Την έναρξη των εργασιών της εκδήλωσης που διοργανώνει ο Δήμος της Π.Ε. Καρδίτσας με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το κλείσιμο του θυροφράγματος, που “γέννησε” και τη Λίμνη Πλαστήρα.
Ο κ. Τσιάρας στον χαιρετισμό του, αναφέρθηκε στα τραγικά γεγονότα εκείνης της εποχής , όπου στα νερά της λίμνης πνίγηκαν 20 άτομα, αλλά και στο έργο και το ρόλο που αυτό διαδραμάτισε για την αλλαγή της φυσιογνωμίας της περιοχής, όπως είπε.
Ο υπουργός στάθηκε στις πολλές δυνατότητες που υπάρχουν και τη δυναμική που έχει ήδη αναπτυχθεί κυρίως στον τομέα του τουρισμού.
Λίμνη Πλαστήρα: Η άγνωστη τραγωδία
Η εναρκτήρια εκδήλωση έφερε στο φως και άγνωστα στοιχεία της τραγωδίας που σημάδεψε τη δημιουργία της Λίμνης. Ο λόγος για το ναυάγιο στα νερά της λίμνης, τον Δεκέμβριο του 1959 που στοίχισε τη ζωή σε 20 άτομα, εργάτες από το Νεοχώρι, βυθίζοντας στο πένθος την περιοχή.
Πριν την έναρξη των εργασιών της διημερίδας, στο χώρο του μνημείου πνιγέντων, πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη τους, χωροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ.κ. Τιμοθέου.
Συγκλονιστικές μαρτυρίες
Το χρονικό της τραγωδίας του 1959, περιέγραψε με αναλυτικά στοιχεία, που βασίζονται σε προφορικές μαρτυρίες συγγενών των θυμάτων στον έντυπο Τύπο της εποχής, ο Γιώργος Καραντώνης, εκπαιδευτικός και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Νέων Νεοχωρίου, εγγονός ενός εκ των πνιγέντων.
Ο κ. Καραντώνης, μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας παρουσίασε για πρώτη φορά το χρονικό της τραγωδίας.
“Το 1959 το μεγαλόπνοο έργο του φράγματος Ταυρωπού είχε αρχίσει να γεμίζει με νερό το οροπέδιο της Νεβρόπολης, σημείωσε μεταξύ άλλων, ο εκπαιδευτικός, “ενώ τα νερά των έντονων βροχοπτώσεων πλημμύρισαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, βοσκοτόπια και δρόμους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η σύνδεση των χωριών με την Καρδίτσα μέσω του Τσαρδακίου, να έχει διακοπεί. Εκείνο τον καιρό, ένας κάτοικος από το Νεοχώρι, αγόρασε μια βάρκα και άρχισε τα καθημερινά δρομολόγια Τσαρδάκι – Νεοχώρι, εξυπηρετώντας έτσι τους κατοίκους των γύρω περιοχών.
Παραμονή του Αγίου Νικολάου, 5 Δεκεμβρίου 1959, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει, τόνισε ο κ. Καραντώνης, ” πως ένα έργο που θα παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, θα ύδρευε και θα άρδευε όλη την πεδιάδα της Καρδίτσας και όχι μόνο, θα έπαιρνε στον βυθό 20 ζωές”.
Θρήνος και οδυρμός στα νερά της λίμνης
“Είκοσι άνθρωποι, οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν εργάτες στα έργα της λίμνης, γεμάτοι πράγματα για τις οικογένειές τους, αποφάσισαν να ξεκινήσουν από την περιοχή «Τσαρδάκι» για να φτάσουν απέναντι, εκεί που βρίσκεται τώρα ο Βοτανικός Κήπος Νεοχωρίου, με σκοπό να περάσουν τη γιορτή του Αγίου Νικολάου στα σπίτια τους.
Αυτή η διαδρομή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ για κανέναν από τους επιβαίνοντες στη μοιραία βάρκα. Με τη Νεβρόπολη να έχει γεμίσει νερό, ήταν η πλέον γρηγορότερη διαδρομή να φτάσουν στα σπίτια τους. Δρόμοι δεν υπήρχαν.
Είχαν αποκοπεί από τα νερά και οι καινούριοι δεν είχαν ακόμη διαμορφωθεί. Η επικοινωνία μεταξύ της δυτικής και ανατολικής Νεβρόπολης πραγματοποιούνταν με βάρκες”. Αν και η κακοκαιρία εκείνη τη μέρα ήταν μεγάλη, επισήμανε ο κ. Καραντώνης και παρά τις προτροπές να μην μπουν στη βάρκα και να διανυκτερεύσουν στο Τσαρδάκι, εκείνοι δεν άκουσαν. Ξεκίνησαν”.
“Πριν προλάβουν να φτάσουν στα μισά της διαδρομής, η υπερφορτωμένη βάρκα στην οποία επέβαιναν, δεν άντεξε στον δυνατό αέρα και στις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν και ανατράπηκε με αποτέλεσμα και οι είκοσι επιβαίνοντες να πνιγούν. Σωσίβια ή άλλα μέτρα ασφαλείας δεν υπήρχαν και τα νερά ήταν παγωμένα. Μόνο ένας προσπάθησε να σωθεί αλλά μάταια. Βρέθηκαν όλοι πνιγμένοι στον πάτο της λίμνης μετά από πολύ καιρό και έρευνες ομάδων δυτών. Τα άσχημα νέα συγκλόνισαν όλη την Ελλάδα και η περιοχή βυθίστηκε στο πένθος. Ήταν το μεγαλύτερο ναυτικό δυστύχημα σε γλυκό νερό έως τότε…”.
