Πήλιο: Το μυστήριο της χρυσής διαθήκης του Δημήτρη Αντωνόπουλου – Η παρέμβαση της Κατερίνας Παπανάτσιου!

για το γνωστό πλέον «Κληροδότημα Αντωνόπουλου», της μυστικής ιδιόχειρης διαθήκης του διακεκριμένου καθηγητή Μαιευτικής, καταγόμενου από τη Ζαγορά, Δημήτρη Αντωνόπουλου, η βούληση του οποίου όμως φαίνεται πως δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Από το 2013 τα ερωτήματα σχετικά με τη μεγάλη περιουσία και τους τραπεζικούς λογαριασμούς σε Ελλάδα και Ελβετία πλήθαιναν εκείνη την εποχή, ενώ όσοι αναζητούσαν απαντήσεις σκόνταφταν…

Στις αρχές του 2016, τοπικός βουλευτής παρέδιδε τον πλήρη φάκελο της υπόθεσης στον τότε διευθυντή της Διεύθυνσης Κληροδοτημάτων του Υπουργείου Οικονομικών, προς διερεύνηση όλων των στοιχείων. Κύλησε έκτοτε κοντά ένας χρόνος μέχρι χθες, οπότε η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου ανακοίνωσε την εντολή που έδωσε σε αρμόδιες υπηρεσίες για έρευνα γύρω από το «Κληροδότημα Αντωνόπουλου». «Κατόπιν αιτήματος πολιτών που κατοικούν ή συνδέονται με τη Ζαγορά, η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου έδωσε εντολή στις αρμόδιες υπηρεσίες να διερευνήσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το “Κληροδότημα Αντωνόπουλου”, το οποίο συστάθηκε το 1999, και να προχωρήσουν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση διευθέτηση της υπόθεσης εις όφελος του κόσμου της Ζαγοράς, όπως ορίζει η διαθήκη», αναφέρεται συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που εκδόθηκε από το γραφείο της υφυπουργού.

Ήταν Αύγουστος του 1996, όταν νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο Βόλου, ο Δημήτριος Αντωνόπουλος, διακεκριμένος καθηγητής Μαιευτικής, ο οποίος είχε διατελέσει επί 26 χρόνια διευθυντής της Β’ Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπέγραφε τη μυστική ιδιόγραφη διαθήκη του. Με μεγάλες καταθέσεις σε Ελλάδα και Ελβετία, ο καταγόμενος από τη Ζαγορά γιατρός, αποφάσισε να κατευθύνει μετά θάνατον μέρος της περιουσίας του σε κοινωφελείς σκοπούς. Επιθυμία του, στη «δύση» της ζωής του, ήταν να αφήσει την ευεργετική σφραγίδα του κατ’ αρχάς στο χωριό του Πηλίου, με το οποίο τον συνέδεσε το οικογενειακό του δέντρο, και κατά δεύτερον στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου, αισθανόμενος ως επιστήμονας της Ιατρικής τις ανάγκες σε εξοπλισμό. 

Δύο χρόνια αργότερα, το 1998, έκλεινε τα μάτια του σε ηλικία 102 ετών. Και δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι από τη στιγμή που η διαθήκη θα ανασυρόταν από τον φάκελό του -δύο μήνες αφότου πέθανε- και θα δημοσιευόταν με δικαστική απόφαση, θα παρέρχονταν άπραγες, με αδράνεια και κωλυσιεργία κοντά στις δύο δεκαετίες, δίχως καμία από τις επιθυμίες του να γίνει σεβαστή.

Μία πενταμελής διαχειριστική επιτροπή την οποία όρισε ο διαθέτης, ένας τραπεζικός λογαριασμός 50.000 ελβετικών φράγκων (το 1996) στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, ένας αγνώστου ύψους καταθετικός λογαριασμός σε Ελβετική τράπεζα (500.000 ευρώ κατά ορισμένες εκτιμήσεις, εκατομμυρίων κατά φήμες) και τρεις επιθυμίες που έμειναν γράμμα κενό: να αγοραστεί ασθενοφόρο για το Κ.Υ. Ζαγοράς από τον ελληνικό καταθετικό λογαριασμό, να αγοράζονται ιατρικά μηχανήματα για το Κ.Υ. και το Νοσοκομείο Βόλου μόνο από τους ετήσιους τόκους (!) των χρημάτων που θα μεταφέρονταν από την Ελβετία σε συνάλλαγμα στην Εθνική Τράπεζα, καθώς και να συντηρείται η βιβλιοθήκη Ζαγοράς. Πρόκειται, εν συντομία, για τα κομμάτια που συνθέτουν τη διαθήκη του Δημητρίου Αντωνόπουλου.

Τίποτε, ωστόσο, δεν έγινε ακόμη. Τα ερωτήματα για την κωλυσιεργία που άφησαν ανεκμετάλλευτο έναν τραπεζικό λογαριασμό, παρά την επιθυμία του διαθέτη να βοηθήσει το Κέντρο Υγείας της Ζαγοράς και το Νοσοκομείο, παραμένουν αναπάντητα.

Πηγή: Εφημερίδα Ταχυδρόμος Βόλου, taxydromos.gr