Ένα εργαστήριο κεραμικής στο Ωραιόκαστρο γίνεται κάθε απόγευμα «καταφύγιο» για μαθήτριες και μαθητές από 2,5 μέχρι σχεδόν 80 ετών, που θέλουν να ανακαλύψουν τη μαγεία του πηλού. Η ευθραυστότητα του υλικού είναι κάτι για το οποίο ο κεραμίστας Θοδωρής Γαλιγαλίδης μιλάει συχνά στους συμμετέχοντες στα εργαστήρια.
«Τους εξηγώ ότι κάποια κομμάτια μπορεί να σπάσουν, κάποια χερούλια να φύγουν κι άλλα να ξεκολλήσουν, γιατί θέλω να είναι προετοιμασμένοι, καθώς είναι οδυνηρό να το βιώνουν απότομα», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γαλιγαλίδης, προσθέτοντας ότι «πρέπει να μάθουμε να ζούμε μέσα από αυτό. Θα φτιάξουμε το επόμενο. Η ζωή συνεχίζεται. Το χάσαμε -τον χάσαμε, με την άλλη έννοια- αλλά είμαστε εδώ και συνεχίζουμε. Είναι μια απώλεια και η απώλεια είναι μέσα στη ζωή μας», τονίζει.
Ο Θοδωρής Γαλιγαλίδης συνεργάζεται με το ΚΕΘΕΑ διδάσκοντας κεραμική από το 1997 μέχρι σήμερα στον χώρο της Θεραπευτικής Κοινότητας ΙΘΑΚΗ, όπου λειτουργούν ως παραγωγικές μονάδες εργαστήρι κεραμικής, ξυλουργείο και αγρόκτημα.
Η εμπειρία του από τη μονάδα είναι πολύτιμη, καθώς όπως τονίζει «δουλεύουμε με κάποιους ανθρώπους που πραγματικά είναι φοβερό όταν ανακαλύπτουν τις δεξιότητές τους και μαζί με αυτές έναν τεράστιο κόσμο. Είναι βήματα ζωής να φτιάξεις ένα έργο από πηλό. Πού θα μας οδηγήσει ένα λάθος, ίσως γκρεμιστούν όλα, αλλά μπορούμε με μικρές κινήσεις να το επαναφέρουμε, να το σώσουμε. Πρέπει να κάνουμε σταθερά βήματα για το έργο μας, σταθερά βήματα και για τη ζωή». Ο ίδιος δεν συμμετέχει ενεργά στη θεραπεία στο ΚΕΘΕΑ, ωστόσο σαν ένα κομμάτι δίπλα σε αυτή, «νιώθεις ότι δίνεις και παίρνεις», σημειώνει.
Ο Θοδωρής Γαλιγαλίδης το 2019 αποφάσισε να ανοίξει τον δικό του χώρο. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη για δημιουργική δραστηριότητα, αλλά και για να επικοινωνήσει κάποια πράγματα που έχει εξελίξει στην κεραμική.
«Αυτό που μαθαίνω θέλω να το δίνω, γιατί το μότο μου είναι ότι μαθαίνοντας στον άλλο αυτό που ξέρεις, σε αναγκάζει να γίνεσαι καλύτερος και αυτό πρέπει να ανατροφοδοτείται συνέχεια. Αυτό με βάζει σε μια αέναη κίνηση, να μην σταματάω ποτέ. Να μαθαίνω, να μην επαναπαύομαι ποτέ σε ό,τι έχω κάνει και να προσπαθώ να πηγαίνω συνέχεια σε κάτι καινούργιο», λέει.
Η απόφασή του να ανοίξει το δικό του εργαστήριο συνέπεσε με την απόφαση της συζύγου του, Θάλειας Μπελντεμίρη, να σταματήσει από τη δουλειά που είχε μέχρι τότε ως ιδιωτική υπάλληλος. Η ίδια δεν είχε σχέση με την κεραμική. Ξεκίνησε να υποστηρίζει το εργαστήριο γραμματειακά και να διατηρεί σε αυτό ένα ωραίο περιβάλλον. Δειλά δειλά, μετά από έναν χρόνο που παρακολουθούσε τις εργασίες μέσα σε αυτό, άρχισε να πιάνει στα χέρια της πηλό και, όπως λέει η ίδια, «κάτι άρχισε να γίνεται».
Στο πλευρό των γονιών της βρίσκεται και η Σοφία Γαλιγαλίδη, η οποία το 2018 πέρασε στη Θεολογική Σχολή, αλλά με το που άνοιξε το εργαστήριο άρχισε να δουλεύει εκεί και να κάνει εργαστήρια για παιδιά.
«Από την οικογένειά μου έχουμε μάθει ότι όταν κάνουμε ένα βήμα, στηρίζουμε ο ένας τον άλλο» τονίζει και προσθέτει ότι όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει «με περηφάνια λέω ότι δουλεύω στον μπαμπά μου». Από μικρή εξάλλου γοητευόταν από τη δουλειά του πατέρα της. «Θυμάμαι κάθε καλοκαίρι όταν έκλεινε το σχολείο, τον παρακαλούσα να με πάρει μαζί του στο εργαστήριο», λέει η ίδια.
Στα μαθήματα κεραμικής του εργαστηρίου της οικογένειας συμμετέχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας -«είναι σαν ψυχοθεραπεία», τονίζουν- ενώ το τελευταίο διάστημα μαθήματα παρακολουθούν και ομάδες από πολυεθνική εταιρεία που προσφέρει στους υπαλλήλους της αυτή τη δυνατότητα, αφενός για να ξεδιπλώσουν τη δημιουργικότητά τους, αφετέρου για να ενδυναμώσουν τις μεταξύ τους σχέσεις.
Μαγεύτηκα από τον τροχό
Ο Θοδωρής Γαλιγαλίδης σπούδασε κεραμική στον ΟΑΕΔ Ωραιοκάστρου, μια πορεία που ήταν μονόδρομος για τον ίδιο, καθώς όπως λέει από την πρώτη φορά που είδε τροχό μαγεύτηκε. Υπήρχε ένα εργαστήριο κοντά στο πατρικό του σπίτι που έφτιαχνε λαμπατέρ και ένας κύριος έκανε τροχό. «Μαγεύτηκα από αυτό που εξελίσσεται διαρκώς και αποφάσισα ότι αυτό θέλω να το μάθω. Τα παιδιά της ηλικίας μου έπαιζαν ποδόσφαιρο κι εγώ καθόμουν στο παράθυρο και παρατηρούσα τον κύριο να δουλεύει στον τροχό».
Κεραμικά του εργαστηρίου Γαλιγαλίδη εκτίθενται μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 2022 στις Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ Θεσσαλονίκης, σε επιμέλεια Γιάννη Αργυριάδη. Τα κείμενα της έκθεσης έχουν γράψει η γλύπτρια-ζωγράφος Ντίνα Αναστασιάδου, η εικαστικός Σοφία Ζαράρη και η cultural manager Στέλλα Τσιαρβούλα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163