Μαθητής από την Αλεξανδρούπολη πρώτος στον πανελλήνιο διαγωνισμό Φυσικής [pic]

Ο 17χρονος Αντώνης εδώ και χρόνια διαγράφει μία αξιοπρόσεκτη πορεία πανελλήνιων διακρίσεων στις θετικές επιστήμες. Από το γυμνάσιο έως σήμερα έχει διακριθεί σε διαγωνισμό της Μαθηματικής Εταιρίας (2ο βραβείο), Μαθηματικών και Λογικής Σκέψης (1η θέση το 2016 και 2017), καθώς και στο συνέδριο ACSTAC (καλύτερη εργασία στην πληροφορική). Επίσης, κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στην επίλυση κύβου του Rubik με κλειστά μάτια.

Ανεπιτήδευτα, με εφηβικό ενθουσιασμό αλλά και περισσή συγκρότηση, μιλάει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποκαλύπτοντας τη δική του οπτική για την αξία της εκπαίδευσης, του ανταγωνισμού, της διάκρισης και των προτύπων.

«Αν δεν καλλιεργήσουμε τις δυνατότητές μας, δεν γίνεται τίποτα. Είναι πολύ σημαντικό το πώς βλέπουμε το θέμα της νοημοσύνης. Αν βλέπουμε τη νοημοσύνη μας ως κάτι με το οποίο έχουμε γεννηθεί και είναι σταθερό, κάθε φορά που διαγωνιζόμαστε, εάν δεν πετυχαίνουμε το στόχο μας, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρήσουμε ότι δεν είμαστε έξυπνοι και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Για μένα είναι σημαντικό το να βλέπουμε κάθε αποτυχία ως κίνητρο βελτίωσης. Να βλέπουμε τις ικανότητές μας, ως κάτι που μπορούμε να βελτιώσουμε».

Αναγνωρίζει πως την αγάπη για τις θετικές επιστήμες και κυρίως για τα μαθηματικά την εμφύσησε ο παππούς και η μητέρα του, διευκρινίζοντας όμως ότι δεν επιφορτίστηκε ποτέ με το βάρος της προσδοκίας των διακρίσεων. «Μου παρείχαν τα κατάλληλα εφόδια για ν’ ανακαλύψω αυτό που αρέσει σ’ εμένα» εξηγεί.

Ο διαγωνισμός είναι για τον Αντώνη μία εμπειρία στην οποία πρέπει να πηγαίνει κανείς απλά γιατί του αρέσει και όχι με σκοπό τη διάκριση και θεωρεί το κάθε αποτέλεσμα ως επιτυχία γιατί «τελικά πάντα μαθαίνεις κάτι». Εκτιμά πως «αν έχουμε στόχο τη διάκριση χάνει το όλο νόημα η συμμετοχή», αλλά δέχεται πως η αξία μίας διάκρισης έχει να κάνει με την προσπάθεια που καταβάλλουμε.

«Πρώτα απ’ όλα πρέπει να διαγωνιζόμαστε με τον εαυτό μας, να βλέπουμε ότι αυτό που εμείς καταφέραμε είναι το καλύτερο που μπορούσαμε και να μην μας ενδιαφέρει το πώς είμαστε σε σχέση με τους άλλους». Δηλώνει μη ανταγωνιστικός και πιστεύει πως εκείνος που λειτουργεί ανταγωνιστικά δεν θ’ αντέξει μία ενδεχόμενη αποτυχία.

Περιγράφει ως καλό δάσκαλο εκείνον που μπορεί να μεταδώσει τη γνώση και να εμπνεύσει τους μαθητές του, αλλά κυρίως αυτόν που τους δίνει τη δυνατότητα να επιδιώκουν και να επιτυγχάνουν τη μάθηση και εκτός σχολείου. Δεν έχει πρότυπα, αλλά θαυμάζει ανθρώπους για τις ιδέες και την προσωπικότητά τους.

Στο άκουσμα της κατάκτησης της πρώτης θέσης στον πανελλήνιο διαγωνισμό φυσικής χάρηκε, κυρίως γιατί δεν «είχα προετοιμαστεί ιδιαίτερα για τον διαγωνισμό, δεν είχα αγωνία και δεν περίμενα να βγω πρώτος».

Αν και σε απόσταση αναπνοής από τις πανελλήνιες εξετάσεις για την είσοδό του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εξακολουθεί να βρίσκει χρόνο για τις αγαπημένες του ασχολίες, όπως το πιάνο, η ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων, η ερασιτεχνική όπως λέει ενασχόλησή του με την αστρονομία.

Απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια πως δεν είναι καθόλου σίγουρος τι θα κάνει μελλοντικά. «Έχω γενικά κάποια πράγματα στο μυαλό μου, πάντα στο πεδίο των θετικών επιστημών αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο και νομίζω ότι δεν έχει πολύ νόημα να το σκέφτομαι από τώρα, πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου στον τομέα της Πληροφορικής».

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ