Κατηγορούμενοι για την υπόθεση ήταν ο τότε διευθυντής λειτουργίας της μαρίνας κι ένας αλλοδαπός υπάλληλος στην ίδια μαρίνα. Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πολύγυρου, εξετάζοντας την υπόθεση σε δεύτερο βαθμό, τους έκρινε ένοχους για σωματική βλάβη από αμέλεια κατά συρροή, υιοθετώντας την πρωτόδικη απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Κασσάνδρας.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, το περιστατικό συνέβη κατά τη διαδικασία ανεφοδιασμού του σκάφους με βενζίνη, όταν ο αλλοδαπός υπάλληλος, εκ παραδρομής, τοποθέτησε τη μάνικα τροφοδοσίας υγρών καυσίμων όχι στη θέση δεξαμενής καυσίμων, αλλά στη θέση απορροής λυμάτων, με αποτέλεσμα όταν αντιλήφθηκε την ενέργειά του να προσθέσει απορρυπαντικό, με συνέπεια να προκληθεί έκρηξη και στη συνέχεια να ξεσπάσει φωτιά στον χώρο του μηχανοστασίου.
Τα θύματα περιέγραψαν λεπτομερώς στο δικαστήριο τα όσα βίωσαν. Χαρακτηριστική ήταν η κατάθεση της κόρης: «Ο πατέρας μου είδε ότι ο υπάλληλος είχε βάλει τη μάνικα της βενζίνης στην τάπα με την ένδειξη για τα απόβλητα. Στη συνέχεια, ο ίδιος άρχισε να ρίχνει νερό και απορρυπαντικό για να ξεπλύνει το καύσιμο και το ίδιο έκανε και στη θάλασσα για να μην ρυπανθεί. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Τελικά με το γύρισμα της μίζας έγινε η έκρηξη. Έπεσα στη θάλασσα, η μητέρα μου άρπαξε φωτιά και ο πατέρας μου, περνώντας μέσα από τις φλόγες, την έπιασε και την έριξε στη θάλασσα».
Απολογούμενος, ο κατηγορούμενος διευθυντής είπε ότι τη μηχανολογική εγκατάσταση του κάθε σκάφους «δεν είμαστε αρμόδιοι, ούτε υπεύθυνοι να την ελέγξουμε», ενώ αναφερόμενος στη ρίψη απορρυπαντικού σημείωσε ότι έγινε για την αποτροπή θαλάσσιας ρύπανσης
Εκτός από το ποινικό σκέλος, η οικογένεια έχει προσφύγει στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163