H φωτογραφία που βλέπετε αποδεικνύει μέρος από τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις πόρτες του ιδρύματος...
Eθελοντές από χώρες της Ε.E. καταγράφουν ως αυτόπτες μάρτυρες την κατάσταση αποτροπιασμού που βίωσαν για 7 μήνες στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών. Σε μια πολυσέλιδη έκθεση οι εθελοντές, όλοι τους επιστήμονες που το αντικείμενό τους σχετίζεται με την παροχή φροντίδας και περίθαλψης σε ανθρώπους, καταγράφουν την πραγματικότητα, όπως οι ίδιοι την βίωσαν στο ίδρυμα για παιδιά με σοβαρές χρόνιες παθήσεις.
Μια από τις παρατηρήσεις τους, που φέρνει στο φως το iliatora.gr αποτυπώνει με λίγα λόγια τις συνθήκες περίθαλψης για τα παιδιά του ιδρύματος: «Όχι μόνο απαράδεκτες, αλλά και κατακριτέες…».
Στην εισαγωγή τους οι εθελοντές διαπιστώνουν ότι είναι καταθορυβημένοι από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα παιδιά του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών. «Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών δεν κατορθώνει να προωθήσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που διασφαλίζουν ότι αυτά τα παιδιά με αναπηρία μπορούν να ζήσουν μια ζωή αντάξια, κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ώστε να αναπτύσσουν τις δικές τους ικανότητες και κάποιο ποσοστό αυτοφροντίδας», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Άλλες παρατηρήσεις που προκαλούν έντονο προβληματισμό αλλά και αγανάκτηση είναι ότι:
– Κάποια άτομα του προσωπικού καπνίζουν μέσα στους χώρους του ιδρύματος.
– Κάποια παιδιά μένουν με την ίδια πάνα μια ολόκληρη ημέρα.
– Υπάρχουν αναπηρικά καροτσάκια που δεν βοηθούν τα παιδιά στην κίνησή τους.
– Οι νοσοκόμες πρέπει να είναι πιο ευαίσθητες, να μην φωνάζουν, χτυπούν και βάζουν απότομα τα παιδιά στα κρεβάτια ή στις αναπηρικές καρέκλες.
– Είναι δύσκολο το προσωπικό να επικεντρωθεί στη φροντίδα και στη θεραπεία όταν υπάρχει τηλεόραση στο δωμάτιο των θεραπευτών.
– Παρατηρήθηκε να φροντίζει κάποιος ένα παιδί με βλασφημίες και απότομες κινήσεις επειδή το παιδί δεν συνεργαζόταν.
– Υπάρχουν κάποια παιδιά που δεν μπορούν να μιλήσουν και να ζητήσουν τα απαραίτητα για τη ζωή τους όπως νερό. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί να τους δώσει νερό στα τακτά χρονικά διαστήματα που το χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.
– Το 1/3 των νοσηλευτριών είναι εξειδικευμένο ενώ το υπόλοιπο αποτελείται από ντόπιους που λειτουργούν χωρίς καμιά εκπαίδευση.
Οι εθελοντές τονίζουν ότι το προσωπικό του ΚΕΠΕΠ μοιάζει μονίμως σαν κουρασμένο, στρεσαρισμένο από τη δύσκολη αυτή δουλειά, με αποτέλεσμα να μην γίνεται σωστά η θεραπευτική αγωγή στα παιδιά. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν και κάποιες περιγραφές των εθελοντών για ορισμένα παιδιά που δείχνουν κάποια σημάδια αντίληψης, όμως ο τρόπος που λειτουργεί όλο το σύστημα εκεί δεν τα βοηθά.