Παιδιά που εγκαταλείφθηκαν από τους γονείς τους, παιδιά ορφανά, μωρά που βρέθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο, αγόρια και κορίτσια – που βίωσαν την κακοποίηση και τη βία μέσα στο ίδιο τους το σπίτι – καθώς και παιδιά που από τα πιο ευαίσθητα χρόνια τους βρέθηκαν στην παρανομία. Τέτοιες καταστάσεις, και παρόμοια περιστατικά που αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια, καλούνται να διαχειριστούν οι εργαζόμενοι των δομών αυτών σηκώνοντας όμως πια τα χέρια ψηλά, καθώς και η κατάρτισή τους δεν είναι συχνά, η κατάλληλη…
Προσωπικό με το… σταγονόμετρο και – όπου υπάρχουν- κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, γιατροί, νοσηλευτές αλλά το υπόλοιπο επιστημονικό, διοικητικό και τεχνικό προσωπικό που είναι διαθέσιμο – δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες στα κοινωφελή ιδρύματα της Κρήτης. Τον «κώδωνα» του κινδύνου έκρουσε για τα προβλήματα που παρουσιάζονται κάθε τόσο, η αρμόδια αντιπεριφερειάρχης Κοινωνικής Πολιτικής Θεανώ Βρέντζου-Σκορδαλάκη σε συνάντηση που είχε με τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Ενημερώθηκε αναλυτικά από τον Πρόεδρο του Κέντρου Πρόνοιας, Σταύρο Καναβάκη και τα μέλη της διοίκησης Διονύση Κρέμη και Νέλλη Κατσαμά, για τα προβλήματα που εστιάζονται στην έλλειψη προσωπικού και δεσμεύτηκε να ζητήσει σύντομα την παρέμβαση των Υπουργείων Δικαιοσύνης και Εργασίας, ώστε να ενισχυθούν οι δομές με δράσεις, μέσω του κοινωνικού προγράμματος της Περιφέρειας, που θα συντελέσουν υποστηρικτικά στην προώθηση του θεσμού της υιοθεσίας και της αναδοχής.
Όπως δηλαδή τονίστηκε, είναι ίσως ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να υπάρξει στην πράξη αυτό που λέμε αποϊδρυματοποίηση και να στηριχθεί ουσιαστικά το έργο των ιδρυμάτων αυτών ενώ έμφαση δίδεται και στο μετά. Τι γίνεται δηλαδή όταν τα παιδιά αυτά βγαίνουν από τα ιδρύματα. Στο σχεδιασμό, εξάλλου, της Περιφέρειας Κρήτης είναι η κατάθεση πρότασης για Σχέδιο Νόμου, που θα ρυθμίζει τις σχετικές λεπτομέρειες.
Στα αξιοσημείωτα, πάντως, είναι το γεγονός ότι, παρά την κρίση, τα μειωμένα έως και ανύπαρκτα κονδύλια και παρά τις δραματικές ελλείψεις προσωπικού, οι τοπικές αρχές κατάφεραν τα τελευταία 7 χρόνια να «τρέξουν» 55 αναδοχές και 99 υιοθεσίες.
Ο αριθμός αυτός, συνδυαστικά με το μέγεθος του προβλήματος, μπορεί να χαρακτηριστεί μικρός, ωστόσο, είναι ενδεικτικός της κατάστασης, εάν σκεφτεί κανείς ότι επί της ουσίας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπήκε… «λουκέτο» σε ένα ίδρυμα και δεκάδες παιδιά και βρέφη βρήκαν μια «σταθερή» αγκαλιά κι ένα ζεστό σπίτι…
Πηγή: ekriti
