Λάρισα: «Κανένα νόημα η ζωή» γράφει ο πατέρας του φοιτητή που σκοτώθηκε

Ο άτυχος φοιτητής σκοτώθηκε στη Λάρισα όταν επέστρεφε από νυχτερινή διασκέδαση. Κλώτσησε μια πόρτα που κατέρρευσε και τον καταπλάκωσε. Η τραγωδία είχε παγώσει ολόκληρη τη χώρα…

Ήταν ένα δυστύχημα στη Λάρισα που συντάραξε όχι μόνο τους φίλους και την τοπική κοινωνία, αλλά ολόκληρη τη χώρα. Ο 22χρονος Νίκος επέστρεφε με την παρέα του από νυχτερινή διασκέδαση και βρήκε τον θάνατο πρόωρα, άδικα και αναπάντεχα. Επειδή μια παλιά ετοιμόρροπη πόρτα σπιτιού κατέρρευσε και τον καταπλάκωσε. Ένα χρόνο μετά, ο πατέρα του αδικοχαμένου νεαρού κάνει μια σπαρακτική ανάρτηση στα social media που ραγίζει καρδιές. Μαζί με τη ζωή του παιδιού του, «σταμάτησε» όπως φαίνεται και η δική του.

Δεν υπάρχουν λέξεις, δεν μπορεί να βρει κανείς λόγια για να περιγράψει την τραγωδία που βιώνει στο πετσί του έναν χρόνο τώρα ο χαροκαμένος πατέρας του φοιτητή από τα Χανιά, Νίκου Μπιτσάκη του οποίου τον άδικο χαμό θρήνησε τόσο πολύ η Λάρισα και όλη η Ελλάδα

Ήταν πρωί Κυριακής, το ημερολόγιο έδειχνε 20η Φεβρουαρίου του 2022. Ο 22χρονος φοιτητής που σπούδαζε στη Λάρισα, γύριζε από διασκέδαση με τους φίλους του. Περνώντας από ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στην οδό Ασκληπιού, κλώτσησε ένα ετοιμόρροπο τοιχείο. Αυτό κατέρρευσε και τραυμάτισε θανάσιμα το νεαρό, βυθίζοντας στο πένθος τη χώρα.

Πληροφορίες αναφέρουν πως ο νεαρός φοιτητής και η παρέα του μόλις είχαν αποχωρήσει από μπαρ της περιοχής του κέντρου όπου διασκέδαζαν. Για άγνωστο λόγο ο 22χρονος κλώτσησε την παλιά πόρτα του σπιτιού με αποτέλεσμα να καταρρεύσει μια σιδερένια κολώνα και μαζί ένα κομμάτι του τοίχου που τον καταπλάκωσε και τον σκότωσε.

Όλη η Λάρισα έζησε μαζί με την οικογένεια του Νικόλα αυτή την τραγωδία. Ο πατέρας του έναν χρόνο μετά δεν μπορεί ακόμη να πιστέψει το κακό που τον βρήκε. Με ανάρτησή του «λυγίζει σίδερα», ακριβώς έναν χρόνο μετά την τραγωδία:

«Ενας χρόνος μακριά μας. Δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει τώρα, για μένα όνειρο το χθες που ζω την κάθε ώρα… Έφυγες κι όλα γύρω μου νεκρά και ρημαγμένα… κανένα νόημα η ζωή δεν έχει πια για μένα… Μέσα στις αναμνήσεις μου έμαθα πια να υπάρχω δύναμη παίρνω απ’ αυτές μέχρι κοντά σου να ρθω. Νιώθω σιμώνει ο θάνατος μα πια δεν τον φοβάμαι έρχεται η μέρα που μπορώ πάλι κοντά σου να ‘μαι…. Μου λείπεις Νικόλα μου… Μου λείπεις».

Πηγή: onlarissa.gr