Ο λύγκας είναι ένα σπάνιο αιλουροειδές που παλιότερα ζούσε και στη χώρα μας. Οι μαρτυρίες από την Ελασσόνα στη Λάρισα αξιολογούνται με προσοχή…
Τελικά όλα δείχνουν ότι δεν είναι μόνο η Ελασσόνα η περιοχή στην οποία κτηνοτρόφοι είδαν το λύγκα, το σπάνιο για την ελληνική πανίδα ζώο, αφού άτομα που επικοινώνησαν με το δημαρχείο της Ελασσόνας υποστηρίζουν ότι είδαν το όμορφο αιλουροειδές και σε άλλες περιοχές του δήμου Ελασσόνας. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές τις μαρτυρίες, ο λύγκας εμφανίστηκε στην περιοχή της Δ.Ε. Αντιχασίων και πιο συγκεκριμένα σε περιοχή μεταξύ Λουτρού και Ακρης, στη Βερδικούσια, αλλά και στην Ποταμιά στην περιοχή του Δομένικου.
Πάντως με αφορμή αυτές τις μαρτυρίες και με δεδομένο ότι ο λύγκας σπάνια συναντάται στη χώρα μας με εξαίρεση την περιοχή της Φλώρινας, αλλά και παλαιότερα των ορεινών της Θεσσαλίας, επιστήμονες είναι επιφυλακτικοί για το κατά πόσο πράγματι το ζώο που εμφανίστηκε στις παραπάνω περιοχές είναι λύγκας.
Ο λύγκας ήταν ήδη αρκετά σπάνιος στην Ελλάδα του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Η εξάπλωσή του τότε έφτανε από τον Όλυμπο έως τη νότια Πελοπόννησο. Όπως μάλιστα αναφέρει ο φυσιοδίφης Heidreich, το 1862 σκοτώθηκε στην Πάρνηθα ένας λύγκας και βρίσκεται ακόμη σήμερα βαλσαμωμένος στην συλλογή του Ζωολογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Ο λύγκας ήταν όμως πιο κοινός εκτός των συνόρων της τότε Ελλάδας. Ο Καλοστύπης (1896), αναφέρει ότι λύγκες, ζούσαν στα βουνά της Πίνδου και στα όρη της Μακεδονίας και Θράκης: Βίτσι, Βαρνούντας, Βόρας και Ροδόπη. Όμως δεν έχουν περάσει περισσότερα από 45-50 χρόνια από τότε που οι χωρικοί συναντούσαν λύγκες στα υδροχαρή δάση γύρω από την Λ. Βιστονίδα και στο Δέλτα του Νέστου, στο Δάσος Κοτζά Ορμάν, πριν γίνει η ολοκληρωτική εκχέρσωση των δασών αυτών κατά την δεκαετία του 1950.
Τα τελευταία 40 χρόνια η εξάπλωση του λύγκα στην Ελλάδα έχει υποστεί μία συντριπτική συρρίκνωση. Στην Βόρεια Πίνδο μόνο οι γεροντότεροι θυμούνται αμυδρά τον “ρήσιο”, ενώ οι τελευταίες επιβεβαιωμένες μαρτυρίες για παρουσία του λύγκα ή “σαρί γκουτζούκ”, όπως τον ονόμαζαν εκεί είναι από τα βουνά του Έβρου, πριν από 35 περίπου χρόνια. Τότε σταματούν και οι αναφορές για λύγκες στα βουνά της Ροδόπης, καθώς οι νομάδες κτηνοτρόφοι εγκατέλειψαν την ορεινή περιοχή κι εγκαταστάθηκαν στα πεδινά.
Σήμερα υπάρχουν σποραδικές αξιόπιστες αναφορές για παρουσία λύγκα σε περιοχές της Βόρειας Πίνδου και του Βόρα (Καϊμακτσαλάν), ωστόσο η μόνιμη παρουσία του πανέμορφου αυτού ζώου στην χώρα μας είναι αβέβαιη. Οι ελάχιστες επιβεβαιωμένες αυτές μαρτυρίες των τελευταίων ετών υποδηλώνουν μία άμεση επικοινωνία με τον πληθυσμό των Βαλκανίων κι έτσι το πιθανότερο είναι ότι τα μεμονωμένα άτομα που έχουν αναφερθεί προέρχονται από τον γειτονικό μόνιμο πληθυσμό της Π.Γ.Δ.Μ., καθώς είναι γνωστό ότι ο λύγκας πραγματοποιεί τεράστιες μετακινήσεις που φτάνουν και τα 300 χλμ, και έτσι αποικίζει νέες περιοχές.
Πηγή: paidis.com