18:34 | 02.07.13

Συγκίνηση: Επέστρεψαν 30 χρόνια μετά… στα ίδια θρανία! ΦΩΤΟ

Newsit Newsroom

Aυτή τη φορά το κουδούνι δε χρειάστηκε να χτυπήσει. Ξαφνικά το μεσημέρι της Κυριακής, δεκάδες νεότατοι … μεσόκοποι, με βήμα βαρύτερο απ' ότι συνήθως, ανηφόρισαν το μικρό δρόμο που φθάνει στη σιδερένια καγκελόπορτα του σημερινού Γυμνασίου και άλλοτε και Λυκείου Μοιρών, στην Κρήτη.

Λίγα κιλά παραπάνω για τα κορίτσια, που τώρα πια δε φορούσαν σχολική ποδιά και λίγο στομαχάκι για τα αγόρια δεν αποτέλεσαν εμπόδιο.
Όπως διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του madeincreta.gr ένας- ένας που περνούσε, όμως, τη βαριά πόρτα γινόταν άλλος άνθρωπος. Τριάντα χρόνια μετά την αποφοίτηση τους, το 1983 από το Λύκειο Μοιρών, ζούσαν στη “μαγική” αυλή το δικό τους θαύμα.

Τα μάτια έλαμπαν σαν έβλεπαν τους παλιούς συμμαθητές, η όψη γινόταν παιχνιδιάρικη, σχεδόν εφηβική.
Ήταν έτοιμοι να αρχίσουν να τρέχουν ως το τέλος της αυλής, για να δουν ποιος θα βγει πρώτος ή να κατηφορίσουν ως τα δεντράκια της γωνίας για το … πρώτο τους ραντεβού σε ένα διάλειμμα ή σε μια κενή ώρα.

Τελικά συγκρατήθηκαν, περιορίστηκαν στις αγκαλιές και τα φιλιά κι άρχισαν να ανεβαίνουν τα σκαλιά για την τάξη. Εκεί όλα ήταν ίδια: Τα θρανία, ο μαυροπίνακας, ακόμα και οι … καθηγητές!

Μπορεί ο πρώτος επίσημα διορισμένος καθηγητής του σχολείου Σήφης Μαρκογιαννάκης να μην έκανε εκείνη τη μέρα γυμναστική στα αγόρια, ούτε η επίσης γυμνάστρια Μάχη Μαρκογιαννάκη χορό στα κορίτσια.
Οι φιλόλογοι Μαρία Καρδουλάκη και Σήφης Κοσόγλου δε ζήτησαν από τους μαθητές τους να κάνουν χρονική αντικατάσταση σε ένα δύσκολο ρήμα…

Οι μαθητές φόρεσαν ως άλλη… ποδιά τα μπλουζάκια που είχαν ετοιμαστεί για την περίσταση κι άρχισε το μάθημα.
Ο καθένας κάθισε στο θρανίο του, μερικοί μαζί με τα παιδιά τους. Τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής μίλησαν για τη γέννηση της ιδέας ανάμεσα σε τρεξίματα και υποχρεώσεις και όσα θα γίνονταν εκείνη τη μέρα.