Ο «κυρ-Κώστας», ο Κώστας Δούκας, ο μακροβιότερος δήμαρχος Μήθυμνας που με τις δράσεις του άλλαξε ριζικά την αναπτυξιακή τροχιά του Μολύβου άφησε αργά χθες την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών, στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης όπου νοσηλευόταν. Εμβληματική μορφή της Αριστεράς εξελέγη δήμαρχος για πρώτη φορά το 1975 υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ αλλά κυρίως από τη τοπική κοινωνία. Έμεινε δε έκτοτε δήμαρχος για 16 ολόκληρα χρόνια έως το1991. Επί της δημαρχίας του ο Μόλυβος αναμορφώθηκε ριζικά, πραγματοποιήθηκαν τα κυριότερα έργα υποδομής όπως το λιμάνι για τα καΐκια, οδικό δίκτυο, πάρκινγκ και δημοτικό κάμπινγκ, αγροτικό ιατρείο με μόνιμο γιατρό ενώ ήταν ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης. Προώθησε τον Μόλυβο στο εξωτερικό και ανέπτυξε τις τουριστικές υποδομές του, φροντίζοντας όμως να διατηρήσει την πολιτιστική και αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία.
Ήταν ο πρώτος δήμαρχος που καθιέρωσε τις λαϊκές συνελεύσεις των κατοίκων στις οποίες συζητούνταν τα προβλήματα της περιοχής και παρουσιαζόταν το έργο της δημοτικής αρχής. Εκτός από τα καθήκοντά του ως δήμαρχος, ο Κώστας Δούκας συμμετείχε και στους λοιπούς διοικητικούς φορείς του νησιού αφού διετέλεσε μέλος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Λέσβου και εκπρόσωπος στο Νομαρχιακό Συμβούλιο της Λέσβου.
Πριν από ένα χρόνο σε ειδική εκδήλωση είχε τιμηθεί ο ιστορικός Δήμαρχος του Μολύβου. «Η ιστορία έχει υποκλιθεί στο μεγαλείο του δημάρχου Μήθυμνας» είχε πει ο δήμαρχος Λέσβου Σπύρος Γαληνός ανακοινώνοντας την ομόφωνη απόφαση της τοπικής κοινότητας να ονομαστεί ο δρόμος του κάστρου, ως Οδός Κώστα Δούκα.
Σε αυτήν την εκδήλωση, ο ίδιος ο Κώστας Δούκας φανερά συγκινημένος είχε μιλήσει για το Μόλυβο που αγάπησε μαζεύοντας ως παιδί αρχαία νομίσματα από τα χωράφια της αρχαίας Μήθυμνας και που δεν ξέχασε ποτέ ότι του τα πήραν οι Γερμανοί ναζί κατακτητές. Μίλησε για το ΕΑΜ που μίλησε στη καρδιά του, για τον ΕΛΑΣ και για τα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου και στη συνέχεια για τα μετεμφυλιακά χρόνια που εργάστηκε σαν οικοδόμος σε όλη τη Ελλάδα. Για την επιστροφή του τέλος στο Μόλυβο, για να φτιάξει μια βιοτεχνία ξύλου που έκλεισε, γιατί για αυτόν αξία είχε μόνο η προσφορά στον διπλανό του, στο συγχωριανό του, στον άνθρωπο.
Ο Κώστας Δούκας δεν είχε παραλείψει, σημειώνονταν σε ρεπορτάζ του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, να αναφερθεί και σε άλλους πρωταγωνιστές, στη δημιουργία του σύγχρονου θαύματος του Μολύβου. Στον πρωτοπόρο εμπνευστή Μιχάλη Γούτο, στον προκάτοχό του Ανδρέα Κυριακού, στο λογοτέχνη Γιώργο Βαλέτα αλλά και στο δημοσιογράφο Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Τέλος ο Κώστας Δούκας είχε αναφερθεί και στο προσφυγικό μια και ο Μόλυβος κι οι Μολυβιάτες δοκιμάστηκαν από το πέρασμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. «Κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του επειδή θέλει να φύγει» είπε προς τους συγχωριανούς του. Και τους κάλεσε «να σκεφτούν ποιοι έδιωξαν όλους αυτούς τους ανθρώπους από τα σπίτια τους, το συνεχιζόμενο εκεί, χρόνια τώρα, πόλεμο αλλά και το ποιος προκάλεσε αυτούς τους πολέμους. Και να μην ξεχάσετε να τιμήσετε τις δημοκρατικές παραδόσεις του χωριού αλλά και τις προσφυγικές ρίζες πολλών από όλους εμάς» κατέληξε.
Ο Κώστας Δούκας γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1929 στον Μόλυβο από φτωχή οικογένεια. Στα χρόνια της Κατοχής ακολουθούσε τον πατέρα του βοηθώντας τον στην πώληση ψαριών και λαδιού στα γύρω χωριά της περιοχής. Μέσα από αυτή την ασχολία του πρωτοήρθε σε επαφή με τους αντάρτες. Ο εμφύλιος τον βρίσκει μαθητή Γυμνασίου στη Μυτιλήνη όπου με παραίνεση του καθηγητή παρακολουθεί μαζί του πολλές από τις στρατιωτικές δίκες των κομμουνιστών και των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου.
Όπως ο ίδιος έλεγε, τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τις πολιτικές του πεποιθήσεις εκτός από την ανέχεια και τα ερεθίσματα από το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν τα δύο προαναφερόμενα, δηλαδή η επαφή του με τους αντάρτες και οι δίκες των κομμουνιστών. Ο Κώστας Δούκας ως μαθητής Γυμνασίου διακρίθηκε στον αθλητισμό με μεγαλύτερη διάκριση την πρώτη θέση στα 100 μέτρα στο Πανελλήνιο Σχολικό Πρωτάθλημα Αιγαίου στη Σύρο. Η φτώχεια όμως της οικογένειάς του δεν του επέτρεψε να ασχοληθεί περισσότερο με τον αθλητισμό αφού έπρεπε να δουλέψει.
Άσκησε το επάγγελμα του μαραγκού – οικοδόμου και συμμετείχε ενεργά στα κοινά του Μολύβου. Τη δεκαετία του ’60 έλαβε μέρος με τον δημοτικό συνδυασμό της ΕΔΑ και εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος Μολύβου. Καθαιρέθηκε μαζί με το υπόλοιπο δημοτικό συμβούλιο από τη χούντα το 1967. Μετά την πτώση της χούντας και σύμφωνα με την προσωρινή αναδιοργάνωση των δήμων, όπου δήμαρχος τοποθετούταν ένας δημόσιος υπάλληλος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου ένα μέλος από το δημοτικό συμβούλιο που είχε καθαιρέσει η χούντα, επιλέχθηκε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.
Η οικογένεια του Κώστα Δούκα επιθυμεί αντί στεφάνου, να κατατεθούν χρήματα στο λογαριασμό στήριξης των σεισμοπαθών κατοίκων της Βρίσας (Εθνική Τράπεζα, αριθμός λογαριασμού: 167/ 296155-55, ΙΒΑΝ: GR86 0110 1670 0000 1672 9615 555, κωδ. swift τράπεζας – BIC: ETHNGRAA. Ένδειξη: ΒΡΙΣΑ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163