Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αφιέρωσε τη ζωή του και έγινε συνώνυμο της ελευθερίας. Το γλυπτό στην Καρδίτσα είναι εντυπωσιακό…
Ο ορειχάλκινος έφιππος ανδριάντας του μεγάλου ήρωα του 1821, Γεωργίου Καραϊσκάκη, φιλοτεχνήθηκε, σύμφωνα με στοιχεία του Πολιτιστικού Οδηγού που επιμελήθηκε το Μουσείο Πόλης του Δήμου Καρδίτσας από την γλύπτρια Νικολίτσα-Λητώ Λεοντή, κόρη του γνωστού γλύπτη Ευστάθιου Λεοντή, ύστερα από πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό που ξεκίνησε το 2010, με πρωτοβουλία του τότε δημάρχου Καρδίτσας Δομήνικου Βερίλλη και συγχρηματοδότηση του δήμου, της Περιφέρειας Θεσσαλίας, της ΠΕΔ Θεσσαλίας και της ιεράς μητρόπολης Θεσσαλιώτιδας και Φαναριοφερσάλων. Τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία της πόλης της Καρδίτσας το 2017.
Όπως τονίζει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Δρ. Φωτεινή Λέκκα, επιστημονική υπεύθυνη του Μουσείου Πόλης του Δήμου Καρδίτσας, το γλυπτό παριστάνει τον ήρωα στην τελευταία μάχη της ζωής του και εκφράζει με μεγάλη πιστότητα την ένταση και την αγωνία του αλόγου, αλλά και την αποφασιστικότητα του ίδιου του ήρωα να πολεμήσει τον εχθρό, αν και ήδη ήταν βαριά άρρωστος. Το βλέμμα του δείχνει ότι ήδη έχει περάσει στην απέναντι όχθη του Αχέροντα, αλλά η ψυχή του υποστηρίζει ως την τελευταία στιγμή τον αγώνα όλης του της ζωής.
Ο εξοπλισμός του αλόγου, τα ρούχα του ήρωα και η αρματωσιά του φιλοτεχνήθηκαν με περισσή λεπτομέρεια, αποδίδοντας τις πληροφορίες που συγκέντρωσε η γλύπτρια από βιβλία, πίνακες ζωγραφικής και άλλες ιστορικές πηγές. Η κεντρική πλατεία, ήταν η καρδιά του εμπορικού κέντρου και ο κατεξοχήν χώρος δημόσιων θεαμάτων και κοινωνικής συνεύρεσης της πόλης.
Σύμφωνα με στοιχεία του παραπάνω οδηγού, από «πλατεία της αγοράς» μετονομάστηκε σε πλατεία Ελευθερίας, όταν η Θεσσαλία προσαρτήθηκε στο ελληνικό κράτος, το 1881. Βρίσκεται στον άξονα, ο οποίος συνέδεε το Φανάρι, διοικητική έδρα της περιοχής στα οθωμανικά χρόνια, με τη Λάρισα, πρωτεύουσα της Θεσσαλίας.
Η ευθυγραμμισμένη πεταλόσχημη διαμόρφωσή της με τις πολύτοξες στοές των καταστημάτων, ήταν από τα πρώτα έργα που κατασκευάστηκαν με βάση το πολεοδομικό σχέδιο του 1884.
Η πλατεία, τονίζει επίσης η κ. Λέκκα, έχει δεχτεί κατά καιρούς πολλές παρεμβάσεις. Τα μεσοπολεμικά αγάλματα των 4 Μουσών από τσιμέντο έχουν μεταφερθεί από την πλατεία Ομονοίας στη δεκαετία του ’50. Το επιβλητικό συντριβάνι, πρόσφατο έργο της γλύπτριας Νέλλας Γκόλλαντα, είναι μία σύγχρονη «πυξίδα πόλης» από ατσάλι, με σύμβολα εμπνευσμένα από τον νεολιθικό πολιτισμό.
