Ο μεγάλος μεταλλικός σταυρός που κατασκευάστηκε στη Χίο μαζί με μια μεγάλη τσιμεντένια βάση τοποθετήθηκαν με τη χρήση γερανού τα ξημερώματα...
Με τις κατηγορίες της αυθαίρετης κατάληψης δημοσίου κτήματος, περί αυθαιρέτων κατασκευών και της απείθειας θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα συνολικά 36 άτομα που συνελήφθησαν και κρατούνται στην αίθουσα συσκέψεων της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λέσβου επειδή τοποθέτησαν νωρίς σήμερα το πρωί ένα μεγάλο μεταλλικό σταυρό στη βραχώδη ακτή του Απελή της Μυτιλήνης.
Οι 36 (35 Έλληνες και ένας Αλβανός) απολογούνται στη διαδικασία της προανάκρισης γεγονός που σημαίνει ότι θα προσαχθούν στον Εισαγγελέα σήμερα αργά το βράδυ ή αύριο το πρωί.
Όλα συνέβησαν τα ξημερώματα, όταν ένας μεγάλος μεταλλικός σταυρός που κατασκευάστηκε στη Χίο μαζί με μια μεγάλη τσιμεντένια βάση τοποθετήθηκαν με τη χρήση γερανού στην περιοχή. Ας σημειωθεί ότι εκτός από τα 36 άτομα έχουν κατασχεθεί και δυο γερανοφόρα οχήματα. Το γεγονός, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει πάρει διαστάσεις ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αφού οι συλληφθέντες μέσα από την Αστυνομία με τα κινητά τους τηλέφωνα μετέδωσαν φωτογραφίες τόσο από το γεγονός όσο και από το χώρο όπου κρατούνται.
Ο Σταυρός που δίχασε το νησί – Το χρονικό των εντάσεων
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ – ΜΠΕ η υπόθεση ξεκινά από τον Αύγουστο του 2018 όταν άγνωστοι τοποθέτησαν έναν τσιμεντένιο σταυρό σε βραχώδη ακτή της Μυτιλήνης, στη θέση Απελή δίπλα από τη δημοτική πλαζ Τσαμάκια. Η βραχώδης αυτή ακτή, αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αρχαιολογικού χώρου του κάστρου της πόλης, που προστατεύεται από τον αρχαιολογικό νόμο. Σχετίζεται, δε, και με την ιστορία της πόλης και ιδιαίτερα με αυτήν της εκτέλεσης πατριωτών από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής.
Συγκεκριμένα εκεί υπήρχε το καφενείο του Απελή, Μικρασιάτη πρόσφυγα από την Πέργαμο, που κατεδαφίστηκε με εντολή των γερμανών όταν ο ιδιοκτήτης του επέτρεψε να μείνει εκεί ένα βράδυ ο πατέρας ενός νέου που εκτελέσθηκε την επόμενη μέρα λίγα μέτρα παραπέρα. Η παρέμβαση του πατέρα για να σταματήσει την εκτέλεση ήταν η αφορμή για την κατεδάφιση του καφενείου. Από αυτόν το βράχο επίσης, όπως και από το γειτονικό βράχο με το φάρο της Φυκιότρυπας πετούσαν οι ναζί στη θάλασσα σε τσουβάλια παραγεμισμένα και με πέτρες τους εκτελεσμένους εκεί πατριώτες.
Η τοποθέτηση του σταυρού τον περσινό Αύγουστο αποτέλεσε τη συνέχεια μιας σειράς άλλων γεγονότων που περιελάμβαναν το βάψιμο μεγάλων λευκών σταυρών στα αναλημματικά ντουβάρια της ακτής. Κι αυτό σαν συνέχεια επεισοδίων στην ακτή στη διάρκεια του καλοκαιριού που ξεκίνησαν από το διώξιμο αιτούντων άσυλο επειδή έκαναν μπάνιο με «απρεπή αμφίεση» δηλαδή με τα εσώρουχα τους και με την καταστροφή ξύλινων πάγκων για να μην κάθονται οι ξένοι. Ακόμα και με το κλείσιμο του νερού στις ντουζιέρες. Όλα τα παραπάνω ήταν έργο επίσης αγνώστων.
Ας σημειωθεί ότι είχε προηγηθεί η απαγόρευση της εισόδου στη γειτονική δημοτική πλαζ, όσων δεν διέθεταν διαβατήρια. Πράγμα που έσπρωξε όλους τους αιτούντες άσυλο, που δεν διέθεταν δηλαδή διαβατήριο, στη γειτονική μικρή παραλία στου Απελή. Στην τοποθέτηση του σταυρού ως συνέχεια των όσων είχαν προηγηθεί, αντέδρασε με ανακοίνωσή της περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, η Κίνηση Πολιτών της Μυτιλήνης «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο». Με την ανακοίνωση χαρακτηρίσθηκε η τοποθέτηση του σταυρού, πράξη «προσβλητική για το σύμβολο του χριστιανισμού, σύμβολο αγάπης και θυσίας και όχι ρατσισμού και μισαλλοδοξίας».
Το θερμόμετρο άρχισε να ανεβαίνει όταν στην ανακοίνωση της «Συνύπαρξης», που ας σημειωθεί ότι ιδρύθηκε πριν 25 περίπου χρόνια, αντέδρασε ομάδα ντόπιων, οι οποίοι έφθασαν μάλιστα στα όρια επιθέσεων κατά της προέδρου της «Συνύπαρξης» και άλλων. Μάλιστα κάποια στιγμή δημοσιοποιήθηκαν και φωτογραφίες από ιερείς που πραγματοποιούν θρησκευτική τελετή στη βάση του σταυρού. Για την οποία όμως από την τοπική Εκκλησία, που παραμένει έως σήμερα αμέτοχη, δηλώθηκε πλήρης άγνοια.
Κι ενώ το θέμα έτεινε να ξεχαστεί και παρέμενε μόνο το αίτημα της «Συνύπαρξης» προς τις αρμόδιες αρχές, «να αποκατασταθεί η αυθαιρεσία και η ακαταλληλότητα ύπαρξης θρησκευτικού συμβόλου σε χώρο λουομένων και η μετατροπή του σε εργαλείο επίδοξων σταυροφόρων», ήρθε στις αρχές Οκτωβρίου η καταστροφή του σταυρού επίσης από αγνώστους μέχρι σήμερα. Τότε η Αστυνομία παρενέβη για να σταματήσει εργασίες δημιουργίας υποδομής στησίματος ενός άλλου σταυρού. Ενώ πρόχειρα ο παλιός σταυρός είχε ξαναστηθεί από κάποιους που ο καθένας διεκδικούσε πλέον ανοικτά και επώνυμα για τον εαυτό του, την πατρότητα της πράξης.
Λίγες μέρες μετά η προσπάθεια επαναλήφθηκε, όταν στην περιοχή Απελή έγινε προσπάθεια να εκφορτωθούν οικοδομικά υλικά από φορτηγό και μάλιστα με τη χρήση γερανοφόρου οχήματος προκειμένου να κατασκευαστεί η βάση για να στηθεί ένας μεγαλύτερος σταυρός που όπως έγινε γνωστό με ανάρτηση στελέχους της «Χρυσης Αυγής» από τη Χίο θα έχει ύψος 10 μέτρα και πλάτος 5,25. Με την παρέμβαση όμως ξανά της Αστυνομίας, τα υλικά δεν εκφορτώθηκαν και η προσπάθεια ματαιώθηκε. Το θέμα προκάλεσε ακόμα και την παρέμβαση του Ιταλού υπουργού Εσωτερικών Ματέο Σαλβίνι ο οποίος κατήγγειλε μια ΜΚΟ ότι κατεδάφισε το σταυρό στη ακτή του Απελή επειδή ενοχλούσε τους μετανάστες. Κάλεσε δε τους κατοίκους της περιοχής να τον ξαναστήσουν.
Πριν έναν μήνα με ανακοίνωση της Δημοτικής Κίνησης «Ελεύθεροι Πολίτες» που συγκροτήθηκε με τη συμμετοχή πολλών από τους παραπάνω που είχαν εμπλακεί στο θέμα, έγινε γνωστό ότι ένας νέος υπερμεγέθης σταυρός είχε μεταφερθεί στη Λέσβο. Στην ανακοίνωση εξαπολύονταν επίθεση εναντίον «της Συριζαίικης παρεούλας, που λυμαίνεται την εξουσία της χώρας μας, και έχει αναγάγει σε ύψιστο στόχο της, την ολοκληρωτική καταστροφή και εξαφάνιση κάθε Ελληνικού και Χριστιανικού στοιχείου του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας».