα στο αυτοκίνητο να πει στον πατέρα του “μην παρκάρεις στη ράμπα”, “μην τρέχεις”, “μη μιλάς στο κινητό”» καταλήγει ο κ. Αυγουστίδης.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Τοπικά Νέα Τελευταίες ειδήσεις