O Χρήστος Μαρκογιαννάκης, αυτοπροσδιορίζεται ως «εγκληματολόγος που γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα και βιβλία που συνδυάζουν το έγκλημα και την τέχνη». Μικρός ήθελε να γίνει αρχαιολόγος...
και να μοιάσει στον Indiana Jones. Τώρα, όπως λέει: “πραγματοποιώ «ανασκαφές» στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, για να εμπνευστώ και να γράψω”.
Μέχρι τα 31 του ασκούσε τα δικηγορικά του καθήκοντα στη γενέτειρά του, το Ηράκλειο. Από το 2011 και μετά το Παρίσι έγινε η μόνιμη βάση του. Έκτοτε, “όντως μετακινούμαι πολύ. Τα πρώτα χρόνια μεταξύ Γαλλίας κι Ελλάδος, και τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, χάρις στα βιβλία, σε ολόκληρη τη Γαλλία και το εξωτερικό για φεστιβάλ και διαλέξεις”.
Πολύπλευρη προσωπικότητα και ανήσυχο πνεύμα, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης έχοντας απομακρυνθεί από την ελληνική πραγματικότητα, μπορεί και εμβαθύνει με πιο διαυγή και αντικειμενική ματιά στα κακώς κείμενα της πατρίδας μας.
“Η εναρμόνιση με τον νόμο είναι φυσικά θέμα παιδείας”, υποστηρίζει, “αλλά απαιτείται και η ορθή επιβολή του από το Κράτος: Μηδενική ανοχή στο έγκλημα λοιπόν, ακόμα κι αν βαπτίζεται παράδοση”!
Δεν ανέβηκε στον Πύργο του Άιφελ, αλλά “Στον 5ο όροφο της Νομικής”, για να λάβει το βραβείο λογοτεχνίας της Ακαδημίας του Var, προσμένοντας πια την μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του στην μικρή οθόνη!
Από την “Πόλη του Φωτός”, διεισδύει στις σκοτεινές πλευρές της χώρας μας: Επαληθεύει ότι “ουδείς προφήτης στον τόπο του” κι ότι “η αριστεία όντως είχε καταλήξει να είναι ρετσινιά”.
Κι όσο για το εάν σκέφτεται την παλιννόστηση… “Ποτέ δεν λέω ποτέ, αντίθετα κρατάω ανοιχτά κεφάλαια, ανοιχτές πόρτες και ανοιχτό μυαλό. Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, άλλωστε…”
Στη συνέντευξή του, στο cretalive.gr, λέει μεταξύ άλλων: “Το Παρίσι έγινε η βάση μου το 2011, κι έκτοτε όντως μετακινούμαι πολύ. Τα πρώτα χρόνια μεταξύ Γαλλίας κι Ελλάδος και τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, χάρις στα βιβλία, σ’ ολόκληρη τη Γαλλία και το εξωτερικό για φεστιβάλ και διαλέξεις. Ανακαλύπτω έτσι την όμορφη αυτή χώρα, μεγάλες ή μικρότερες πόλεις και κυρίως δημιουργώ και διατηρώ μια επαφή με το αναγνωστικό μου κοινό.
“Σωματικά μπορεί να είναι κουραστικό, αλλά είναι κομμάτι της δουλειάς. Οι Γαλλικοί εκδοτικοί οίκοι δεν αρκούνται στο να εκδώσουν ένα βιβλίο για να το αφήσουν στο ράφι να κάθεται, ή στο να οργανώσουν απλά μερικές παρουσιάσεις σε βιβλιοπωλεία. Ήδη πριν από κάθε κυκλοφορία ξέρω ότι για τον επόμενο χρόνο, κάθε Σαββατοκύριακο θα είμαι σε άλλη πόλη, σε κάποιο Σαλόν Βιβλίου, για να προωθήσω το έργο μου.
Τα διαρκή αυτά ταξίδια λοιπόν έχουν γίνει μια σταθερά, ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και δεν σας κρύβω ότι όταν τελειώνουν μου λείπουν.
Όπως πολλά παιδιά της γενιάς μου, ήθελα να γίνω αρχαιολόγος παρακολουθώντας τις περιπέτειες του Indiana Jones (που φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα αυτού του επαγγέλματος)! Τώρα πραγματοποιώ «ανασκαφές» στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, για να εμπνευσθώ και να γράψω”.