Το γουρουνόψαρο φτάνει σε μήκος τα 60 εκατοστά. Είναι είδος που έχει περάσει στη λεκάνη της Μεσογείου τόσο από το κανάλι του Σουέζ όσο και από το Γιβραλτάρ και έχει φτάσει έως και τη Μαύρη θάλασσα.
Είναι το πιο κοινό της οικογένειας των βαλλιστών (Balistidae). Ζουν σε βραχώδης βυθούς, μοναχικά ή σε ζευγάρια. Η αναπαραγωγή τους γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα αυγά τοποθετούνται σε μικρούς λάκκους στην άμμο και τη φύλαξή τους αναλαμβάνει το θηλυκό. Τα νεαρά άτομα μεγαλώνουν και προφυλάσσονται σε περιοχές με πλούσια υποθαλάσσια βλάστηση.
Τρέφονται με μαλάκια, σκουλήκια και εχινόδερμα. Στην Ελλάδα το σύνηθες όνομά του είναι γουρουνόψαρο κυρίως λόγω του πολύ σκληρού δέρματός του αλλά και του χαρακτηριστικού ήχου, σα γουρούνι, που κάνει όταν βγει από τη θάλασσα.
Παρόλο που μερικά είδη θεωρούνται δηλητηριώδη, στην Πελοπόννησο που είναι συχνή η αλίευσή του θεωρείται εκλεκτός μεζές.Λέγεται και Τσίτσα, Βαλιστής, Γαϊδουρόψαρο, Λουγρόψαρο.
Επειδή το δέρμα του γουρουνόψαρου είναι πολύ σκληρό και χρειάζεται πένσα για να μπορέσουμε να αποκολληθεί από το πεντανόστιμο κρέας του, η απλά το τυλίγουμε σε λαδόκολλα όπως είναι ακαθάριστο και το βάζουμε στο φούρνο ή στα κάρβουνα.
Πηγή: argolikeseidhseis
