Ότι δηλαδή, θα έπρεπε ενδεχομένως να ασκηθεί ποινική δίωξη για ψευδορκία σε βάρος του Μ. Λεμπιδάκη. Τόνισε ότι ο Μ. Λεμπιδάκης υπέστη πολλά για τόσο χρονικό διάστημα, ώστε να είναι υπερβολική και άδικη μία τέτοια σκέψη.
Ως προς τον πρώτο κατηγορούμενο είπε ότι πιστεύει ότι πράγματι εκβιάστηκε, όπως ισχυρίστηκε ο ίδιος, για να εμπλακεί στην υπόθεση της απαγωγής και η μόνη του ανάμειξη είναι ότι παρέσχε το χώρο, στον οποίο κρατήθηκε ο κ. Λεμπιδάκης.
Όσον δε αφορά τον όγδοο κατηγορούμενο, επέκρινε την εισαγγελική πρόταση περί ενοχής του, εστιάζοντας μεταξύ άλλων σε δύο σημεία, τα οποία κατά την άποψη του κ. Κεχαγιόγλου καταρρίπτουν πλήρως το κατηγορητήριο:
Ότι δεν υπάρχει στη δικογραφία ενεργοποίηση κεραιών κινητής τηλεφωνίας, όπως υπάρχει για όλους τους υπόλοιπους κατηγορουμένους και η οποία θα απεδείκνυε την αθωότητά του.
Στην κουκούλα και στα γάντια, τα οποία κατεσχέθησαν στα γραφεία της εταιρείας και τα οποία φορούσαν οι φύλακες – φρουροί του απαχθέντος ανιχνεύθηκε, πλην του πρώτου φύλακα και γενετικό υλικό αγνώστου ατόμου, το οποίο ΔΕΝ ταυτίζεται με αυτό του όγδοου κατηγορουμένου, γεγονός που οδηγεί στην καταφανή αθωότητά του.
Ως συνυπερασπιστής των ανωτέρω δύο κατηγορουμένων παρέστη και αγόρευσε, επίσης, ο δικηγόρος Ηρακλείου, Χάρης Σφακιανάκης.
