Η κηδεία του θα γίνει στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Ο Παύλος Διονυσόπουλος ακολούθησε το δικό του δρόμο, σε μια ζωή γεμάτη δυσκολίες...
Ο κατά κόσμον Παύλος Διονυσόπουλος έκανε πολυάριθμες εκθέσεις σε όλον τον κόσμο εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε διεθνείς Μπιενάλε. Ζούσε και εργαζόταν στη Γαλλία αλλά επισκεπτόταν συχνά την Ελλάδα. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στη γενέτειρά του, τα Φιλιατρά.
Ο “Pavlos” γεννήθηκε το 1930 και το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Από το 1949 ως το 1953, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και το 1954 πήγε για πρώτη φορά στο Παρίσι με υποτροφία του γαλλικού κράτους, όπου έμεινε έναν χρόνο παρακολουθώντας μαθήματα στην Ακαδημία Grande Chaumiere.
Την ίδια περίοδο ταξίδεψε στην Ισπανία, την Ολλανδία και τη Γερμανία. «Όταν είναι κανείς πεινασμένος, τρώει οτιδήποτε, χωρίς διάκριση. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε τίποτα, έτσι στο Παρίσι έπεσα με τα μούτρα», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του για εκείνη την περίοδο.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1955 εργάστηκε στη διαφήμιση και το θέατρο, φιλοτεχνώντας πολλά σκηνικά. Το 1958, με υποτροφία του Ι.Κ.Υ., πήγε και πάλι στο Παρίσι, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και άνοιξε εργαστήριο.
Στη γαλλική πρωτεύουσα γνωρίστηκε με πολλούς σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Raymond Haynes, o Cesar, o Giacometti, o Calder και o Dubuffet, καθώς και με τον Pierre Restany.
«Γκρέμισα τα σύνορα που έχουν βάλει οι άνθρωποι μεταξύ ζωγραφικής και γλυπτικής. Εμένα η δουλειά μου είναι ζωγραφική και γλυπτική συγχρόνως. Λένε βλακωδώς ότι ο Μπέικον είναι καλύτερος από τον Τζακομέτι. Όχι! Είναι ποτέ δυνατόν; Γιατί είναι καλύτερος, αφού δεν έχουν καμία σχέση; Είναι δύο προσωπικότητες που δεν έχουν κοινό σημείο. Είναι και οι δύο μεγάλοι καλλιτέχνες.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εκφράσεις το γούστο σου και να πεις «εμένα μου αρέσει περισσότερο ο Μπέκον. Τίποτε άλλο!», είχε πει στο παρελθόν.
Σύμφωνα με το tharrosnews.gr και το lifo.gr, αναρίθμητες ήταν και οι συμμετοχές του σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται Παρισινά σαλόνια, οι Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1958, του Παρισίου το 1965 και το 1978 και της Βενετίας το 1980, καθώς και τα Ευρωπάλια του 1982.