Κοζάνη: Αφιέρωσε χρόνο και έφτιαξε αυτή την τοιχογραφία

Η συγκεκριμένη τοιχογραφία επιλέχθηκε ανάμεσα σε πολλές προτάσεις που κατατέθηκαν μετά τη διενέργεια εσωτερικού διαγωνισμού του Πανεπιστημίου, αξιολογήθηκε από κοινή επιτροπή που συστάθηκε από τον Δήμο Κοζάνης και το ΤΕΕΤ και στην συνέχεια εγκρίθηκε από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου και το Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης.

Σύμφωνα με τον εικαστικό Μανώλη Κτενιαδάκη, που μίλησε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, «το έργο περιλαμβάνει συμβολικά στοιχεία, όπως τα βιβλία που αναφέρονται στον ιστορικό πλούτο που κρύβεται στην Κοβεντάρειο βιβλιοθήκη, το λουλούδι του κρόκου που αναδύεται μέσα από τα βιβλία» ενώ την πρωταγωνίστρια του έργου, μια γυναικεία μορφή, ο δημιουργός της επέλεξε να την τοποθετήσει σε τέτοια θέση, ώστε το βλέμμα της να μην περιορίζεται στον περίγυρο της κεντρικής πλατείας όπου βρίσκεται το έργο, αλλά να κοιτάζει στον ορίζοντα της πόλης.

Ο Εικαστικός Μανώλης Κτενιαδάκης εξηγεί ότι «ορισμένα στοιχεία του έργου προσπαθούν να ενωθούν με στοιχεία της περιοχής που αφορούν το φυσικό περιβάλλον και τούς ανθρώπους».

Ο πρόεδρος του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών, αναπληρωτής καθηγητής Γιάννης Ζιώγας, μίλησε με θερμά λόγια για τη συνεργασία του πανεπιστημίου με τον πρώην, πια, Δήμαρχο Κοζάνης, Λευτέρη Ιωαννίδη και σημείωσε ότι «τέτοιες συνέργειες δίδουν μια δυναμική που μπορεί να αλλάζει μια πόλη».

Στο ερώτημα από πού κρατούν οι ρίζες αυτού του εικαστικού ρεύματος, που σήμερα έχει εξαπλωθεί στην Ευρώπη και την Ελλάδα, ο κ. Ζιώγας εξήγησε ότι «οι γιγάντιες εικαστικές παρεμβάσεις στους ιστούς των πόλεων ξεκίνησαν το 1920 στο Μεξικό, ανήκουν στο ρεύμα του μουραλισμού ή αλλιώς τοιχογραφίας όπου σημαντικοί εκπρόσωποι του ρεύματος της εποχής όπως Ορόσκο, ο Ριβέρα και ο Σικέϊρος επέλεγαν να ζωγραφίζουν σε δημόσιους χώρους, μεγάλα σε μέγεθος έργα με θεματικό περιεχόμενο τους κοινωνικούς προβληματισμούς της εποχής τους».

Το συγκεκριμένο ρεύμα γνωρίζει μια έκρηξη δημιουργίας στην Ελλάδα όπου πάρα πολλοί καλλιτέχνες μετά από πρόσκληση αυτών που έχουν τους χώρους καλούνται να δημιουργήσουν σημεία εικαστικής αναφοράς. «Στις πόλεις υπάρχει πληθώρα σημείων και επιφανειών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αποθετήρια εικόνων, ώστε η πόλη και οι πολίτες να έχουν την δυνατότητα να ζούνε την τέχνη μέσα στο ίδιο το χώρο της καθημερινότητας τους» αναφέρει ο Γιάννης Ζιώγας και προσθέτει ότι «το συγκεκριμένο έργο είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος από τα υπόλοιπα έξι που έγιναν για τον δήμο και επιλέχθηκε να τοποθετηθεί σε αυτό το σημείο, ώστε να βρίσκεται σε έναν ουσιαστικό διάλογο με τα άλλα ιστορικά τοποσημα της πόλης».

Η ματιά του εικαστικού σε πλείστες περιπτώσεις αποκαλύπτει λεπτομέρειες σε επιρροές και συμπεριφορές ανθρώπων εξαιτίας της τέχνης, και ο Γιάννης Ζιώγας αναφέρει ως παράδειγμα τους χώρους και τα σημεία των τοιχογραφιών όπου «ανεξάρτητα της θετικής ή αρνητικής γνώμης, μπορεί να γίνουν σημεία συνάντησης των πολιτών, όπου μπορεί να ενεργοποιήσουν αυθόρμητα έναν διάλογο όπου οι άνθρωποι θα ανταλλάξουν απόψεις».

Ο Κώστας Δεσποτίδης, πρώην αντιδήμαρχος και νυν δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Κοζάνης, που παρακολούθησε εξαρχής την πορεία του εγχειρήματος, δεν έκρυψε την ικανοποίηση του για τις παρεμβάσεις που έγιναν σε διάφορα σημεία και εσωτερικούς χώρους δημόσιων κτιρίων της πόλης, τονίζοντας ότι «το αποτέλεσμα του έργου μας κάνει να πιστεύουμε ότι έχουμε στοιχεία ανάδειξης μιας νέας κουλτούρας στον κόσμο της πόλης, που μπορεί να δεχθεί ότι σε ορισμένους χώρους μπορεί να γίνουν παρεμβάσεις με την βοήθεια νέων καλλιτεχνών, όπου ταυτόχρονα θα είναι και μια ωραία αφορμή να αναδείξουν το έργο τους».

‘Εξι έργα που υλοποιήθηκαν στο πλαίσιο της συγκεκριμένης συνεργασίας, κοσμούν ήδη μεγάλες εσωτερικές επιφάνειες όπως, στην αίθουσα του Δημοτικού συμβουλίου, στο ιστορικό κτίριο που στεγάζεται το δημαρχείο της πόλης, εξωτερικές επιφάνειες ακόμη και σε κάδους απορριμμάτων που βρίσκονται στην κεντρική πλατεία της πόλης.