Πλημμύρισε συγκίνηση ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Παλιό Κοιμητήριο Λάρισας, όταν οι πατέρες Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος, Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος και ιερέας Βασίλειος Κοντογιάννης, πραγματοποίησαν την εξόδιο ακολουθία της μητέρας τους, Ολυμπίας Κοντογιάννη.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Ελευθερία, η εκλιπούσα έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών αλλά και έργων, αφήνοντας πίσω, μετά την πρόσφατη απώλεια του ενός ακόμα γιου της, άλλους τρεις, όλους ιερείς. Μάλιστα, εκ των τριών ιερέων, ο πατέρας Βασίλειος διακονεί στην Αθήνα, ενώ τόσο ο Αρχιμανδρίτης π. Νικηφόρος Κοντογιάννης, που διακονεί την εκκλησία του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου Λάρισας όσο και ο Αρχιμανδρίτη π. Τιμόθεος Κοντογιάννης που διακονεί τον Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών, είναι γνωστοί σε όλη την πόλη για την αφοσίωσή τους στην τοπική εκκλησία και για την τεράστια προσφορά τους στον τόπο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό εκφράστηκε και χθες με την αγάπη του κόσμου της Λάρισας που συνέρρευσε στον ναό, να παρακολουθήσει την εξόδιο ακολουθία και να συμπαρασταθεί στο πένθος των αγαπημένων ιερέων του. Σύμφωνα με το onlarissa.gr, ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε ο αναστάσιμος λόγος του π. Νικηφόρου, που άδραξε την ευκαιρία να μιλήσει για το νόημα της πραγματικής ζωής ενόψει του θανάτου, αλλά και από τις πιο συγκινητικές στιγμές καταγράφηκε η ψαλμωδία του αναστάσιμου τροπαρίου «Xριστός Ανέστη» που κατέκλυσε το κοιμητήριο, καθώς όλοι οι παρευρισκόμενοι, έψαλαν μαζί με τους ιερείς, την ώρα της ταφής της μητέρας τους.
Σε ανάρτησή του ο π. Nικηφόρος Κοντογιάννης τόνισε: «Εκοιμήθη εν Κυρίω χθες, εορτή αγ. Φανουρίου, η μ. Ολυμπία Κοντογιάννη-Ρουπέλα. Γεννήθηκε στις Πάδες Κόνιτσας Αύγουστο του 1927. Δέκα χρονών ήλθε στη Λάρισα και το 1947 παντρεύτηκε τον μ. Θεμιστοκλή Κοντογιάννη, ο οποίος διατηρούσε παντοπωλείο στη Βενιζέλου και Aπόλλωνος στη Λάρισα.
Έμεναν στην Ηπείρου 30 έως το 1980 όποτε και μετεγκαταστάθηκαν στη Φασούλα 2. Απέκτησαν 4 αγόρια εκ των οποίων οι 3 υπηρετούν την εκκλησία ως κληρικοί. Είχε 9 εγγόνια και 38 δισέγγονα. Ήταν μια ηρωίδα σύζυγος και μητέρα αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες της ζωής με υπομονή, ταπείνωση και αγάπη. Συντροφιά της ήταν η προσευχή. Οι ευχές της και το ευχαριστώ της γέμιζαν τις καρδιές μας. Aς είναι αιωνία η μνήμη της μέσα στην αγάπη του Θεού».
