Ο κ. Πανούσης τόνισε ότι η μια φαινομενικά απλή, αλλά ατελέσφορη, προσέγγιση, που συχνά συναντάται και σε σχολεία στο εξωτερικό, είναι το «σχολείο – φρούριο», με μηδενική ανοχή σε συμπεριφορές, «με ανιχνευτές μετάλλων, απομάκρυνση των απείθαρχων, ειδικά σχολεία για ταραξίες, σχολικούς αστυνόμους, κ.τ.λ.», και η άλλη εκδοχή, που ο ίδιος προκρίνει , είναι «η ήπια διαχείριση των κρίσεων», σε ένα σχολείο θα είναι χώρος «υγιούς επικοινωνίας, διαμόρφωσης αντιλήψεων, συνειδήσεων» και χώρος γνώσης , ήθους και μάθησης.
«Άρα, μακριά από μένα η ποινικοποίηση. Μακριά από μένα. Δεν πρόκειται να λύσει τίποτε. Όπως δε λύνει τίποτε και στην ενδοοικογενειακή βία. Δε θα λύσει το πρόβλημα του ζευγαριού, ο αστυνόμος, δε θα το λύσει» είπε ο κ. Πανούσης και πρόσθεσε:. «Άρα πρέπει να βρούμε άλλη λύση. Η λύση είναι η ήπια διαχείριση των κρίσεων, επαναλαμβάνω, δε μπορεί να είναι, ή κατάληψη, ή αποβολή, πρέπει να είναι κάτι άλλο».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Διευκρίνισε, ωστόσο, ότι είναι διαφορετική η «εγκληματική βία» και η «νεανική εγκληματικότητα» από τη φυσιολογική μέχρι κάποιου σημείου «νεανική επιθετικότητα» της εφηβείας, η διαχείριση της οποίας, όπως είπε, πρέπει να αντιμετωπίζεται «προφανώς με τη χάραξη ορίων εκ των προτέρων» σε έναν «κανονιστικό χώρο, όπως είναι το σχολείο», αλλά ήπια και με διάλογο. «Ο ήπιος και ειρηνικός τρόπος διαχείρισης, λοιπόν, η διαπραγμάτευση, ο συμβιβασμός η εξομάλυνση, η διαχείριση λοιπόν των κρίσεων μέσα στο σχολείο με έναν τρόπο που δε γίνεται έξω». Σημείωσε, ότι πολλές φορές η κοινωνική βία μεταφέρεται και μέσα στο σχολείο και εκφράζεται ως ενδοσχολική βία και ότι η ενδοοικογενειακή ζωή και η εκπαιδευτική κοινότητα έχουν πολύ μεγάλο ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ο κ. Πανούσης σχολίασε το νόμο 4322/15, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι τιμά «και το ήθος και την επιστημοσύνη» του κ. Παρασκευόπουλου και αφορά την πρόβλεψη για επιβολή εξάμηνης ποινής, με την εξαίρεση βαρύτερων αξιόποινων πράξεων, για τέτοιες συμπεριφορές σε βάρος ανηλίκων.
«Ωραία, τι σημαίνει; Ότι αν αποδειχθούν όλα αυτά (οι προϋποθέσεις εφαρμογής της ποινής) και όπως αποδειχθούν όλα αυτά, να πάμε σε μια ποινή στο δράστη. Εντάξει να πάμε. Εγώ δεν πιστεύω ότι η ποινή διαπαιδαγωγεί, αλλά εντάξει, ας πάμε. Η κοινωνία και οι αξίες της είναι αυτές που διαπαιδαγωγούν και δεν είναι η ποινή».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο κ. Πανούσης διατύπωσε, επίσης, τον προβληματισμό του για την ευρύτητα που δίνεται με την έννοια του «πολιτικώς ορθού» στον όρο «bullying» και υπογράμμισε ότι χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε «τι ακριβώς εννοούμε» ως ενδοσχολική βία για να μην παρερμηνεύονται, διάφορες συμπεριφορές, ως τέτοιες, καθώς ορισμένες έχουν και «έννομες συνέπειες».
«Αναρωτιέται, κανείς, εάν μέσω αυτής της διεύρυνσης του σχολικού εκφοβισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού, που είναι αδέλφια, τελικά αποστειρώνουμε τον έφηβο και τον κάνουμε να συμπεριφέρεται σαν ένας συντηρητικός ενήλικας;».
Σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας και μαθησιακών δυσκολιών του ΑΠΘ και πρόεδρος του συνεδρίου Γιώργος Παυλίδης υπογράμμισε ότι στόχος του συνεδρίου είναι να ευαισθητοποιηθούν γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές για το φαινόμενο του bullying, που πολλές φορές δε το γνωρίζουν, ή δυσκολεύονται να το προσδιορίσουν με αποτέλεσμα να μην το αναφέρουν συχνά και το πρόβλημα να επιδεινώνεται.
Τόνισε ότι «bullying» ασκείται «πάντα από ισχυρούς προς αδύναμους είναι επαναλαμβανόμενο και εκφράζεται με άμεση, ή έμμεση βία, είτε σωματική, είτε λεκτική, είτε με το cyberbullying».
Ανέφερε, ακόμη, ότι διαπιστώθηκε ότι τo 71% από τους μαθητές που οπλίστηκαν και έγιναν δράστες αιματηρών επεισοδίων σε σχολεία στις ΗΠΑ είχαν υποστεί bullying και οι ίδιοι και η συντριπτική πλειοψηφία τους εξαιτίας μαθησιακών δυσκολιών, δυσλεξίας , διάσπασης προσοχής, κ.α. Πρόσθεσε ότι η Ελλάδα βρίσκεται ψηλά στη λίστα των χωρών για περιπτώσεις «bullying».
Υποστήριξε, επίσης, ότι νεαροί με υψηλές σχολικές επιδόσεις υφίστανται συχνότερα bullying από συμμαθητές τους με χαμηλότερες επιδόσεις και επικαλέστηκε έρευνα που έγινε στο ΑΠΘ, στο ΠΑΜΑΚ και στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, για το εάν οι φοιτητές τους έχουν υποστεί το φαινόμενο, λιγότερο, ή περισσότερο, από άλλους μαθητές, κατά την οποία διαπιστώθηκε ότι το ποσοστό στους φοιτητές ήταν το διπλάσιο, έναντι των άλλων μαθητών.
Σε περιπτώσεις παιδιών που βοηθήθηκαν από το «Χαμόγελο του Παιδιού» και τελικώς κατάφεραν να μετατρέψουν την επιθετικότητα τους κατά τα μαθητικά τους χρόνια, σε μια κόσμια συμπεριφορά, ως ενήλικες, αλλά και σε περιπτώσεις θυμάτων «bullying» αναφέρθηκε ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Κώστας Γιαννόπουλος, προσθέτοντας ότι πολλές φορές η σκληρή αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων είναι η χειρότερη δυνατή και ότι η εμπειρία δείχνει ότι οι δάσκαλοι των παιδιών μπορούν να συνεισφέρουν στην καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
