Ο Χάρης Γεωργιακάκης δεν είναι ένας απλός δάσκαλος. Κατάφερε να μετατρέψει ένα σχολείο στο απομακρυσμένο χωριό των Βοριζίων στο Ηράκλειο σε πηγή δημιουργικότητας και ίσων ευκαιριών αλλά και να βραβευτεί ως εκπαιδευτικούς της χρονιάς στα Education Leaders Awards. Ο ίδιος βέβαια, πιστεύει πως αξίζει σε πολλούς περισσότερους δασκάλους αυτός ο τίτλος.
Στο Zarpa Radio 89,6 μίλησε ο εκπαιδευτικός, Χάρης Γεωργιακάκης, που υπηρετεί στο Δημοτικό Σχολείο Βοριζίου, ένα τριθέσιο σχολείο το οποίο φέτος είχε 30 μαθητές σε όλες τις τάξεις και χρειάζεται τουλάχιστον άλλους τρεις εκπαιδευτικούς για να στελεχωθεί σωστά.
Όπως είπε ο κ. Γεωργιακάκης: «Ομολογώ ότι δεν περίμενα αυτή τη βράβευση, ήταν για μένα κάτι αναπάντεχο. Είναι πάρα πολύ τιμητικός αυτός ο τίτλος, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν παρασύρομαι από αυτόν. Εξάλλου πιστεύω πραγματικά ότι σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά της πατρίδας μας, υπάρχουν εκπαιδευτικοί που τους αξίζει αυτός ο τίτλος. Μπορεί το έργο τους να μην αναδείχθηκε μέσω ενός διαγωνισμού αλλά προσφέρουν τα μέγιστα και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό καθημερινά.
«Οι εκπαιδευτικοί έδωσαν την ψυχή τους στην τηλεκπαίδευση»
Ο νεαρός εκπαιδευτικός ανέφερε πως τα τελευταία δύο χρόνια, κάθε εκπαιδευτικός έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να γίνει το μάθημα όσο καλύτερο μπορούσε, ακόμα και πίσω από μια οθόνη υπολογιστή.
«Ήταν κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει και όμως ανταποκρίθηκαν οι εκπαιδευτικοί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Θεωρώ ότι υπάρχουν αξιόλογοι συνάδελφοι σε όλη την Ελλάδα που στηρίζουν τη δημόσια εκπαίδευση και παράγουν έργο που είναι αντάξιο πολλών βραβεύσεων, που διδάσκουν σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές κάτω από δύσκολες συνθήκες και που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή των μαθητών καλύτερη, να ανοίξουν νέους ορίζοντες και να τους βοηθήσουν να πάνε ένα βήμα παραπάνω» είπε.
«Καλό θα είναι να υπάρχει σταθερό προσωπικό»
Τα Βορίζια είναι ένα μικρό χωριό στους νότιους πρόποδες του Ψηλορείτη, 53 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο και 25 από τις Μοίρες. Ο ίδιος μένει στο Ηράκλειο, συνεπώς κάνει αυτή τη διαδρομή καθημερινά: «Τα τελευταία δύο – τρία χρόνια υπάρχει ο νέος δρόμος της Μεσαράς ο οποίος όμως δυστυχώς φέτος έπαθε ζημιά και έκλεισε. Έτσι η απόσταση μεγάλωσε και γίνεται πάλι από έναν παλιό περιφερειακό δρόμο, ο οποίος δεν είναι και ότι καλύτερο. Σε συνδυασμό με την αύξηση που υπάρχει στα καύσιμα καταλαβαίνετε ότι είναι δύσκολη η μετακίνηση, ειδικά αυτόν τον τελευταίο χρόνο. Είναι κάτι που αποθαρρύνει συναδέλφους οι οποίοι δύσκολα το επιλέγουν».
«Όπως όλα τα σχολεία της υπαίθρου, αν δεν υπάρχει σταθερότητα στο προσωπικό, δημιουργούνται καταστάσεις κινητικότητας οι οποίες δεν βοηθάνε στην εκπαιδευτική διαδικασία. Καλό θα είναι να υπάρχει σταθερό προσωπικό όσο είναι δυνατόν για να μπορεί να παράγεται εκπαιδευτικό έργο» λέει ο κ. Γεωργιακάκης.
«Το πρόβλημα των άνισων ευκαιριών ήταν και ο λόγος που ήθελα να υπηρετώ εκεί»
Ο Χάρης Γεωργιακάκης μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν βρέθηκα στα Βορίζια πριν από περίπου 5 χρόνια. Τότε που υπήρχε παραμέληση, όχι μόνο στο κτήριο και στον αύλειο χώρο του σχολείου. Αρχικά, διαμόρφωσε ένα όμορφο κτιριακό συγκρότημα και προσπάθησε να επισκευαστούν οι φθορές και να ζωγραφιστεί ο χώρος, διαθέτοντας πολύ προσωπικό χρόνο, σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα και με τη δημοτική αρχή.
«Διαμορφώθηκε ένας όμορφος χώρος και από κει και μετά κάθε χρόνο μαζί με τους συναδέλφους που ερχόντουσαν, υλοποιούσαμε και κάτι διαφορετικό. Επίσης, δημιουργούνται και θέματα ίσων ευκαιριών, καθώς υπήρχαν ανισότητες που έπρεπε να αμβλυνθούν μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Τα παιδιά δεν έχουν καθηγητή πληροφορικής, δεν έχουν εικαστικά, δεν κάνουν μουσική, δεν κάνουν ξένες γλώσσες. Έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το αναλυτικό πρόγραμμα στα ολιγοθέσια δεν υπάρχουν εύκολα εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων οπότε το κομμάτι αυτό «πέφτει» στους δασκάλους που προσπαθούν να το καλύψουν. Το πρόβλημα των άνισων ευκαιριών ήταν και ο λόγος που ήθελα να υπηρετώ εκεί. Έβλεπα την κατάσταση αυτή και σκεφτόμουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να βοηθηθούν αυτά τα παιδιά» ανέφερε.
«Χρόνο με τον χρόνο, τα παιδιά αντιδρούσαν όλο και καλύτερα»
Σταδιακά ο Χάρης Γεωργιακάκης πήρε τον απαραίτητο και ξεκίνησε τις δράσεις. «Την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία τους έδειξα τη νοηματική, την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου ο καθένας έγραψε για το βιβλίο του, έμαθαν πώς να μελετούν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο» εξήγησε.
«Βλέπαμε ότι χρόνο με τον χρόνο, τα παιδιά αντιδρούσαν όλο και καλύτερα, αρχικά γιατί υπήρχε σταθερό προσωπικό. Επίσης, άρχισαν να αντιλαμβάνονται πράγματα πέρα από το πολιτισμικό τους πλαίσιο, το οποίο είναι αγροτοκτηνοτροφικό. Άρχισαν να έχουν παραστάσεις και για πράγματα τα οποία δεν συναντούν συχνά στην καθημερινότητά τους, να προβληματίζονται και να αυτενεργούν περισσότερο σε σχέση με τους μαθητές πχ στις πόλεις σε θέματα για παράδειγμα πληροφορικής, περιβάλλοντος, φιλαναγνωσίας κλπ Γενικότερα λάμβαναν όλο και περισσότερα ερεθίσματα που η περιοχή δεν μπορεί να τους δώσει άμεσα».
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163