Ηγουμενίτσα: Zoυν σαν τα αγρίμια, στο δάσος πάνω από το λιμάνι

Πενήντα και πλέον λαθρομετανάστες από το Σουδάν, το Ιράν, το Ιράκ, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και την Παλαιστίνη περνούν τις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα μέσα στα χάρτινα παραπήγματα. 

 Οι εικόνες στο δάσος της Θεσπρωτικής πρωτεύουσας, που είναι πύλη προς την Ευρώπη,είναι αποκαλυπτικές, ωστόσο και αυτές δεν μεταφέρουν με ακρίβεια την αθλιότητα.

 Παρά τη βοήθεια που παρέχουν στους μετανάστες εθελοντικές οργανώσεις, αλλά και απλοί πολίτες,, δεν αρκεί για να ζήσουν ως άνθρωποι.
Ρακένδυτοι  νέοι ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων για φαγητό και ρούχα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που στέκονται έξω από αρτοποιεία, καταστήματα τροφίμων και εστιατόρια, περιμένοντας υπομονετικά να τους δώσουν κάτι να φάνε.
Ενώ κάθε απόγευμα, ξεκινά το κυνήγι: να βρουν και να κρυφτούν σε κάποιο φορτηγό, συγκρούονται με τους οδηγούς, ενώ ο φόβος της σύλληψής τους από την αστυνομία είναι κυρίαρχος πάνω τους. 

Οι κάτοικοι της πόλης ζητούν επιτέλουν κάτι να γίνει, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση.
Να καταργηθεί αμέσως ο… καταυλισμός που δημιούργησαν στο δάσος οι λαθρομετανάστες, γιατί η εικόνα της πόλης στο παραλιακό μέτωπο έχει υποβαθμιστεί σημαντικά, και να μεταφερθούν σε οργανωμένους χώρους στις περιοχές υποδοχής λαθρομεταναστών.