Η μικρή Μελίνα θα έπρεπε σήμερα να γιορτάζει τα γενέθλιά της. Πριν από 8 χρόνια όμως η Μελίνα Παρασκάκη έφυγε από τη ζωή πρόωρα, άδικα και αναπάντεχα, μετά από επέμβαση ρουτίνας…
12 κεράκια θα έσβησε σήμερα η μικρή Μελίνα Παρασκάκη αν τον Δεκέμβριο του 2015 δεν είχε αφήσει την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο στην Κρήτη, μετά από εγχείριση ρουτίνας. Ο πατέρας της, Μάνος Παρασκάκης, με μία μαντινάδα στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook δεν μπορεί να κρύψει τον αβάσταχτο πόνο που τον διακατέχει από το ξημέρωμα.
Η σπαρακτική μαντινάδα είναι: «Σήμερα στα γενέθλια, τι δώρο να σου κάνω, που ναι το σπίτι σου μικρό μ´ένα Σταυρό απάνω».
8 χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο της Μελίνας Παρασκάκη και έπειτα από αρκετές καθυστερήσεις και δικαστικές συνεδριάσεις τελικά η οικογένεια της 4χρονης βρήκε την δικαίωση καθώς την περασμένη εβδομάδα κρίθηκε ένοχη η αναισθησιολόγος.
Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Ανατολικής Κρήτης την έκρινε ένοχη και την καταδίκασε σε 18 μήνες φυλάκισης, με τριετή αναστολή.
Μάλιστα, στο άκουσμα της απόφασης η οικογένεια της μικρής Μελίνας αισθάνθηκε ανακούφιση. Ξέρει ότι το αγγελούδι της δε θα γυρίσει πίσω ωστόσο, όπως ανέφεραν και οι ίδιοι μετά το πέρας της δίκης, για εκείνους ήταν μία ανακούφιση και δικαίωση.
«Μετά από 8 χρόνια επιτέλους ακούσαμε τα αυτονόητα ότι η κατηγορούμενη «είναι ένοχη» κάτι που εγώ και η σύζυγος μου ξέραμε από την αρχή. Να ευχαριστήσω το Θεό που μου έδωσε δύναμη όλο αυτό το διάστημα και δεν σταμάτησα ποτέ να πιστεύω ότι το παιδί θα βρει δικαίωση» δήλωσε χαρακτηριστικά στο cretapost.gr, ο πατέρας της Μελίνας, Μάνος Παρασκάκης.
Σπαρακτικά ήταν και τα λόγια της μητέρας της, πριν από λίγες μέρες. «Έκλαιγα όλη την ώρα αλλά ήμουν ήσυχη. Μια παράξενη ησυχία…». Ακόμα και σήμερα νιώθει άσχημα που το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν να τρέξει κοντά στην Έλλη. Κοιμόταν στο σπίτι φιλικού προσώπου. Ήταν η πρώτη φορά που χώριζαν οι δύο αδερφούλες. «Την ξύπνησα… Με ρώτησε που είναι η Μελίνα. Της είπα στον ουρανό. Πήρε και την κόκκινη σημαία της η Μελίνα στον ουρανό», μου είπε.
«Η Έλλη δεν έχασε μόνο την αδερφή της, έχασε και τους γονείς της, κατά κάποιο τρόπο. Έχασε αυτό που ήξερε. Τον πρώτο καιρό δεν μας ήθελε. Δεν μας κοιτούσε καν. Δεν έτρωγε. Κοιμόταν με τους παππούδες. Έφτιαχνε με τα τουβλάκια της σκάλες και τις νύχτες τις άφηνε έξω για να κατέβει η Μελίνα από τον ουρανό. Με το μυαλό της προσπαθούσε να βρει λύση να επιστρέψει η αδερφή της».
